Zondag spraken de Venezolanen zich met een overtuigende meerderheid (54 procent) uit voor de onbeperkte herverkiesbaarheid van politieke mandatarissen. Daarmee kan president Hugo Chavez zich na het verstrijken van zijn ambtstermijn in 2013 opnieuw kandidaat stellen. De berichtgeving daarover was de afgelopen dagen erg tendentieus. Het leek wel alsof daarmee in Venezuela nog maar eens de dictatuur zou worden gevestigd. Weinig journalisten hadden de eerlijkheid te zeggen dat in de meeste Europese landen zoals Duitsland en het Verenigd Koninkrijk de regeringsleiders evengoed onbeperkt herverkiesbaar zijn.
Dat de oppositie in Venezuela monddood zou worden gemaakt is evenmin waar. De media staan er voor het grootste deel nog altijd onder controle van privékapitaal en aarzelen niet om dag in dag uit op te roepen om de verkozen president uit het zadel te lichten, desnoods met geweld.
De waarheid is dat de meeste Venezolanen er jaar na jaar meer van overtuigd geraken dat de socialistische hervormingen die Chavez doorvoert het leven in Venezuela radicaal ten goede aan het veranderen zijn. Democratie beperkt zich in het westen tot het om de vier jaar kiezen voor andere poppetjes in het parlement. Achter de schermen blijft echter alles hetzelfde: de economie en de collectief geproduceerde rijkdom van ons land blijft steevast in de handen van dezelfde onverkozen elite. Zelfs al mogen de CEO's van de banken het binnenkort eens komen uitleggen voor het parlement, in wezen zal deze publieke boetedoening daar weinig aan veranderen. Echte democratie zou moeten betekenen dat we ook mogen kiezen voor een andere economische orde, voor het socialisme bijvoorbeeld. Kapitalisme is absoluut geen synoniem voor democratie, het is integendeel de ontkenning ervan. Mocht u als spaarder bij Fortis of als belastingbetaler bijvoorbeeld meestemmen over het lot van Fortis, dat nochtans met uw spaar- en belastinggeld overeind wordt gehouden?
Venezuela legt de sporen van de democratie nu veel verder dan het veronderstelde eindstation van het burgerlijke parlementarisme. De parlementaire democratie werd er niet uitgeschakeld zoals op Cuba. Ze wordt juist aangewend als hefboom om verder te gaan en de democratie te verdiepen: door de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie, het invoeren van werknemerscontrole in grote bedrijven en het delegeren van bestuursmacht en budgetten naar wijkraden. De democratie wordt niet omvergeworpen in Venezuela. Ze wordt verdiept. Ze wordt waarachtig gemaakt.
De overwinning van SI in dit referendum betekent een democratisch mandaat voor het socialisme. Hugo Chavez en de regering van Venezuela moeten de socialistische omvorming van het land nu in een stroomversnelling brengen. Socialisme betekent de daadwerkelijke controle van de gemeenschap over de economische hefbomen. Veel sleutelsectoren in Venezuela bevinden zich vandaag nog altijd in handen van privé-kapitaal. En in de overheidssectoren overheerst nog vaak de bureaucratie. Ik hoop dat Hugo Chavez van het stevige democratische mandaat dat hij gisteren gekregen heeft gebruik zal maken om het socialisme in de zin van een democratische en transparant gestuurde economie te vestigen in Venezuela.
De wereld wordt geconfronteerd met een drievoudige crisis: economisch, ecologisch en sociaal. We hebben niet onbeperkt de tijd, en Venezuela bevindt zich vandaag in de voorhoede.
