Het is een zonnige, doch niet exuberant warme vroege namiddag als de relatief beperkte delegatie Gentse studenten aankomt op Brussel Noord. Op het plein voor het station worden we opgewacht door Leuvense en Brusselse gelijkgezinden. De eerste gedachte: "Nog een geluk dat het weer wat meezit." De tweede gedachte die er al snel op volgt: "Verdorie, we zijn met weinig." De teleurstelling verdwijnt echter wat later, als onder luid gejuich een massa studenten uit Charleroi het stationsgebouw uit komt gemarcheerd, aangevoerd en opgezweept door een megafoon. Als 4 minuten later de delegatie uit Mons aankomt, wordt het snel duidelijk: de mobilisatie in Wallonië kende opvallend meer succes dan in Vlaanderen.
Het zijn uiteindelijk 2000 studenten (1900 volgens de ordediensten en media, 4000 volgens de organisatie) die op weg vertrekken richting Europawijk. Opvallend veel rode en oranje vlaggen, hier en daar wat propaganda voor een partij, slogans in alle vormen en soorten en zelfs een gemaskerde anarchist of 8. Traag maar zeker banen ze zich een weg door de hoofdstad, scanderend en fluitend. Het was een luide, maar brave optocht, op het ene incidentje met de 8 anarchisten na. Die moesten zonodig het Berlaymontgebouw bestormen, maar werden binnen de 5 seconden onderschept door een twintigtal agenten, waarna nog 10 minuten een kat-en-muisspelletje volgde tussen beide groepen, doorheen de hele massa manifestanten. Zonder verder incidenten zette de betoging zich verder en eenmaal aangekomen bij het Jubelpark werd de manifestatie na wat speeches vreedzaam afgebroken. Niet op de afgesproken plaats, het Luxemburgplein, wegens veiligheidsredenen.
De manifestatie was vrij grondig voorbereid, niet enkel door ResPACT, maar ook door de ordediensten die in ruime hoeveelheden voorzien waren. Riotgear en machtsvertoon waren op meerdere tijdstippen aanwezig, ook na de optocht. Zelfs toen een groot deel van de Gentse studenten op de terugweg naar het station de doorgang verhinderd werd door een groep agenten, bewapend met helm, wapenstok en schild en onder lichte dwang geëscorteerd werden naar het station Schuman om aldaar kordaat zonder keuze, noch kans tot betaling, zonder ticket op de metro richting Brussel Centraal werden gezet. Heel vreedzaam en zelfs niet eens zo onbeleefd, voor zover dat nodig is als een bewapende meerderheid een ongevaarlijke groep mensen iets oplegt. Maar bij mijn weten toch niet de gebruikelijke gang van zaken. Zeker niet als de groep studenten in Brussel Centraal, al dan niet toevallig, aan een ticketcontrole wordt onderworpen en blijkt dat ze niet betaald hebben. Een gemeenschappelijke boete van €80 is het gevolg, die overigens niet betaald moet worden gezien het geval van overmacht.
Een rustige betoging dus, van 2000 studenten. Nu blijft de vraag of 2000 studenten genoeg is geweest om, in de eerste plaats, het onderwijsbeleid in België aan te passen en, in de tweede plaats, Europa wakker te schudden en duidelijk te maken dat de Bologna-akkoorden niet deugen. Er werden 11.000 studenten verwacht in Brussel, we zijn aan ongeveer één vijfde geraakt. 80procent van de manifestanten was Franstalig. Waar de geringe opkomst uit Vlaanderen aan te wijten is, valt moeilijk in te schatten. Mobilisatie? Verkeerde doelpubliek? Gebrekkige informatie? Één ding staat vast: nog een geluk dat het een nationale manifestatie was en dat onze Waalse medestudenten zo talrijk zijn komen opdagen, anders waren de slogans heel wat minder spitsvondig en de massa heel wat kleiner.
"Jupiler moins cher"
"étudier pour ne pas devenir policier"
