Cabotage
In de context van dit artikel bedoelen we met cabotage het vervoeren van goederen tussen twee plaatsen in hetzelfde land (in casu België) door een bedrijf uit een ander land, waar de loon- en arbeidsvoorwaarden inferieur zijn (in casu Oost-Europa).
Dankzij een goed onderbouwde en spectaculaire campagne, die onder meer het tv-nieuws haalde, slaagde de sectie baanvervoer van de ABVV-Transportbond er in de wilde cabotage wettelijk aan banden te laten leggen. De verstrenging van de cabotagewet is zeker op sociaal vlak een goede zaak. Belgische bedrijven kunnen inderdaad voor binnenlandse transporten niet langer een ongebreideld beroep doen op firma’s die vanuit het buitenland opereren… meestal met goedkope Oost-Europese werkkrachten.
Sabotage
Een aantal baanvervoerpatroons saboteren echter de wet door een beroep te doen op filialen die zij – meestal in Oost-Europese landen – hebben gevestigd of die ze er nieuw oprichten. Meestal vertegenwoordigen deze zusterbedrijven letterlijk slechts een postbus of een naamplaat ergens in Slowakije, Roemenië enzovoort.
Zowel Belgische als Oost-Europese chauffeurs zijn slachtoffers van dit soort praktijken: de Belgische omdat ze steeds vaker hun werk verliezen of op economische werkloosheid worden gezet én de Oost-Europese omdat ze tegen veel lagere lonen en vaak onder erbarmelijke arbeidsomstandigheden moeten werken. Deze laatsten zijn meestal weken van huis. Ze moeten kamperen in hun vrachtwagen langs onherbergzame autostrades of elders waar het niet aangenaam vertoeven is en waar ze gemakkelijk het slachtoffer worden van diefstal, overvallen enzovoort.
Het volgend cijfer zegt genoeg op dat vlak: 85 procent van de vrachtwagens die kamperen op de parkings langs de Belgische autostrades komen uit Oost-Europa.
Strijdbare vakbonden zijn nodig
De ABVV-Transportbond (BTB) is niet bij de pakken blijven zitten. In de brochure “Ze komen uit het oosten, ze trekken naar het oosten” legt de syndicale organisatie bloot wat ze heeft vastgesteld tijdens haar ontdekkingstocht in Oost-Europa (Bratislava). Helaas kunnen we niet gewagen van eenzelfde strijdbaarheid in Polen, Slowakije, Roemenië enzovoort, waar de vakbonden vaak corporatistisch gestructureerd zijn.
Dat belet niet dat er vanuit België via de BTB terechte klachten van chauffeurs worden behandeld voor rechtbanken in Oost-Europa…
Antwerpen en Zeebrugge: krothotels voor Oost-Europese chauffeurs
Soms moeten chauffeurs uit het Oosten tijdens het weekend overnachten op het terrein van ‘hun’ ‘Belgisch’ bedrijf. Dat terrein is omringd door beton, zodat ‘ongewenste’ buitenstaanders zich geen idee kunnen vormen van wat zich achter die muren afspeelt. De chauffeurs in kwestie zijn dus geïsoleerd. Ze mogen met hun vrachtwagen hun verblijfplaats niet verlaten. Ze zijn dus gedoemd om in hun vrachtwagen te slapen, te eten, te leven. En sanitair? Dat is meestal niet voorzien!
Sinds enkele jaren is het Asiadok in Antwerpen een regelmatig ‘hotel’ voor Oost-Europese chauffeurs. Ze brengen er de zaterdag en zondag in dezelfde lamentabele omstandigheden door als hun collega’s op de fabrieksterreinen.
Idem dito in de Haven van Zeebrugge…
Enkel klassenstrijd baat
Wat de BTB doet is uiteraard uitstekend syndicaal werk. De bond benadrukt in haar campagne de gelijke strijd tussen Belgische en Oost-Europese chauffeurs. En daar gaat het uiteindelijk over: chauffeurs van alle landen hebben er baat bij om gelijke lonen en arbeidsvoorwaarden af te dwingen. Zodoende wordt de ‘heilige’ liberale concurrentie een hak gezet. En zodoende kan het wegkapitalisme een sociaal lesje worden geleerd.
Rechts en extreemrechts
Dat de staat (via sociale inspectie) en patronaat meestal hand in hand gaan, verwondert ons als marxisten niet echt.
Evenmin dat noch Vlaams Belang, noch N-VA, noch VLD, noch LDD de wantoestanden aanklagen die Belgische en Oost-Europese chauffeurs moeten ondergaan ter ere van de heilige concurrentie. Liberalen aller landen…
