“Jullie hebben het gedaan, jullie hebben het gedurfd”, reageerde een duidelijk blije maar vermoeide student op het einde van de betoging. Honderd twintig betogers, voornamelijk schoolgaande jongeren, trokken door de koude en winderige straten van Hasselt op de derde anti-Bushdag. Toegegeven, het barre winterweer heeft ons parten gespeeld en de opkomst beperkt. Maar de actie was duidelijk geslaagd.
We laten even Het Nieuwsblad aan het woord: “De spandoeken logen er niet om: ook heel wat Limburgers zijn tegen het verblijf van Bush in ons land. De betoging was opgezet door de linkse jongerenorganisatie Vonk en kreeg steun vanuit diverse hoeken. Vonk organiseerde de betoging in Hasselt om, naar eigen zeggen, de Limburgse jongeren de kans te geven hun anti-Bushstem te laten horen. Het was overigens opvallend dat heel wat vakbondsmensen mee opstapten in de protestmars.” (Het Nieuwsblad, 23 februari 2005).
Nauwelijks een maand geleden durfden weinig mensen wedden dat er in Hasselt ‘out of the blue’ een protestactie opgezet kon worden tegen het onaangename bezoek van Bush aan België. Met Vonk Limburg hebben we die uitdaging aangegaan. Nosh Malik, de belangrijkste kracht achter de campagne, vertelde ons hoe zij met andere jongeren een maand lang met pamfletten scholen heeft bezocht, jeugdhuizen aangesproken en verschillende malen affiches geplakt in Hasselt. Van de ‘Panos’ in het station over het ACOD-gebouw tot zelfs in een moskee pronkte onze affiche. Een vriend kwam op het idee om speciaal een website te maken voor de betoging. Een paar dagen voor de actie werden we ook uitgenodigd om de protestactie toe te lichten op een Marokkaanse-Turkse culturele avond. Zelfs in Maastricht kwam de actie ter ore van studenten die dan ook waren afgedaald naar Hasselt.
De volle aandacht van de voorbereiding voor de protestactie ging naar de scholen en naar – voorlopig – ongeorganiseerde jongeren. Maar we kozen toch wel om andere groepen aan te spreken om gemeenschappelijk aan één zeel te trekken. Jong Groen!, de groep Op Naar een Fijnere Wereld en andere progressieve verenigingen vonden het een goed initiatief. De mensen van ACOD, de socialistische overheidsvakbond, hielpen ons eveneens sterk met plakkaten, een radiowagen en andere logistieke steun. Dat is belangrijk omdat de strijd tegen het Amerikaanse imperialisme en de oorlog niet alleen door jongeren gestreden kan worden. De arbeidersbeweging heeft hierin een fundamentele rol te spelen. André Pues, syndicale militant van ACOD Limburg, benadrukte daarom op het einde van de betoging in zijn toespraak dat Bush niet alleen oorlog voert tegen het Irakese volk maar ook betrokken is in een sociale oorlog tegen de eigen Amerikaanse bevolking.
Nosh had in het begin van de betoging de jongeren aangesproken en uitgelegd dat achter de Amerikaanse president Bush de belangen van de kapitalisten schuilgaan. Een groot plakkaat van Vonk stelde een duidelijk gelijkheidsteken tussen kapitalisme en oorlog. Zij legde ook de nadruk op het feit dat de Belgische regering, ondanks hun ‘protest’ tegen de oorlog, nog steeds het militair materiaal van het Amerikaanse leger toelaat in de Antwerpse haven en op de spoorwegen door Limburg. Op het einde van de actie gaven een vijftiental actievoerders hun adres om verder mee te strijden tegen een systeem dat oorlogen en ellende voortbrengt. ‘s Avonds op het VRT-journaal werden kort beelden getoond van de actie.
De volgende etappe is 19 maart in Brussel, waar drie betogingen zowel het asociale beleid van de Europese Unie op de korrel zullen nemen als het groeiende militarisme van de zogenaamde Europese vredesduiven. Tegelijk zal een jongerenmars opkomen voor gratis onderwijs en gelijkheid.
