"Ik voel bij elke ontmoeting of op elke open repetitie, dat een bewustzijn op gang komt. De mensen voelen zich betrokken met wat er rond hen gebeurt, zowel op politiek als op economisch en sociaal vlak. Mobilisatie wordt een kwestie van overleven, van wettige zelfverdediging"
Giovanni Guzzo, acteur in "Sainte Jeanne des Abattoirs"
Drie toneelgezelschappen in Franstalig België voeren stukken op van Bertolt Brecht. De meest opvallende onder hen is de Centre Dramatique Haynuyer. Opvallend wegens de grootsheid van het project en de wijze waarmee de spelers zich zo klein kunnen maken in het stuk.
Zoals de meeste "geëngageerde" acteurs stellen ze niet alleen de ellende van deze wereld vast, maar leggen ze ook de mechanismen uit van het systeem. Op basis van hun eigen ervaring brengen ze de mensen ertoe de bron van hun eigen leefomstandigheden te begrijpen. "Zo een kunst is een gevaarlijk wapen in de handen van de arbeiders en allen die worden uitgebuit".
Het stuk toont de ellende van de arbeiders uit de vleeshallen van Chicago en de wijze waarop ze de speelbal zijn van de concurrentiestrijd en de speculaties op de vleesmarkt. Het toont vooral de impasse van de liefdadigheid en van een strijd die niet tot haar laatste consequenties gevoerd wordt. De boodschap luidt: enkel betrouwen op de eigen kracht van de arbeidersbeweging. Maar het leeuwenaandeel gaat naar een subtiele en pedagogische ontrafeling van de werking van de economie van het kapitalisme.
Die avond was er veel jong volk op de voorstelling. Zes opeenvolgende ovaties zijn dan toch wel een teken dat er nood en vraag is naar een grondige onderbouw aan de ontluikende revolte.
