Sinds de “ben je een communist” campagne is een ware gedaanteverwisseling ingezet doorheen onze gehele internationale organisatie. We zijn vandaag in contact gekomen met een nieuwe laag geradicaliseerde jongeren, die op zoek is naar verklaringen en actie wil ondernemen. Het betreft een nieuwe generatie van revolutionaire activisten die opgegroeid is met de ene na de andere crisis: bankencrisis, milieu, covid, opwarming van de aarde, oorlogsdreiging…enz. Het gaat kortom over (zeer veel) mensen die dagelijks geconfronteerd worden met de (groeiende) beperkingen van het kapitalistische systeem en een grote vijandigheid opbouwde ten aanzien ervan. We laten hen uitleggen waarom ze communist geworden zijn.
Het woord is aan Vincent
Ik ben Vincent, 18 jaar oud en scholier. Ik woon in Antwerpen. Waarom ben ik communist geworden? Ik ben afkomstig van een linkse familie, maar wel bourgeois. Ik heb niet al te goede ervaringen gehad in mijn kindertijd en in mijn jongvolwassenheid. Ik merkte dat mijn eigen problemen en de problemen in de maatschappij met elkaar te maken hadden. De maatschappij zelf biedt geen oplossingen aan, je moet zelf op zoek gaan. Ik zocht een meer gestructureerd antwoord. Mijn oudere broer was al communist en zo kwam ik er mee in aanraking. Iedereen zou gelijkwaardig moeten zijn, iedereen zou evenveel waard moeten zijn. Velen zien af van hun ellendige socio-economische positie. Doordat de macht en het geld in hadden zijn van een minderheid, die enkel voor zichzelf zorgt loop het verkeerd. Ik wil het totaal anders: onder het communisme zou de werkende klasse, diegenen die hun arbeid moeten verkopen, zelf de baas worden. Door te luisteren naar vrienden, mijn omgeving, naar podcasts, ben ik meer en meer te weten gekomen over de maatschappij en de mogelijke oplossingen. Enkel denken en dingen willen is niet genoeg, om tot een verandering te komen moet er actie zijn. Daarom heb ik me effectief aangesloten bij de Revolutionaire Communistische Organisatie.
Het gebeurde via het Internet
Ik ben 24 jaar, woon in het Antwerpse en werk als commercieel technisch medewerker. Ik was al een tijdje op zoek, er zijn zoveel onrechtvaardige dingen die gebeuren en ik zocht een meer politieke oplossing. Ik kwam in contact met een Canadese TikTokker, die goede kritieken spuide, dat maakte me nieuwsgierig. Het is een feit dat niet alles aan die algoritmes slecht is, omdat ik altijd “linkse” items aanvinkte, kwam ik steeds meer in contact met “linkse” standpunten. Ik bleef bij die Canadees hangen en hij vertelde me dat er ook een afdeling in België bestond, zo ben ik bij Vonk terecht gekomen. Het internet biedt vele mogelijkheden, je moet ze natuurlijk goed gebruiken. Het is hetzelfde met het internet wat Marx in zijn tijd vertelde over de treinsporen: het zal ongekende mogelijkheden bieden. Ik heb altijd interesse gehad in geschiedenis, van thuis uit kreeg ik een rechtvaardigheidsgevoel mee. Met de oorlog in Oekraïne, werd ik enorm kwaad, al het nieuws maakte me woedend: hoe kunnen zo’n dingen gebeuren? Ik heb ook problemen op school gehad, ten tijde van de aanslagen in Brussel, waren er veel tegen de vluchtelingen. Terwijl diegenen die de aanslagen pleegden geen “nieuwe” vluchtelingen waren, ze leefden hier al. Toen ik dat zegde werd ik uit de groeps-chat gegooid. Terwijl ik een voorstander ben van open dialoog. Ik noemde me eerst een socialist, maar toen ik meer begon te weten over de ideeën vond ik het communisme een goede basis om te starten. Ze willen het beste doen voor de anderen; ze doen ook veel onderzoekswerk, elke keuze kunnen ze goed beargumenteren. Soms is het té overweldigend, er is veel vakjargon, ook veel punten waar ik nog niet over nagedacht heb. Ik heb veel aan de video-opnames, er is ook altijd een heen en weer gesprek mogelijk. Er wordt naar je geluisterd. Ik voel me goed bij mijn keuze voor het communisme: ik zie geen rode vlaggen (dat is figuurlijk bedoeld), ik zie geen gevaar.