Een VUB-student schudt zijn medestudenten wakker.
Beste VUB-studenten,
Onze 'huisfilosoof' Hector Pointcarré schreef eens de wijze woorden : “Het denken mag zich nooit onderwerpen,[...] want onderwerpen betekent het einde van het denken”.
Ongeacht de veelvuldige, en overigens terechte, verwijzingen naar deze denker, lijkt de VUB wel degelijk haar denken onderworpen te hebben. Deze submissie is zo geïnternaliseerd dat we er niet bij stilstaan dat ons denken hierdoor extreem vernauwd is. De reden van deze begrenzing van ons denken is de absolute bescherming van het privébezit. Het probleem bevindt zich niet bij het kleinschalige bezit van een persoon. De problematiek gaat om de toe-eigening van productiemiddelen. Productiemiddelen zijn de factoren die het mogelijk maken een goed te produceren (natuurlijke hulpbronnen, kapitaal en arbeid). Omdat door het wettige privaat bezit de mogelijkheid tot het produceren van goederen steeds meer geconcentreerd wordt in de handen van steeds minder mensen, is dat ook meteen de oorzaak van de ongelijkheid in de wereld.
Door de extreme doortrekking van de bescherming van het privaat bezit staan de economische activiteiten buiten onze democratie. Alle economische regels, ja zelfs ‘wetten’ die de 'markten' (zeg kapitaalbezitters) sturen, zijn een afgeleide van het basisprincipe van privaat bezit. Enkel door onze aanvaarding van dit dogma kan men beweren dat deze marktwetten 'natuurlijk' zijn. Zo zegt men dat de ‘Onzichtbare Hand’ onze economie bepaalt, maar zo een godheid bestaat niet zonder ons geloof erin. En net als de ‘onzichtbare hand’ zou het privaat bezit een natuurlijk verschijnsel zijn, volgens menig liberaal denker. Maar dat is niet zo: de menselijke geschiedenis bewijst dat het ook mogelijk is om collectief te produceren ( bv. Indianenstammen op het Amerikaanse continent voor de komst van Columbus), waarbij de productiefactoren niet in het bezit van één of enkele leden van de gemeenschap zijn. In een dergelijk systeem werden, toen voornamelijk, landbouwproducten collectief geteeld en verdeeld. Dit is geen louter historisch argument, ook vandaag bestaan er nog gemeenschappen die op deze wijze functioneren. Het is dus duidelijk niet zo dat privébezit eigen is aan de menselijke natuur.
Er is geen probleem met het privébezit van de gewone burger op zich, maar het probleem is dat groot privaat bezit (van productiemiddelen) in onze samenleving als een heilig huisje wordt opgevat.
We moeten ons ervan bewust worden dat we leven met een dogma. Als studenten van de VUB is het onze plicht om ons van elke knechting van de menselijke geest los te rukken! De enige weg om dat te doen is een doorgedreven democratisering van onze economie. Deze democratisering zou kunnen inhouden dat werkende mensen aan zelfbeheer doen op hun werkplaats. Daardoor zou de uitbuiting van de loontrekkers tegengegaan kunnen worden, omdat we dan zelf onze werkomstandigheden kunnen bepalen. Als de productiemiddelen dan nog eens in handen zouden zijn van de gemeenschap, zouden we op een duurzame manier kunnen produceren, waardoor we het overleven van de menselijke soort niet in het gedrang zouden brengen... Dergelijk langetermijndenken kunnen we niet verwachten van bedrijven die uitgaan van het winstmotief.
Democratie behoort niet louter toe aan de politiek, maar aan alle aspecten van onze samenleving!
Kyle (Vonk VUB)
