Bisschoppen die liegen, kardinalen die de gruwelijkste feiten toedekken, met weerloze kinderen als slachtoffer. De VRT-reeks Godvergeten heeft heel wat losgemaakt in de Vlaamse samenleving. Onvermijdelijk komen er dan discussies los over de rol van de katholieke kerk in onze samenleving.
Het marxisme is in dit verband altijd duidelijk geweest. Wij eisen dat de godsdienst tegenover de staat een privé-zaak is. Enerzijds dient de staat zich niet met de godsdienst te bemoeien, anderzijds mogen de religieuze gemeenschappen niet verbonden zijn met de staatsmacht. Het moet iedereen volkomen vrij staan onverschillig welke godsdienst aan te hangen of atheïst te zijn, wat elke marxist in de regel ook is.
De verdedigers van de katholieke kerk beweren nu dat in België die scheiding tussen kerk en staat al gebeurd is. Minder dan één op tien Belgen beleidt nog actief het katholieke geloof. Lange tijd werd gezegd dat de Belg enkel nog naar de kerk ging voor speciale gelegenheden zoals huwelijken en begrafenissen. Maar zelfs dat geldt niet meer. Slechts eén op de drie kinderen wordt nog gedoopt, één op de tien huwelijken wordt nog kerkelijk ingezegend, vier op de tien uitvaarten vinden nog plaats in de katholieke kerk. Op de vraag welke macht heeft de katholieke kerk vandaag nog antwoordt Rik Torfs (professor kerkelijk recht):
“Nul. Volslagen nul. Het instituut kerk heeft vandaag geen enkele macht meer."
Maar dat strookt niet met de waarheid. Zowat 80 procent van alle middelen die in totaal naar levensbeschouwingen vloeien, gaat naar de katholieke kerk. Dat staat niet in verhouding tot het aantal effectieve gelovigen. In de loop van de tijden heeft de katholieke kerk haar machtspositie kunnen betonneren in tal van wetten, tot in de Grondwet toe. Zelfs de kleinste pogingen om daar iets aan te veranderen, worden zo zeer moeilijk, zoniet onmogelijk. De schuld van gewezen bisschop Roger Vangheluwe aan kindermisbruik is ondertussen volledig bewezen. Logischerwijze gingen er stemmen op om het pensioen van 2800 euro, dat hij nog altijd ontvangt van de Belgische staat, stop te zetten. Maar dat was niet mogelijk zonder een grondwetswijziging. De enige “oplossing” was dat zijn wijding tot bisschop ongedaan werd gemaakt. Maar volgens het kerkelijk recht (!) was enkel de paus in staat dat te doen. Voorlopig ging de paus niet in op de uitdrukkelijke vraag, ook van de Belgische bisschoppen.
Maar nergens is de invloed van het katholicisme duidelijker dan in het onderwijs. Liefst 75 procent van de leerlingen gaan nog steeds naar katholieke scholen. Binnenkort moet een nieuwe man of vrouw gekozen worden aan het hoofd van de katholieke onderwijskoepel. Het is een functie die volgens velen meer macht heeft dan de minister van onderwijs. En wie heeft een beslissende stem daarin: Luc Terlinden, de aartsbisschop van Mechelen die nog maar pas door de paus is aangesteld.
Wat geldt voor het onderwijs geldt grosso modo ook voor de zorg, waar de katholieke koepel ook dominant is. Samen zijn onderwijs en zorg goed voor de helft van de Vlaamse begroting: 31 miljard euro per jaar. Wij zijn duidelijk voorstander van de afschaffing van deze toestanden. Dit zijn nu al openbare diensten, vrijwel volledig betaald door de staat. Tekenen van geloof (zoals kruisen) horen thuis in de privésfeer niet in onze ziekenhuizen of scholen. De leiders van de katholieke kerk mogen er geen invloed meer hebben. Wij maken ons sterk dat ook de meerderheid van het personeel van deze katholieke instellingen (waarvan velen ongetwijfeld niet meer gelovig zijn) blij zullen zijn als ze het juk van de kerkelijke hiërarchie kunnen afwerpen en samen hun onderwijs en zorg op een democratische manier kunnen organiseren. In het onderwijs zou dat een fusie met de andere onderwijsvormen (Gemeenschaps-, Provinciaal- en Stedelijk onderwijs) vergemakkelijken. Dat zou leiden tot een rationalisatie én een verhoging van de kwaliteit. Het zou ook in staat zijn het nijpende lerarentekort in één slag op te lossen.
Maar hier is een verwittiging op zijn plaats: nationalisatie van deze instellingen alleen zou geen voldoende oplossing zijn, ook democratische controle door het personeel en door de arbeidersbeweging zijn onmisbaar. Want er zijn nog andere kapers op de kust. De N-VA is er bijvoorbeeld al lang op uit de machtscentra van de christelijke zuil te ondermijnen en - onder het moto van “het primaat van de politiek”- aan haar gezag te onderwerpen. Dit zou dan ongetwijfeld gepaard gaan met besnoeiingen en privatisering.
Dat laatste is een tendens die in de zorg al volop bezig is, met desastreuze gevolgen voor de kwaliteit en de betaalbaarheid. Dit toont dat ook het pro-bleem van de godsdienst en de blijvende macht van de katholieke kerk intens verweven is met alle andere problemen die in de maatschappij om een oplossing schreeuwen.
Alles hangt samen met alles en laat het ons dan maar eens helemaal opentrekken. WIJ beweren dat uiteindelijk de gigantische problemen van onze pla-neet enkel definitief kunnen opgelost worden door een socialistische wereldrevolutie. Daarvoor hebben we de ganse wereldbevolking nodig, die in haar grote meerderheid nog gelovig is. Die kunnen we enkel overtuigen als we respect tonen voor hun privé-overtuiging. Dat moet ons zeker niet beletten scherpe kritiek te leveren op godsdienstige potentaten, of ze nu bisschop, mullah of iets anders heten. In tegendeel, eerlijke gelovigen zullen die kritiek dikwijls delen. Godsdienstig geloof, als menselijke vervreemding, kan niet 'afgeschaft' worden maar zal verdwijnen van zodra er een einde komt aan de ellende in al haar vormen in dit leven.
