Analyse

Bij NMBS worden begin december 2018 sociale verkiezingen georganiseerd. De desbetreffende regelgeving hangt met haken en ogen aaneen maar één ding is zeker: iedere organisatie hoe klein ook (sic) die aan de directeur van HR Rail zijn statuten geeft en de namen van de vertegenwoordigers, kan deelnemen. Er zal dus concurrentie opduiken voor de klassieke kleurenbonden. Een daarvan is Metisp-Protect. Deze organisatie, die beweert een afsplitsing te zijn van ACOD/CGSP, zou al 200 leden tellen.

Er zit weer pit in het sociaal protest ten zuiden van de Pyreneeën. Tot voor kort was het politieke toneel daar in de ban van het opgeklopte Spaans nationalisme met een stevige scheut Franco nostalgie. Dit was de reactie van het establishment op de nationaal democratische verzuchtingen van het Catalaanse volk.

Er zijn boeken die je zo aangrijpen dat je er niet over uitgepraat geraakt. Het gaat verder dan de herkenning, ze zetten je aan het denken, houden je een spiegel voor en confronteren je met je eigen keuzes. De biografie die Rachel Holmes schreef over de jongste dochter van Karl Marx is zo’n boek: ze kreeg er zowel uit politieke als literaire hoek uitmuntende kritieken voor.

Proficiat aan alle actievoerende werknemers van Lidl die door hun verbeten stakingsacties een klinkende overwinning hebben behaald.

Een gesprek deze morgen met de stakers aan het piket van Lidl Deurne.

De laatste weken is de extreem-rechtse jongerenorganisatie Schild & Vrienden (S&V) erg veel in de media gekomen. Dat dergelijke reactionaire organisaties uit de obscuriteit treden is geen louter Belgisch of Vlaams fenomeen. Vooral sinds de verkiezing van Trump voelen ze zich gesterkt. Ze zijn het resultaat van de diepe crisis van het kapitalistische systeem en de sociale gevolgen daarvan. Er heerst een diep gevoel dat de huidige gang van zaken, het status quo, onhoudbaar is. Verkiezing na verkiezing wordt deze maatschappelijke polarisatie bevestigd. Ook extreem-rechts reageert daarop - op haar eigen bekrompen wijze.

De Française Marie-Laure Dufresne-Castets, begon op haar 33e rechten te studeren en specialiseerde zich in het sociaal recht. In haar recent gepubliceerd boek Un monde à gagner vertelt ze op een meeslepende manier over een aantal zaken waarin ze heeft gepleit en die vaak de nationale media hebben gehaald: Moulinex, Continental, enz.

Zeven kameraden van de IMT werden vandaag gearresteerd in Karachi door het Pakistaanse leger en de Sindh Rangers, een paramilitair staatsdepartement dat bekend staat voor buitenrechterlijke moorden. We moeten nieuws van deze misdaad verspreiden in de arbeiders-en studentenbeweging over de hele wereld. We hebben berichten van protest en solidariteit nodig! Kom in actie!

De Koerden zijn een bevolking met een eigen cultuur, taal en geschiedenis maar zonder land. Nu vormen zij de meerderheid van de bevolking in aan elkaar grenzende delen van Irak, Iran, Turkije en Syrië. In al deze landen werd de Koerdische bevolking in meer of mindere mate onderdrukt. De huidige grenzen werden aan de bevolking van deze landen opgedrongen door het Frans en het Brits imperialisme, de winnaars van de eerste wereldoorlog. Sedert dan tot nu is er een vrijwel onafgebroken verzet geweest van de Koerden, soms in de vorm van een strijd voor meer autonomie, soms met het doel een eigen Koerdische staat te vormen.

Interview met Veronique, verpleegster intensieve zorgen Pediatrie en syndicaal afgevaardigde.

Ons gezondheidssysteem wordt steeds ongelijker. Om beter de dagelijkse afbraak van onze sociale zekerheid te begrijpen geven we het woord aan een ingewijde. Ze geeft ons haar visie op haar beroep en op de toekomst van de zorgsector in ons land.

Op 24 juni 2016 werden – naar aanleiding van een algemene staking tegen de afbraakpolitiek van de regering Michel I – over gans België stakingsposten georganiseerd. In Antwerpen was er o.a. een piket aan de Scheldelaan. Met  autobanden en hout werd een vuurtje gestookt. In het verleden werd daarop door de ordediensten meestal flegmatiek gereageerd. Er werden afspraken gemaakt over het verdere verloop van de actie en iedereen hield zich daaraan. Nu werd onmiddellijk het waterkanon en de matrak bovengehaald ; Bruno Verlaeckt (voorzitter ABVV regio Antwerpen) en Tom Devoght (militant) werden opgepakt en ’s namiddags weer vrij gelaten.

De eerste keer dat de internationale arbeidersbeweging grondig over de kwestie van arbeidsmigratie discussiëerde, was in 1907. In Stuttgart kwam toen het congres van de Tweede (socialistische) Internationale samen. Terwijl de rechtervleugel argumenteerde voor toelatingsvoorwaarden, behaalde de linkerzijde een klinkende overwinning. Lenin en Karl Liebknecht voorop, waren ze tegen het steunen van elk criterium.

We bevinden ons aan het begin van een sociale beweging die een ommekeer zou kunnen betekenen in de evolutie van de strijd tussen onze zijde - de jeugd en de loontrekkenden - en het andere kamp, dat van de grote werkgevers/bazen, waarvan de regering Macron de uitvoerende macht is. 

Op zaterdag 5 en zondag 6 mei gaat Marxisme 2018 door in Brussel. Zie hier het programma. 

Dit is het derde deel van ons document over de Belgische perspectieven. In dit deel bespreken we de gemeenteraadsverkiezingen, de politieke partijen, de eventueele electorale doorbraak van de PVDA/PTB en de nationale kwestie.

Dit is het tweede deel van ons document over de Belgische perspectieven. In dit deel bespreken we de pensioenen, het strijdperk van de ideologie, de jeugd en de politieke schandalen, of de verstrengeling van de staat met de bedrijfswereld.

Dit is het eerste deel van ons document over de Belgische perspectieven. In dit deel bespreken we België in de internationale economische context, de regering(en) en het verloop van de klassenstrijd.

Wat is de onderliggende oorzaak van depressie en angststoornissen? En hoe kunnen we deze problemen echt oplossen? De Britse journalist Johann Hari probeert hier op in te gaan in zijn nieuwe boek, Lost Connections.

Begin februari hadden wij een gesprek met John Peterson, hoofdredacteur van Socialist Revolution, het Amerikaanse tijdschrift dat net zoals Vonk deel uitmaakt van de IMT (International Marxist Tendency). We hadden het voornamelijk over het afgelopen jaar met Trump als president en een oppositiebeweging, die sinds zijn inauguratie aanzienlijk groeide. Ondertussen zijn ook de scholieren in de VS betrokken bij de politieke strijd naar aanleiding van de zoveelste schietpartij, dit keer in de Stoneman Douglas High School in Parkland, Florida.

Het verval van vakbonden in de ontwikkelde landen is niets nieuws. In de VS daalde het aandeel van werknemers in vakbonden van een hoogtepunt van 35 procent in 1954, voornamelijk in de particuliere sector, tot 11 procent in 2016 met bijna de helft in de publieke sector. De organisatiegraad in het VK daalde van een hoogtepunt van 55 % in 1979 tot 25% in 2016.

Mei ’68 zal voor altijd gelinkt worden aan de revolutionaire gebeurtenissen in Frankrijk. De grootste stakingsbeweging uit de geschiedenis (tot nu toe) duwde het kapitalisme in de hexagone tot aan de rand van de afgrond. Het kon niet anders dan dat deze gebeurtenissen een impact zouden hebben op de arbeidersstrijd in België. Die nam de vorm aan van een langgerekte stakingsbeweging.

In tien maanden tijd heeft president Marcron minstens evenveel contra-hervormingen in gang gezet dan de regering van Francois Hollande in vijf jaar. Hij slaat snel en hard toe, laat niemand ongemoeid - met uitzondering van uiteraard, zijn oversten, de grote kapitalisten, diegenen van wie de miljarden euros doorwegen. Het is hun regering, de regering van de 1% (of zelfs minder).

Bertold Brecht, de grote voorvechter van het politieke toneel, wilde zijn publiek wakker schudden, uit hun comfortzone halen en doen nadenken. Het was niet langer de bedoeling dat je je zou vereenzelvigen met de held en jezelf zou verliezen in de illusie. De vervreemding van het vanzelfsprekende zou volgens hem leiden tot de broodnodige reflectie op de maatschappelijke realiteit. Kunst en maatschappijkritiek gingen hand in hand. Vanaf de jaren 70 tot midden 80 van de vorige eeuw maakte het politieke vormingstheater ook opgang in Vlaanderen.

Mei 68 was niet louter een studentenrevolte maar de grootste algemene staking ooit uit de geschiedenis. Tien miljoen arbeiders bezetten wekenlang hun bedrijven. Dit aantal kwam toen overeen met één vierde van de gehele Franse bevolking. Als je dat bedenkt is het wel vreemd dat de talrijke publicaties die de afgelopen jaren over de meigebeurtenis zijn uitgebracht, steeds weer lijken te vertrekken vanuit het beeld van de idyllische studenten: een hoop hippies die vooral tegen het gezag in de vrije liefde wilden bedrijven en drugs gebruiken.

Dat Venezuela niet op sympathie kan rekenen bij het Witte Huis is geen nieuws. Zowel president Bush, als Obama en Trump hebben jarenlang een heleboel maatregelen uitgekiend om de Bolivariaanse revolutie de nek om te draaien. Het buitenlands beleid van de VS tegenover Venezuela is nooit veranderd in 20 jaar. De staatsgreep tegen de democratisch verkozen president Hugo Chavez en 2002 was het meest flagrante voorbeeld van deze inmenging. Deze campagne is nooit gestopt.

Sommigen zagen hen als gespeend van elk collectief bewustzijn. Collectieve actie was dus voor hen niet weggelegd, laat staan collectieve organisatie. Koeriers zouden te individualistisch zijn, te jong, te onafhankelijk en te strak in het gareel gehouden door een patronale tirannie. Maar de recente acties van de Deliveroo koeriers in Brussel, Luik, Antwerpen en Gent, duiden in een andere richting. Yes, they can organise and fight back! Twee jaar geleden kwam de eerste verrassing uit Londen. Tijdens de zomer weigerden de koeriers van dezelfde maaltijdbezorger verder individueel behandelt te worden i.v.m. hun grieven. Ze eisten collectief overleg met het management, een duidelijke breuk met de bedrijfscultuur.

Het cynisme waarmee de N-VA aan politiek doet bereikte de voorbije maand een triest hoogtepunt. Het enige wat voor hen telt is het electoraal belang, de eigen achterban moet gepamperd worden en de Vlaams Belang stemmers teruggewonnen. De beste manier om de aandacht af te leiden van de zware besparingsmaatregelen zoals de hoge energiefacturen, de lagere pensioenen, de duurdere medicijnen, de verlenging van de loopbaan tot je 67e, de verslechtering van de openbare dienstverlening, etc. is alles afschuiven op een zondebok. Iemand van buitenaf, waarmee je weinig gemeen hebt, die je niet zo goed kent, waar je diep in je hart een beetje bang van bent en die je overal de schuld kan van geven. Het is dit beleid of een open grenzen beleid, klinkt het dan.

Over de hele wereld staat de onderdrukking van vrouwen centraal. Vandaag – Internationale Vrouwendag – zijn er in verschillende landen stakingen en vele anderen demonstraties, marsen en publieke bijeenkomsten.

Deze zomer heeft de regering de zogenaamde tax-shift doorgevoerd. De gewone burger krijgt door de tax-shift een kleine stijging van zijn of haar nettoloon, nog niet genoeg om de daling door de indexsprong te compenseren. De grote geschenken gaan naar de bedrijven in de vorm van drastische verlaging van de vennootschapsbelastingen. De factuur van dit alles beloopt meer dan 4 miljard euro. Op termijn dreigt dit een enorm gat in de begroting te slaan. Maar de regering deed geen enkele poging om de tax-shift te compenseren door maatregelen die nochtans voor de hand lagen, zoals het schrappen van de notionele interestaftrek of een vermogensbelasting de naam waardig.

Eind 2017 organiseerden vier vakbonden op ‘Black Friday’ (24 november) een staking die de belangrijkste site van Amazon in Piacenza (in het Noorden van Italië) sterk heeft verstoord.

Dit is het relaas van wat er schuilgaat achter de klik waarmee je een bestelling plaatst op de website van Amazon.

Het Manifest van de Communistische partij is vandaag nog actueler dan bij zijn verschijning in 1848. Toen Marx en Engels hun werk schreven was het kapitalisme van de grote monopolies verre van verwezenlijkt. Desondanks leggen zij uit hoe de "vrije onderneming" en de concurrentie onvermijdelijk leiden tot kapitaalsconcentratie en monopolievorming van de productiekrachten. Dit langere artikel van Alan Woods gaat in op de historische context waarin het Manifest tot stand kwam en legt het verband met de situatie vandaag.

In Duitsland is een reusachtige partij armworstelen, tussen de machtige metaalvakbond IG Metal en het patronaat van de metaal-en elektronicasector, aan de gang.

Het federaal comité van het ABVV van 23 januari 2018 nam standpunt in over de pensioenafbraak.

Over gemeentepolitiek en gemeenteraadsverkiezingen doen heel wat eigenaardige ideeën de ronde. Ideologie zou niet belangrijk zijn, het zou allemaal niet zo zeer om politiek gaan maar om “goed bestuur”, dikwijls gepersonifieerd in een “goede burgemeester”. Wat een onzin!

Dit artikel werd op 19 januari geschreven, toen de Turkse inval in Afrin net was begonnen. Erdogans regime zet nu volop door, zonder enig tegenwicht van de zogenaamde 'Westerse democratieën'. Dit onderstreept de analyse dat de Koerdische massa's niet kunnen rekenen op de grootmachten, maar enkel op de internationale solidariteit van de werkende klasse en jongeren.

Als je vandaag, bijna 30 jaar na de val van de muur, Berlijn bezoekt krijg je een zeer eenzijdig beeld voorgeschoteld van het verleden. Busladingen scholieren uit alle uithoeken van Duitsland worden gedropt bij het “Museum van de voormalige DDR”, waar ze een karikatuur van het voormalige Oostblok te zien krijgen. Dat de rijke Duitse cultuurgeschiedenis niet zomaar te herleiden is tot het “Goede Westen” tegenover het “Foute Oosten” komt veel minder aan bod.

In de Middellandse zee speelt zich al jaren iets af dat het best te vergelijken valt met een stille, eenzijdige oorlog. Het gaat hier niet om een oorlog in de traditionele betekenis, omdat er geen strijdende legers mee gemoeid zijn, maar om een strijd van de “beschaafde wereld” die zich verschanst tegen honderdduizenden ongewapende mensen. Hun enige misdaad is dat zij wanhopig de armoede, de onmenselijke levensomstandigheden en de vernietiging van bestaansmiddelen in hun land van herkomst proberen te ontvluchten. Ze hopen hun droom van een beter leven, voor zichzelf en hun familie, in Europa te kunnen waarmaken.

Een heuse betoging tegen de afbraak van de pensioenrechten sloot 2017 af. Opnieuw trokken tienduizenden in groene, rode en blauwe hesjes geklede vakbondsmensen door de straten van Brussel. Met veertigduizend trotseerden ze de kou. Niet mis voor een actie die in ijltempo werd bijeengeroepen.

Het jaar 2018 begon met massaprotesten in Iran. Over het hele land zijn er protesten geweest van voornamelijk arbeiders en arme lagen van de bevolking. Dit is de eerste golf van protest sinds de zogenaamde Groene Beweging van 2009.

Duitsland bevindt zich een politieke crisis als gevolg van de recente verkiezingen en mislukte coalitie-onderhandelingen. Hans-Gerd Oefinger analyseert voor ons de toestand in het land dat de EU economisch en politiek overheerst. 

Ons programma in een notendop.

Jean-Pierre Blumberg, advocaat en docent aan de Universiteit Antwerpen, publiceerde op 23 november ll. in Trends een opiniestukje onder de opvallende titel 'De tijd is rijp om de klassenstrijd definitief naar de geschiedenisboeken te verwijzen’. Het is een merkwaardig artikel in verschillende opzichten, soms zelfs tegenstrijdig en het maakt bij ons een aantal bedenkingen los die we graag even met u delen.

1967, de legendarische “Summer of Love” was het hoogtepunt van de hippiecultuur in Californië. Bij de vijftigste verjaardag ervan ging de voorbije maanden de meeste aandacht naar de vrije liefde die toen volop gepropageerd werd, de nieuwe drugs die overal verkrijgbaar waren en de prachtige muziek uit die tijd. Dat 1967 ook het jaar was waarin de oproepingsbrieven voor de Vietnamoorlog openbaar verbrand werden en er meer dan 100 000 in de straten van Washington opstapten tegen deze slachting kwam veel minder aan bod.

De stroom van “nieuwe elementen” in verband met de bende van Nijvel roept vele vragen op bij de bevolking. Het gaat niet om kleinigheden. 28 Onschuldige mensen lieten het leven bij deze gruwelijke aanslagen op grootwarenhuizen. De bende wordt nu gelinkt aan de speciale interventiegroep DIANE van de rijkswacht en justitieminister Geens moet toegeven dat het onderzoek gemanipuleerd werd. Nochtans waren er toen ook al stemmen die de rijkswacht en bepaalde kringen binnen het staatsapparaat identificeerden als de onzichtbare hand achter deze sinistere terreurgroep, maar die werden gemarginaliseerd en doodgezwegen. Zo was de titel op de voorpagina van Solidair, het blad van de PVDA op 20 november 1985 “Waarom de rijkswacht hen niet wil vinden” en publiceerden ze in dat nummer een dossier van 4 pagina’s waarin vele zaken stonden die nu, meer dan 30 jaar later, opeens blijken te kloppen.

De idee dat automatisering en technologische vooruitgang aan de basis liggen van werkloosheid, is zeer wijd verspreid. Het debat over de oorzaken van werkloosheid en de rol van automatisering is belangrijk omwille van de politieke implicaties. Dit artikel argumenteert dat werkloosheid niet het gevolg is van automatisering, maar dat het een bijproduct is van de kapitalistische economie en dat het kapitalisme niet in staat is om de automatisering te organiseren op een menselijke manier en zelfs niet op een manier die economisch efficiënt is.

Geweld tegen vrouwen is nog steeds alomtegenwoordig in de wereld. De hashtag #Metoo, waarmee vrouwen hun getuigenis neerschrijven op sociale media, gaf nog maar eens weer hoe massaal vrouwen seksueel geïntimideerd, aangerand en verkracht worden. Bijna één op de drie vrouwen in België werd ooit verkracht(1). Per dag registreert de Belgische politie 8 verkrachtingen. Dit zijn hallucinante cijfers en daarbij moeten we nog rekening houden dat ongeveer 90% van de slachtoffers verkrachting niet aangeeft bij de politie. Dit is ook begrijpelijk aangezien ze maar al te vaak op onbegrip stoten en slechts in 13% van de zaken de dader veroordeeld wordt.

Met de verkiezingen die er aankomen, volgend jaar de gemeenteraadsverkiezingen, het jaar nadien de nationale, gewestelijke en Europese, worden er volop plannen gesmeed om de huidige rechtse meerderheden te breken.

Het leek erop dat alles op voorhand afgesproken was. De Catalaanse president, Carles Puigdemont, zou naar het Catalaans Parlement komen en daar de onafhankelijke republiek afkondigen, waartoe hij door de uitslag van het referendum van 1 oktober verplicht was.

Vandaag zien we op talrijke gebieden, gaande van automatisering over groene energie tot informatietechnologie een bevestiging van Marx ’s bewering: dat de maatschappelijke productieve krachten in een zeker stadium in conflict komen met de manier waarop de maatschappij georganiseerd is. Deze impasse wordt door hedendaagse economen de 'economische singulariteit' genoemd, en toont duidelijk aan dat het systeem niet langer werkt.