Rond 5 uur ’s morgens werden op vrijdag 4 maart verschillende toegangswegen tot de Antwerpse haven geblokkeerd door de vakbonden ABVV en ACLVB. Er werden auto's op de weg gezet en brandende paletten neergelegd om het verkeer tegen te houden. Mensen die er net de nachtshift hadden opzitten en op weg naar huis waren werden doorgelaten. Voor de rest was er geen doorkomen aan van 5 tot 9 op verschillende kruispunten met de Oosterweelsteenweg en de Noorderlaan. Ter hoogte van Case New Holland hielden enkele honderden vakbondsmilitanten en leden van onder andere CNH, Hansen Transmissions, Atlas Copco, Crown Cork, Opel, Agfa Gevaert, bijgestaan door dokwerkers, op verschillende kruispunten het verkeer tegen. De meeste automobilisten en vrachtwagenchauffeurs hielden het hoofd koel maar enkelen vonden het nodig gevaarlijk snel door de menigte te rijden. Enkele kameraden konden nog net een auto ontwijken door weg te springen. De bestuurder die zich snel uit de voeten dacht te maken reed zich even verder klem en werd getrakteerd op lekke banden.
Er werden geen piketten gezet bij de bedrijven in het Antwerpse, maar de oproep tot staking werd goed opgevolgd. Bij DAF Trucks in Westerlo en bij radiatorenproducent Henrad in Herentals lag de productie stil. Ook bij landbouwmachineproducent Case New Holland was er zo goed als geen productie.
Ook actie op de Meir
Rond 10 uur verzamelden ook een duizendtal actievoerders van het ABVV op de bekende winkelstraat Meir. Ze blokkeerden toegangsdeuren van winkels terwijl er pamfletten werden uitgedeeld aan klanten. Door de actie konden onder meer Inno, C&A, H&M, Massimo Dutti, Zara en tal van andere winkels de deuren niet openen. Via een pamflet informeert het ABVV voorbijgangers dat ze "er staan om de pensioenleeftijd, de koopkracht, het loon en het indexstelsel te beschermen". "Zonder de bescherming van de index gaat uw koopkracht er jaarlijks met minstens 2 procent op achteruit." "Dat betekent 7 dagen minder winkelplezier op een volledig jaar. Dat is heel wat meer dan de hinder die u vandaag mogelijk ondervindt."
Georganiseerde verdeeldheid
De acties waren alvast geslaagd. Had men de actie langer op voorhand aangekondigd, dan zou het succes waarschijnlijk nog groter zijn geweest. Nu wist men pas heel laat of er nu wel of niet gestaakt zou worden en waar en wanneer er actie gevoerd zou worden. De verwarring was groot en een week geleden wist men in Antwerpen nog niet of het allemaal ging doorgaan. De rol die het ACV hierin speelde was beneden alle peil. De Christelijke bond verspreidde in talrijke bedrijven zeer bedenkelijke pamfletten waarin de andere vakbonden verweten worden met vuur te spelen. Hoewel het IPA enorm zwak was en er meer dan één reden was om in actie te treden, besloot het ACV in naam van haar anderhalf miljoen leden dat het genoeg was en dat er zo nodig ook moest worden opgeroepen niet te staken. Dit ondanks het feit dat ook in het ACV een aanzienlijke minderheid het IPA verworpen had. Dat die leden daar dan ook dikwijls niet mee gediend waren blijkt uit het feit dat sommigen mee in actie traden en sommigen zich overschreven naar een andere vakbond. Blijkbaar is de band tussen de CD&V en het ACV voor haar leiding nog steeds belangrijker dan de belangen en de eenheid van de arbeidersklasse. Tegen Leterme actie voeren blijkt voor het ACV een brug te ver. De kans dat de acties iets opleveren wordt natuurlijk meteen een pak kleiner als de grootste vakbond langs de kant blijft staan en de twee overige bonden verwijt actie te voeren.
