“De uitgelekte lijst van de "extremistische en terroristische groeperingen in Antwerpen" heeft een grote amusementswaarde, maar als de politiediensten in Antwerpen dit merkwaardige document zonder duidelijke herkomst ook als werkinstrument moeten gebruiken, dan is een diep medelijden met de agenten gepast.”
Dat schrijft de Gazet van Antwerpen over de lijst van de Antwerpse politie die eind vorige week in deze krant werd 'gelekt'. Dat is ook het eerste wat bij ons opkwam. De opstellers van dit document moeten echt beter hun huiswerk maken want dit oogt wel heel amateuristisch. Een snelle blik op dit werkdocument toont ons direct dat het vol fouten staat. We spreken hier niet alleen over de informatie over Vonk, ook wat betreft andere organisaties slaat de politie regelmatig de bal mis. Nochtans hebben veel van die organisaties een website die je correctere info kan geven dan de lijst van de politie. De amusementswaarde is dus zeker groot.
Maar als je er even langer bij stilstaat, is deze lijst schrijnend. Ten eerste druipt het racisme er af, en de opname van extreem-rechtse organisaties verandert hier niets aan. Een derde van de bladzijden beschrijft namelijk organisaties van mensen uit andere landen. Uiteraard niet van mensen uit Frankrijk, Duitsland of de VS. Nee, allemaal mensen uit de Derde Wereld. Het feit dat zij zich cultureel of politiek organiseren is kennelijk op zich al verdacht en staatsondermijnend. Dikwijls gaat het zelfs om brave godvruchtige mensen, wiens ‘misdaad’ erin bestaat hun religie te organiseren. Misschien moet de katholieke kerk ook op de lijst? Hoed u voor kopstuk kardinaal Danneels! (wat wij trouwens beamen)
Maar het grootste deel van deze lijst wordt ingenomen door linkse organisaties. Dit toont afdoende dat uitoefening van onze democratische rechten (vrije meningsuiting, recht op organisatie, privacy) in een klassenmaatschappij door de staat altijd met argwaan zal bekeken worden. We hebben die rechten wel verworven maar degenen die er gebruik van maken door de aandacht van de publieke opinie te trekken via acties, door een eigen opinie te verspreiden via onafhankelijke media (krantjes, websites) enzovoort, eigenlijk zijn zulke mensen verdacht. Een opinie die afwijkt van de heersende ideeën en waarden – die niets anders zijn dan de ideeën en waarden van de heersende klasse, zoals Marx opmerkte – haalt de woede van ‘vadertje staat’ over zich en mag zich dan ook verwachten aan het wakende oog van de politie. Zoals we vlak na 11 september al stelden, hebben de gebeurtenissen op die datum in 2001 aan de staat een alibi meer gegeven om onze democratische rechten in te dammen. Alle afwijkende meningen dragen blijkbaar de zaden van terrorisme in zich. Dat dit geldt voor enkele organisaties op deze lijst, zullen wij niet ontkennen. Maar al deze 200 organisaties verzamelen onder de noemer extremisme-terrorisme bewijst dat de achterliggende bedoelingen veel verder gaan. Elke dissidente stem wordt in de criminele sfeer gebracht.
Wij doen nog eens beroep op de frut (de GVA): “Men moet het niet noodzakelijk altijd met ze eens zijn, maar dat zijn gewone verenigingen met een duidelijk ideaal, zonder dat de bommen in het rond vliegen. Is het dat wat zo storend is: een ideaal? Is anno 2005 elke afwijking van de platbetreden paden verdacht? Het is een lijst van alles wat ook maar een beetje afwijkt van de 'mainstream'. Dan wordt zo'n lijst niet meer komisch, maar ondemocratisch. Conclusie: zijn de makers niet een beetje extremistisch?”
Het antwoord op deze laatste vraag is een volmondig ‘ja’. De staat doet uitschijnen dat ze een neutrale arbiter is die het wel en wee in de maatschappij regelt. Maar in werkelijkheid dienen de staat en haar repressieapparaat om een extreme maatschappij in stand te houden, met name een extreem ongelijke maatschappij, een klassenmaatschappij. En elke groepering die zich op een of andere manier daar vragen bij stelt, wordt sowieso gebrandmerkt als ketter. Of het nu vredesorganisaties zijn die oproepen tot betogingen tegen de oorlogen van de VS; of het nu dierenrechtenorganisaties zijn die de machtige belangen van de vleeslobby aanvallen; of het nu antiracistische verenigingen zijn die discriminatie in vraag stellen (inherent aan het kapitalisme zoals deze lijst nog maar eens bewijst); of het nu een marxistische stroming zoals Vonk is die het gebruik van de Belgische havens voor een imperialistische oorlog aanklaagt en een solidariteitscampagne voert voor de volksbeweging in Venezuela; allemaal zijn we verdacht.
In veel landen staan de vakbonden eveneens op dergelijke lijsten. In België durft het staatsapparaat dit niet omdat dan de poppen aan het dansen zouden gaan. Zij zijn de machtigste organisaties binnen de linkerzijde en kunnen het land met een vingerknip doen beven. Maar de vakbonden wezen gewaarschuwd. Het is niet omdat ze nu niet op deze lijsten figureren dat dit in de toekomst niet zal zijn. De aanvallen op onze democratische rechten gaan hand in hand met de aanval op de levensstandaard van de werkende mens. Het syndicaal verzet daartegen wordt ook vaak gecriminaliseerd. Daarom zou het zeker niet misstaan als de vakbonden deze lijst publiekelijk veroordelen, eisen dat deze en gelijkaardige lijsten direct worden vernietigd en een waarschuwing uiten over de toenemende repressie.
Lees ook onze artikels over de stijgende repressie naar aanleiding van de oorlog tegen Irak: De aanval op onze democratische rechten: van preventieve identificatie naar preventieve aanhouding en Repressie van het protest tegen de oorlog
