De verkiezingen waren een leerrijke periode voor de jonge marxisten van VMS. Naast het ondersteunen van de campagne van de SP.a-Rood-kandidaten kwamen ze in contact met de propaganda van diverse burgerlijke partijen en de reacties van mensen in de straat. In dit artikel geven we een klein overzicht van de verschillende lessen die we geleerd hebben.
SP.a Rood is nodig
Overal waar we kwamen, of het nu in Antwerpen of in Gent was, werd SP.a Rood op een glimlach onthaald. De linkse stroming van de SP.a begint duidelijk naambekendheid te krijgen en kan op heel wat bijval rekenen. Ook bij jongeren wordt SP.a Rood een factor om rekening mee te houden. Via studentenfora en sites als Facebook werd er druk campagne gevoerd en werd er heftig gediscussieerd. Mensen vragen naar het programma van SP.a Rood en naar de kandidaten. "Wie komt er op voor SP.A Rood in ...?" was een veelgestelde vraag. Voor de studenten van VMS was dit een belangrijke vorming. Hoe voer je campagne? Hoe voer je een goede discussie? Naast internetpropaganda moest er ook op de klassieke manier gewerkt worden: het bussen van flyers. Voor de Oost-Vlaamse kandidaat Issam Benali werden er in Gent alleen al met een beperkte ploeg duizenden flyers gebust. De motivatie van de jongeren blijkt uit het feit dat er vrijwilligers om te bussen gevonden werden ondanks het feit dat de studenten in volle blokperiode zitten. Zo zie je maar, politieke campagnes kunnen ook een goede ontspanning zijn!
Dankzij de succesvolle campagne is er het vooruitzicht dat SP.a Rood na de verkiezingen een vaste waarde zal worden, zowel binnen als buiten de partij. Erik De Bruyn werd tijdens de campagne al diverse malen door de media uitgenodigd. Hij wordt niet langer gezien als louter de 'scheurmaker', maar als de leider van de linkerzijde van de SP.a, mét een sterk programma. De campagne van SP.a Rood maakte heel wat sympathie los bij de bevolking. Bij de ouderen is er een heimwee naar 'echte' socialisten, bij linkse jongeren is er een grote interesse naar dit alternatief voor de huidige toestand. Zeker met de crisis stellen meer mensen zich vragen over hoe deze ontstaan is. De rechtse partijen verkopen zichzelf als 'betrouwbaar' en 'sterk', maar het is door hun wanbeleid dat we in deze crisis zitten. Zij hebben jarenlang voor de cadeaus aan het kapitaal gezorgd. Zij hebben de bedrijfsleiders en aandeelhouders de hand boven het hoofd gehouden.
Linkse eenheid
SP.a Rood is een bewust project binnen de SP.a, de grootste partij met een socialistische traditie. Soms krijgen we de vraag waarom we nog binnen de SP.a werken, waarom we ons niet afscheuren en met de klein-linkse partijen een nieuwe partij oprichten. Ons antwoord was dan steeds: "Met welk nut?" De vraag of er een linkse eenheidspartij opgericht kan worden, is niet nieuw. De laatste jaren hebben we bijvoorbeeld met de oprichting van CAP zo'n poging gezien. Dat deze op een mislukking is uitgedraaid, was niet te verwonderen. Het verkiezingsresultaat van 2007 was pover. Bovendien blinkt klein-links uit in onderlinge gevechtjes, zodat dergelijke projecten nog sneller ten onder gaan dan ze zijn opgericht.
Er wordt dikwijls verwezen naar de successen van de SP in Nederland en Die Linke in Duitsland. Die partijen zijn echter in een specifieke context ontstaan en in de meeste gevallen gedeeltelijk vanuit bestaande communistische massapartijen, die bijvoorbeeld in Oost-Duitsland op zichzelf al meer dan 30 procent van de stemmen vertegenwoordigde. In België ontbreken tot nu toe de voorwaarden om van zo'n project een succes te maken. Bovenal is het echter gewoon een verplaatsing van het probleem. Zowel binnen SP Nederland als binnen Die Linke zien we al dezelfde problemen opsteken als binnen de SP.a, problemen die in essentie voortkomen uit een reformistische kijk op maatschappijverandering. Dezelfde klein-linkse partijtjes die in België op de barricade springen voor "nieuwe arbeiderspartijen", zijn er in Duitsland en Nederland als de kippen bij om met hooggeheven vlag uit deze nieuwe arbeiderspartijen te stappen als teken van hun zuiverheid. Spijtig voor hen ligt de rest van de bevolking niet wakker van die pure, witte ziel.
Als een onveranderlijke constante waren wij ook in deze kiescampagne het mikpunt van klein-links, hoewel zich de laatste jaren daar een nieuw aspect aan heeft toegevoegd. Zoals van oudsher worden we nog steeds verweten slaafjes van de sociaal-democratie te zijn en zelfs dat wij de rem op de ontwikkeling van links in België zouden zijn. De nieuwe klein-linkse mantra is echter dat we beter uit de partij zouden stappen en hen zouden vervoegen. Aangezien ze niet meer naast het succes van SP.a Rood kunnen kijken, moeten wij blijkbaar hun problemen ineens oplossen. Wat wij natuurlijk uit kameraadschappelijkheid graag zouden doen, indien het ons niet mee zou sleuren in een politiek zwart gat.
We willen het graag nogmaals herhalen: het is juist door consequent een socialistisch alternatief binnen de sociaal-democratie te verdedigen, dat SP.a Rood duizenden mensen kan bereiken. Het is op die manier en geen andere dat we socialistische eisen zoals nationalisatie van de energiesector opnieuw op de kaart hebben gezet.
Vorming onontbeerlijk
De militanten van SP.a Rood mogen trots zijn op hun campagne en op al het harde werk dat ze geleverd hebben. De crisis zet ons echter onmiddellijk voor grote uitdagingen want het diepste punt moet nog komen en de prijs zal verhaald worden op de loontrekkenden. Hierbij is een sterke kern van gevormde marxisten nodig. VMS zal komend academiejaar nog meer investeren in zijn vormingen, om zo ook de nieuwe generatie voor te bereiden op wat komen zal.
