Op donderdag 7 mei stemde het Deense parlement een wet om een einde te maken aan de algemene staking van een half miljoen arbeiders uit de privé-sector. Deze staking heeft 11 dagen geduurd, vertoonde een zwaar offensief karakter en zal ongetwijfeld een zware stempel drukken op de sociale en politieke gebeurtenissen van de komende periode.
De belangrijkste eis van de stakers was een extra week betaald verlof, de 35-urenweek en een substantiële loonsverhoging. De staking was hard en vastberaden en heeft de Deense economie gedurende twee weken in een wurggreep gehouden. Het goederentransport lag volledig stil met op sommige plaatsen voedseltekorten als gevolg. In tegenstelling tot wat veel media ons wilden doen geloven, was de staking zeer sterk georganiseerd en verzekerden de stakers voedsel- en brandstofverdeling voor de dringende gevallen. Hoe dan ook, het is de reden waarom de sociaal-democratische regering ijlings besliste een wet te laten stemmen voor twee extra vakantiedagen per jaar en drie voor werknemers met kinderen onder 14 jaar. Deze wet geldt enkel voor werknemers die langer dan 9 maand zijn tewerk gesteld bij dezelfde werknemer, waardoor een reeks arbeiders uit de boot vallen. Tezelfdertijd voorziet de wet in een vermindering van de pensioenbijdragen door de werkgevers, evenals de afschaffing van een nieuwe heffing van 325 kroon (ca 1600 fr.) per arbeider voor ziekteverzuim voor rekening van de werkgevers.
Op diezelfde donderdag kwam nog een vergadering van een duizendtal vakbondsafgevaardigden bijeen in Zeeland, waar een oproep werd gelanceerd voor een nationale protestbetoging tegen de interventie van de regering en voor de uitbreiding van de algemene staking naar de openbare diensten. Deze voorstellen werden op gejuich onthaald, maar werden door de voorzitter niet ter stemming voorgelegd. Na de meeting trokken een 20.000 arbeiders naar het parlement om te protesteren.
Maar door gebrek aan duidelijke ordewoorden over hoe het nu verder moest beslisten de meeste arbeiders op maandag 11 mei terug aan het werk te gaan (na een lang weekend). Ondanks het feit dat de staking illegaal was verklaard door de regeringsbeslissing werden op vele werkplaatsen verhitte discussies gehouden en vele arbeiders vertrokken kwaad terug naar huis.
Andere arbeiders beslisten hun bijdragen aan de sociaal-democratische partij stop te zetten. Over het algemeen heerst er een sterk gevoelen van boosheid tegen de regering wegens haar interventie. Dit zal ongetwijfeld zijn sporen nalaten bij het referendum over het Verdrag van Amsterdam op 28 mei en bij de komende loononderhandelingen.
Deze staking was de grootste sedert 1985, toen een miljoen Denen het werk neerlegden. Ze wijst op een duidelijke mentaliteitsverandering onder de arbeiders, die op basis van de economische groei van de afgelopen jaren hun deel van de koek beginnen op te eisen. De beweging in Denemarken kan gemakkelijk de voorbode zijn van soortgelijke bewegingen in de rest van Europa.
