Op vrijdag 5 mei organiseerden de Vrienden van Cuba in de zaal De Nieuwbeek te Aalst een avond over de relatie tussen Cuba en Venezuela. Vorig jaar konden we in De Nieuwbeek al de film bekijken over de staatsgreep tegen Chavez. Aangezien Cuba en Venezuela steeds meer in één adem genoemd worden, wilden we wat meer weten over de betrekkingen tussen beide landen. Daarom nodigden we als gastspreker Wim Benda uit, een van de coördinators van de campagne Handen af van Venezuela. Ondanks het stralende weer daagde een dertigtal geïnteresseerden op.
Wim legde uit dat Cuba en Venezuela in Zuid-Amerika symboollanden geworden zijn voor de strijd tegen het kapitalisme. Hij verwees daarbij naar de woorden van Frans Wuytack, een Belgische priester-arbeider die jaren werkte in Venezuela en symbool staat voor zijn strijd om het lot van de armen te verbeteren. Die zegt dat er vandaag wel degelijk sprake is van een volksdemocratie in Venezuela en dat de Bolivariaanse revolutie door het volk wordt gedragen. Die revolutie is zo belangrijk in het hart van Zuid-Amerika omdat het een open revolutie is, omdat het een volksrevolutie is en omdat het een strijd is tegen het imperialisme.
In heel Latijns-Amerika kan men een verschuiving naar links zien. Niet elke regering is daar in dezelfde mate links (vb. Brazilië en Lula, Haïti en Perval). Maar we moeten dit wel bekijken vanuit de ogen van de mensen ginder. Zij beschouwen die linkse regeringen als van henzelf en leggen er dan ook allerlei verwachtingen in waarvoor ze druk zullen zetten op die regeringen en partijen. De radicalisering blijft trouwens niet enkel in het Zuiden maar trekt zich momenteel door tot in de VS, kijk maar naar de stakingen van de Latino’s. Het domino-effect waarop Che Guevara gehoopt had, is er toen hij nog leefde nooit gekomen, maar krijgt veertig jaar na de Cubaanse revolutie toch gehoor in Latijns-Amerika.
De spreker ging vervolgens dieper in op het ‘ALBA’. De regering van Venezuela wou een alternatief bieden tegen de Amerikaanse vrijhandelszone ‘ALCA’ en zo ontstond het ALBA (Alternativa Bolivariana por los Americas). Het wil een tegenwicht bieden aan het vrijhandelsakkoord dat de Verenigde Staten wil opdringen aan gans Latijns-Amerika. ALBA is niet zozeer op economische winsten gestoeld maar op solidariteit en het ruilen van diensten. Op deze manier schakelen ze Noord–Amerika economisch uit.
De grootste voorbeelden hiervan zijn de ‘misiones’. Bijvoorbeeld, met ‘barrio adentro’ heeft Venezuela met de hulp van 20.000 Cubaanse artsen een grootschalig gezondheidsprogramma uitgewerkt. Ook gaan er doktersstudenten naar de Cubaanse buitenlandse school in Havana zodat ze de taak van de Cubanen kunnen overnemen als ze afgestudeerd zijn. Zo heeft men ook de ‘mision milagro’, die er reeds voor zorgde dat tienduizenden het zicht terug kregen door een gratis oogoperatie in Cuba. Venezuela betaalt het vliegtuigticket en Cuba voert de operatie uit. In het onderwijs boekt men eveneens enorme successen. Door de alfabetiseringscampagne kunnen duizenden armen zich persoonlijk ontwikkelen. In ruil voor haar hulp in sociale programma’s ontvangt Cuba van Venezuela petroleum en bouwmaterialen.
Na de verkiezing van Evo Morales trad ook Bolivia op 28 april toe tot het ALBA. Met Cuba heeft Bolivia al zo'n verdrag. Dat resulteerde in Cubaanse steun op het gebied van landbouw- en gezondheidsvoorzieningen. Meer dan vijfduizend indigenas zijn dit jaar al gratis door Cubaanse artsen behandeld en geopereerd. Venezuela geeft petroleum en financiële steun voor sociale projecten en heeft beloofd Boliviaanse soja op te kopen. Verder beginnen ze ook aan een alfabetiseringscampagne. Niet enkel het Spaans maar ook de lokale talen zullen aangeleerd worden. Op 1 mei kondigde Evo Morales aan de olie- en gassector te nationaliseren zodat ook de Boliviaanse regering over genoeg financiële middelen beschikt om sociale programma’s te sponsoren.
Ook in andere landen zoals El Salvador en Nicaragua sluiten burgemeesters akkoorden met Venezuela om aan de armsten goedkopere olie te kunnen leveren. Zelfs in Noord-Amerika lopen dergelijke projecten. Dit ALBA is dus een aanzet tot anti-imperialisme.
Wim benadrukte het belang van echte maatregelen die naar socialisme gaan. Sinds september 2004 bezetten arbeiders van een papierfabriek in Venezuela hun bedrijf omdat de eigenaars het gesloten hielden om de regering te boycotten. Op vraag van de arbeiders ging Chavez over tot de nationalisatie en onteigening van dit bedrijf en plaatste het onder de controle van de arbeiders. Wim argumenteerde dat dit met heel de industrie en de banken zou moeten gebeuren.
Na zijn toespraak kwamen verschillende vragen en bijdragen vanuit de zaal. Je kon merken dat de aanwezigen echt geboeid waren door het onderwerp. Verschillende sprekers hadden duidelijk op voorhand al nagedacht over de ontwikkelingen in Venezuela, hun belang voor de wereld vandaag én de gevaren die op de loer liggen, iets waar de Vrienden van Cuba vertrouwd mee zijn.
Als dank voor zijn komst schonken we Wim een fles wijn. De commentaren achteraf waren allemaal heel positief. De volgende dag kwamen nog zo’n 160 mensen naar ons etentje, waardoor de Vrienden van Cuba de nodige financiële middelen hebben om ons project in Holguin nog wat te steunen.
