Op vrijdag 19 januari is de zaal van Café Multatuli te Antwerpen volzet. Een vijftigtal mensen waaronder deelnemers van Venezuela maar ook Chili, Ecuador, Colombia en Turkije komen met veel belangstelling luisteren naar Pablo Cormenzana. Hij is de leider van Inveval, een van de eerste Venezolaanse bedrijven onder arbeiderscontrole.
De dag ervoor sprak hij in de Espace Marx voor een groep van meer dan twintig mensen, hoofdzakelijk studenten van een plaatselijke hogeschool. Na de Antwerpse activiteit sprak Pablo op de algemene vergadering van ‘Une Autre Gauche’. Ook was hij eregast op het Nieuwjaarsdiner van Izquierda Unida te Brussel. In Antwerpen zelf waren mensen van verschillende organisaties aanwezig, waaronder de Vrienden van Cuba, het Salvador Allende Komité, Grupo Socio Cultural Ecuador, Solidaridad Latina, de Algemene Centrale, Pax, SP.a Rood, PvdA, SP Nederland en Vonk. Samen met het publiek maakt de gastspreker een grondige analyse van de Bolivariaanse Revolutie.
De campagne Handen Af van Venezuela wil de emancipatiebeweging van het Venezolaanse volk en de sociale successen die eruit voortvloeien, bekend maken. Terwijl het Westen steeds verder privatiseert en liberaliseert, kiest Venezuela resoluut voor nationalisering van de strategische sectoren van de economie. Zo werden de ‘misiones’ mogelijk door het herverdelen van de winsten van de genationaliseerde olie-industrie. De bevolking probeert opnieuw greep te krijgen op de economie vanuit een (politieke) beweging van onderuit. De evoluties in Venezuela symboliseren dan ook de hoop en het concrete bewijs dat een betere wereld mogelijk is.
Eén maand na de herverkiezing van Chavez volgen de gebeurtenissen in dit land elkaar snel op. Pablo Cormenzana behoort tot de leiding van het front van de bezette bedrijven (Freteco) en is dan ook uitstekend op de hoogte van de meest recente ontwikkelingen. Chavez kreeg met 63 procent van de stemmen een nieuw mandaat. Het volk geeft hem dus een duidelijk signaal om verder te gaan met het Bolivariaanse project. Zo stelt de spreker: “Chavez wil de burgerlijke staat ontmantelen en een nieuwe staat van onderuit opbouwen op basis van de reeds bestaande gemeenschapsraden in de wijken.” Nadat Chavez bij zijn overwinningstoespraak opriep tot een strijd tegen de bureaucratie en de corruptie, voegde hij de daad bij het woord en lanceerde hij een nieuwe linkse eenheidspartij die de revolutionaire krachten wil binden en de bureaucratie van de Bolivariaanse partijen van onderuit wil bekampen. Alle politieke leiders moeten verkozen worden door de basis en controle van onderuit is een voorwaarde van besturen.
De privé-radio en -televisie zijn de wapens van de rechterzijde. De media verspreiden de grootste leugens over de regering en trachten het volk te mobiliseren tegen de regering. Ze waren verantwoordelijk voor de staatsgreep van vijf jaar geleden. Chavez heeft toen geen enkele maatregel genomen tegen hen. De beslissing om de licentie van RCTV, een nationale televisiezender verbonden met de rechtse oppositie, niet te vernieuwen, zorgt voor internationale hysterie.
Dat het volk voor internationaal socialisme kiest, blijkt uit een reeks nieuwe maatregelen, de motoren van het revolutionaire project. Zo zullen na de olie-industrie ook andere strategische bedrijven genationaliseerd worden. Verder staat de herstructurering van het staatsapparaat op het programma. Een nieuwe kaderwet zal hiervoor gestemd worden. Aangezien de grondwet nog gebaseerd is op het kapitalisme, zal de regering hem herzien. De gemeenschapsraden moeten de basis worden van de nieuwe staatsstructuur en krijgen meer macht. De oude burgerlijke en corrupte staat ten dienste van het establishment wordt daarbij systematisch ontmanteld. Politieke vorming en opvoeding moeten zorgen voor een blijvend bewustzijn van de bevolking. Venezuela krijgt mogelijk de naam Socialistische Bolivariaanse Republiek.
Arbeidersraden
“De nieuwe minister van Arbeid wil een wetsvoorstel indienen om in alle bedrijven (privé of openbaar) arbeidersraden op te richten en die zouden dan ook vertegenwoordigers kunnen verkiezen in de gemeenschapsraden. Vanuit ons front van bedrijven onder arbeidscontrole zijn we al een tijd met dit idee bezig”, stelt Cormenzana. We hebben de eerste experimenten van bedrijven die zonder bazen door de arbeiders zelf efficiënt beheerd worden. Andere bedrijven willen dezelfde richting uitgaan en pleiten eveneens voor de nationalisatie ervan. De maatregelen van de top stemmen dus duidelijk overeen met de beweging van onderuit. Het zijn in de eerste plaats de arbeiders die discussiëren over arbeidersraden en gemeenschapsraden. De regering levert de politieke en juridische instrumenten ervoor.
Na Cormenzana’s inleiding volgde een levendige discussie. Het was duidelijk dat hier niet langer gewoon naar informatie werd gevraagd. Veel vragen hadden betrekking op tactieken en strategie in een revolutie. "Als een bedrijf reeds onder arbeiderscontrole produceert, is het dan nog niet genationaliseerd?" "Welke vergelijking kunnen we maken met Chili 1970-73?" "Hoe verdedigen we het best de revolutie als ze weer bedreigd wordt van binnen- en buitenuit?" "De mensen steunen Chavez, maar betekent dit dat ze de ideeën van Marx en Engels aanhangen?" Dat is slechts een greep uit de talrijke vragen.
De spreker ontwikkelde een vergelijking tussen de beweging van het Venezolaanse volk en het Rusland van 1917. Er bestaan opvallend veel gelijkenissen met de vroegere sovjets. De beweging en strijd van het Venezolaanse volk vormen een permanent gegeven. Pablo Cormenzana stelt dat alles wat tot nu toe gerealiseerd is, enkel kan behouden blijven als de revolutie afgewerkt wordt door te breken met het kapitalisme. Ook voor Cuba en de rest van Latijns-Amerika vormt het project een inspiratiebron. Het heeft een verfrissend effect op de revolutie die in Cuba geïsoleerd bleef. “Venezuela bewijst dat het kapitalisme niet het einde van de geschiedenis is, zoals Francis Fukuyama ooit beweerde. Het socialisme is meer dan springlevend in Venezuela!”
