“Dank de directie af! Wij arbeiders zullen het bedrijf wel recht trekken”. Vandaag dinsdag 16 maart legden meer dan 300 arbeiders van de pralinefabriek in Brussel het werk neer. Bijna evenveel arbeiders stonden voor de poort tijdens het massapiket. Er wordt gezongen (kijk en luister hier). Dit is duidelijk ingeoefend en duidt op een goede voorbereiding in de fabriek. Dan volgt er countrymuziek, afgewisseld met liedjes van de pas overleden linkse zanger Jean Ferrat. Anderen hebben muziekinstrumenten mee (cimbalen en Marokkaanse trom). Wat een ritme! Bij de roekeloze komst van de directeurs vliegen er tientallen eieren in het rond. Soms wel raak, meestal niet… Rond 10 uur wordt er ‘en masse’ opgetrokken naar de Brusselse minister van Economische Zaken.
Eerlijk gezegd was het een van de levendigste en strijdbaarse piketten die we de laatste jaren hebben kunnen meemaken. Was dit te danken aan de grote hoeveelheid vrouwen? Of lag het aan de nationaliteitenmix, een mooie doorsnede van de Brusselse werkende klasse?
Militante sfeer
Baudouin Ferrant, secretaris ABVV Horval, geeft een syndicale verklaring “Dagelijkse algemene vergaderingen zijn het ding als je de militante sfeer er in wil houden”. De goede werking van een ABVV-kern die 75 procent van het personeel organiseert, weegt hier zeker door. Tijdens de strijd tegen het Generatiepact viel de strijdbaarheid van de arbeiders van Godiva ook al op. ACV en ABVV voeren nu gemeenschappelijk actie. Tegen een moeilijke achtergrond van massale afdankingen en sluitingen in het land, merken we een nieuw elan in sommige bedrijven. De overwinningen bij Bayer, Inbev en Alken Maes zijn hier niet vreemd aan.
Tijdens een kort moment stilte aan het piket geeft Baudouin nog snel tekst en uitleg bij de actie. “Op 2 maart heeft de directie aangekondigd dat ze de afdeling manuele verpakking wil uitbesteden. Negentig banen komen zo op de tocht. Zevenentachtig arbeiders en drie bedienden. Dit is zowat een vierde van het personeel dat haar baan verliest. Onder de arbeiders komt dat op 40 procent. Wij pikken dat niet. Wij hebben het gezegd aan de directie. Binnen de onderneming hebben we al acties ondernomen. Dagelijks organiseren we algemene vergaderingen, we voeren ‘slow on’ acties waardoor de productie vertraagt. Als gevolg hiervan wordt er weinig geproduceerd de laatste dagen. Gedurende enkele dagen hebben we ook de ‘in’ en de ‘out’ van de producten geblokkeerd. Nu komen we ook op straat om de openbare opinie duidelijk te maken wat we willen.”
Van onderaanneming naar onderaanneming
“De afdeling ‘verpakking’ beschouwt de directie als een ambetante kost. Ze willen zich toespitsen op wat ze hun ‘core business’ noemen. Kosten moeten bespaard worden omdat Godiva twee jaar geleden is overgenomen door een Turkse multinationale onderneming: de groep Ülker. Zij leiden financiële verliezen en willen daarom de zetel in Brussel opruimen. Voor hen is afdanking de gemakkelijkste oplossing.”
“De verpakkingsafdeling wordt overgedragen aan een onderaanneming die zelf die activiteit op haar beurt gaat onderaannemen aan een... beschutte werkplaats. Bij Godiva krijgen de arbeiders 15 euro per uur. Maar in de beschutte werkplaats wordt er voor slechts 7,5 euro per uur gewerkt.” Roemeense toestanden in eigen land.
“Sinds een vijftal jaar maakt Godiva geen winst meer. De directie beweert dat die verliezen het gevolg zijn van de aanslepende crisis. Wij denken hier anders over. Hun hele commerciële beleid loopt mank. De hoofdzaak van de problemen ligt bij de overname door de groep Ulker. Die operatie heeft veel geld gekost. Hierdoor lijden ze een verlies.”
De eisen van het personeel en de vakbonden laten niets aan duidelijkheid over. “Wij vragen de terugtrekking van de 90 afdankingen en het behoud van de hele verpakkingsafdeling”.
In de volgende weken zullen de arbeiders van Godiva onze steun wel nodig hebben.
“Mogelijk organiseren wij binnenkort nieuwe acties naar buiten uit en rekenen we dan op de interprofessionele solidariteit”, voorziet de socialistische vakbondsman.
