Toespraak van Guy TORDEUR, Verbondssecretaris van het ACV Brussel-Halle-Vilvoorde gegeven op de solidariteitsdag met Venezuela op zaterdag 21 november 2009.
Zoals vorige jaren wens ik u in naam van het ACV/CSC Verbond Brussel-Halle-Vilvoorde welkom in het huis van de christelijke arbeidersbeweging, in de zaal Dom Helder Camara, de 'rode' Braziliaanse bisschop die wij duidelijk associëren met zijn consequente keuze voor de armen en met zijn geloof in de maakbaarheid van de wereld vanuit de basis.
Volgens de media is het ergste van de financieel-economische crisis achter de rug. Maar de syndicale bewegingen en de vakbonden zijn overtuigd dat het ergste er nog moet komen voor de werknemers. Het is voldoende om even naar de stijging van het aantal werklozen te kijken en het aantal faillissementen.
Het gaat inderdaad om een crisis van ons economische stelsel, van het neoliberale kapitalistische systeem. Dit moet ons meer dan ooit doen nadenken over de toekomst van onze maatschappij. Sommigen zeggen dat het tijd is om fundamentele, revolutionaire hervormingen door te voeren in de mate dat het huidige economische stelsel gedoemd is tot mislukken.
Anderen vrezen of wensen dat na een overgangs- en aanpassingsperiode en lichte koerswijzigingen de harde kern van het kapitalisme haar overheersende rol zal heroveren... tot de volgende crisis.
Daarom is het belangrijk om de kans te geven aan nieuwe experimenten en aan alternatieve samenlevingsvormen, ze te bestuderen en aan te moedigen.
Vandaar dat onze vakbond zich zeer dicht aansluit bij het sociale project van de Bolivariaanse revolutionaire beweging in Venezuela die de volksmassa's bewust wil maken van hun eigen waarde en met hen een nieuwe maatschappij wil verwezenlijken steunend op deelname, gelijkheid en rechtvaardigheid.
Latijns-Amerika is in beweging, naar links en dan vooruit.
Wereldwijd is dat een enorm belangrijk signaal dat er verandering mogelijk is, dat een andere wereld mogelijk is, stap voor stap. En daarin speelt het Venezuela van Hugo Chavez een voortrekkersrol.
In Venezuela wordt de democratie momenteel heruitgevonden. Het volk legt de sporen van de democratie veel verder dan ooit, juist omdat het zo direct en concreet vanuit de basis gebeurt.
Venezuela is een rijk olieland en nu pas begint de meerderheid van de bevolking daar iets van te merken en de gevolgen zijn tastbaar in het leven van miljoenen mensen in Venezuela, maar ook buiten Venezuela. En toch zijn het niet eens die sociale verworvenheden die op termijn het meest betekenisvol zullen zijn, maar wel het verleggen van de bakens van de democratie. Venezuela breidt de democratie uit naar het echte machtscentrum, de economie.
En dat maakt de sociale revolutie in Venezuela zo universeel... en dus ook gevaarlijk voor de verdedigers van de heersende vrijemarkteconomie met winstbejag als doel en moordende concurrentie als middel.
Terecht wordt op deze solidariteitsnamiddag met Venezuela het accent gelegd op de ontmaskering van en de aanklachten tegen de strategieën van destabilisatie, die opgezet worden vanuit rechtse krachten in de Verenigde Staten en de Europese Unie. Er komen nieuwe Amerikaanse militaire basissen in Colombia en Panama. Er is de staatsgreep in Honduras. Ondanks de beloftes van Obama voor meer ontspanning en dialoog is het buitenlands beleid van de Verenigde Staten naar Latijns-Amerika nog niet veranderd.
Alerta Venezuela!
Wees waakzaam, Venezuela! En met Venezuela moet de hele internationale gemeenschap en zeker de vakbondswereld alert en solidair aanwezig zijn, want wat in Venezuela gebeurt is veel te belangrijk.
