Onze samenleving beschikt over een toenemende rijkdom aan tijdbesparende technologie voor gebruik in productie en onderzoek. Maar dat vertaalt zich niet in de verbetering van onze levens en werk omstandigheden, wel integendeel ze vormt er een bedreiging voor.
Onder kapitalisme is technologie een instrument in de concurrentie strijd tussen bedrijven. Kosten worden er mee gedrukt, de winst verhoogd. De bedreiging voor de tewerkstelling door automatisatie is enorm. Van bedreiging van laag geschoolde manuele taken slaat automatisatie nu ook toe bij midden gekwalificeerden en nu ook al bij hoog opgeleiden in bepaalde beroepen. Deze automatisering gaat gepaard met toename van klein repetitieve taken , precaire arbeid, zonder stabiliteit, zonder voldoeningen dus zonder een aanvaardbare levenstandaard te bieden en die al onze tijd lijkt op te slorpen door de werktijd op te splitsen in kleine gespreide deeltjes. Nochtans gaat de productiviteit toename in het kapitalistisch productie systeem stelselmatig achteruit ondanks alle nieuwe technologische ontwikkelingen. Om dit te begrijpen is het nuttig onderscheid te maken tussen technologie en “ innovatie”. Het laatste is een doorbraak van wetenschap en kennis die eventueel kan toegepast worden in technologie en zo in de productieprocessen. Er is nog nooit zoveel onderzoek naar innovatie geweest en toch brengt de technologie nu zeven keer minder bij tot de economische groei dan in de jaren 50.
Hoe kan het dat er terzelfdertijd te veel en te weinig innovatie en technologie is? Een antwoord hierop en nog veel meer vindt je op volgende links.
https://www.vonk.org/sociale-kwesties/automatisering-en-werkloosheid.html
https://www.vonk.org/.../kapitalisme-en-technologie-een-marxistische-benadering.htm
