“Bij Vive TV slaagt de geëngageerde journalist of filmmaker erin zijn droom waar te maken: door zijn werk begint hij de werkelijkheid te veranderen”, besluit Ronnie Ramirez. Ronnie is een Belgisch-Chileense filmmaker en medewerker van Vive TV. Hij verzorgde verschillende filmateliers in de volkswijken van Venezuela. Het is niet zonder emotie dat hij zijn ervaring overbrengt aan een volle en geïnteresseerde zaal.
Ja, ook de media ondergaan revolutionaire veranderingen. Vooraleer bijna 70 deelnemers naar Ronnie konden luisteren, was er de Belgische première van de nieuwe documentaire ‘Vive TV, wanneer de revolutie televisie wordt’ (1). De documentaire is verwezenlijkt door een collectief van personeelsleden van de nieuwe openbare zender, en geeft in nauwelijks 52 minuten een panoramisch overzicht van dit ‘atypische’ medium. Vive TV is een levend laboratorium in journalistiek waar de oude werkmethodes en begrippen vrolijk in vraag worden gesteld en indien nodig overboord gegooid. “De journalist is in de eerste plaats een sociaal werker”, hamert een personeelslid van Vive TV. Dit revolutionair massamedium richt zich in de eerste plaats tot die mensen en groepen die de echte brandstof vormen van de revolutie. Komen aan het woord bij Vive: de plaatselijke gemeenschappen, de landbouwers, de vissers, de arbeiders, de vrouwen, de jongeren, de indianen, de mindervaliden, de soldaten en nog vele anderen.
Wanneer een ‘crew’ van Vive Tv een documentaire of een televisiebericht voorbereidt, dan gebeurt de uitwerking hand in hand met de plaatselijke gemeenschap. Arbeiders leren er omgaan met een camera, een landbouwster wordt het abc meegegeven van het filmen, de indiaan krijgt tips over hoe hij best voor de lens spreekt, de visser monteert de beelden samen met de technici. Deze zender is een instrument geworden van de sociale strijd. Alle groepen in deze diepe beweging van onderuit hebben hun programma op deze televisie, zelfs de soldaten! De samenstelling van het hele personeel van Vive TV weerspiegelt de revolutie in actie: er werken overwegend vrouwen en jonge mensen.
Een arbeider van Venepal, de onteigende en genationaliseerde papierfabriek die onder arbeiderscontrole produceert, legt uit hoe dankzij Vive TV hun bedrijfsbezetting een nationale impact heeft gekregen. Ze bood een sterke ruggesteun die de nationalisatie heeft mogelijk gemaakt in 2005. Ronnie’s commentaar: “Op Vive TV kan je zien hoe de arbeiders van Inveval (een andere genationaliseerd bedrijf) in staat zijn zelf hun eigen bedrijf te runnen. Dat zou ik zeer graag kunnen tonen aan de arbeiders van VW Vorst!”
Soms vertelt een anekdote veel meer dan lange toespraken. “Het gebeurt dat er materiaal gestolen wordt wanneer een ploeg van Vive op stap is in de volkswijken. Camera’s bijvoorbeeld verdwijnen soms. Maar steeds wordt het ontfutselde materiaal teruggevonden door de mensen uit de plaatselijke gemeenschap. Dat zegt toch veel over de banden tussen Vive TV en deze wijken.”
De relatie tussen de veranderingen in de media en het socialisme waren ook de inzet van een belangrijke discussie op een recent internationaal congres in Caracas in december, informeert Ronnie ons. “Is het experiment van Vive TV en dat van honderden plaatselijke gemeenschapsmedia op termijn te verzoenen met een privé-sector waar mediatycoons zoals Don Cisneros, de Latijns-Amerikaanse Murdoch, de plak zwaait?” Ronnie geeft hier nog geen antwoord op. Wel is de discussie ingezet.
Eigenlijk is de kwestie van de nieuwe openbare media verbonden met deze van de onteigende en bezette bedrijven, de coöperatieven en alle sociale hervormingen in Venezuela vandaag. Ze tonen het formidabele potentieel van verandering en verbetering van het dagelijkse lot van de arme massa’s. Zolang de privé-sector, met andere woorden de kapitalistische sector van de economie, niet onderworpen is aan de democratische wil van de meerderheid van de werkers van de stad en van het platteland, zal deze een bedreiging vormen voor de vooruitgang van de revolutie. De beste manier om dit te waarborgen is door deze sector te onteigenen – dus ook de privé-media – en te nationaliseren. Het beheer ervan wordt dan bij voorkeur overgedragen aan het personeel, de gemeenschappen enzovoort.
Wat de organisatie van deze filmvoorstelling betreft: deze is er gekomen dankzij de samenwerking van de Franstalige vleugel van de campagne ‘Hands Off Venezuela’, Izquierda Unida en het cultureel centrum Federico Garcia Lorca. Op minder dan tien dagen boksten zij de activiteit in elkaar. Deze tweede activiteit van de Brusselse afdeling van ‘Hands Off Venezuela’ sinds het begin van het jaar is een nieuwe stap vooruit in de solidariteit.
De geldomhaling voor de financiering van de campagne bracht ongeveer 50 euro op. Een aanrader dus voor al onze andere activiteiten! Meer dan 40 mensen lieten hun adres achter om op de hoogte te blijven van de activiteiten van de campagne. Sommigen waren ook bereid een hand toe te steken.
(1) De documentaire is het Spaans met Franstalige ondertitels. Ze is te koop voor 5 euro plus 2 euro verzendingskosten. Mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. voor de bestelling van de documentaire.
