Op 21 januari had Guy Lauwers (secretaris ACOD-LRB Antwerpen) een onderhoud met personeelsschepen Van Peel m.b.t. de onderhandelingen over het nieuwe personeelsbehoeftenplan (PBP). Dit PBP wordt doorkruist door de eis van voogdijminister Van Grembergen om nog eens 6 miljoen euro te besparen op het personeel.
Het standpunt van ACOD-LRB
ACOD-LRB zal niet aan de onderhandelingstafel verschijnen alvorens aan een aantal voorwaarden is voldaan:
1) Duidelijkheid over het niveau van de onderhandelingen: Basisoverlegcomité (BOC) of Hoger Overlegcomité (HOC)? De ACOD is van oordeel dat dit in het HOC thuishoort en kreeg hierover toezegging door Van Peel. Dit impliceert dan ook dat het oplaten van proefballonnetjes in de BOC’s vanaf nu moet stoppen!
2) Informatie moet worden verschaft over:
a) Het huidig PBP incluis de recentste wijzigingen.
b) De huidige effectieve tewerkstelling met vermelding van de functies, of zij nog worden uitgeoefend, het aantal mensen met lichte dienst et cetera.
c) Het aantal personeelsleden in contractueel verband, PWA, WEP+, Smet De gouverneur heeft slechts contractuele aanwervingen toegestaan in afwachting van een definitief PBP zodat nadien deze mensen of ontslagen of in statutair dienstverband aangeworven moeten worden.
d) Het aantal gepresteerde overuren. Waar zijn ze gemaakt, door wie?
e) Hoeveel en welke taken er uitbesteed worden, de kostprijs van deze uitbestedingen.
f) Een visie en een engagement van het voltallige College betreffende de toekomst van het ‘bedrijf stad’ en de uitbouw ervan.
De ACOD is nooit voorstander geweest van rechtstreeks verkozen districtsraden maar ze zijn nu een feit. Een aantal bevoegdheden werden effectief overgeheveld. Dit leidt tot spanningen in het matrixmodel. Matrix en decentralisatie zijn in feite niet compatibel. Het vertalen van een politiek beleid naar uitvoering/management leidt er nu reeds toe dat bepaalde districtscoördinatoren taken moeten uitbesteden. Het officiële document van de districtscoördinatoren laat dan ook geen spaander heel van het matrixmodel.
Er moet eerst een evaluatie gebeuren van de afspraken van vijf jaar geleden (de toenmalige reorganisatie die door de ACOD werd ondersteund) die niet werden nageleefd. We hebben het dan bijvoorbeeld over het pro-actief aanwerven en de polyvalentie die zelfs volgens de consultancybureaus niet tot een betere werking heeft geleid, vaak integendeel. Het opgeven van de vakspecialisaties bleek fout. Ook de informatica-ondersteuning kwam er vaak niet, of was ontoereikend. Schrijnend voorbeeld hiervan: de ondermaatse prestaties van het programma Peoplesoft. Er is ook nog steeds geen analytische boekhouding, wat betekent dat we nog altijd niet weten hoeveel iets kost. Dat is dan op zijn beurt weer te wijten aan een gebrek aan personeel. Personeelsmanagement en financiën vormen samen het hart van een bedrijf. In beiden loopt het grondig fout. Van elk aspect van de reorganisatie van vijf jaar geleden dient een analyse te gebeuren: als een maatregel niet werkte, ligt dit dan aan het opzet zélf, aan het management of aan externe factoren?
Wij zijn niet a priori tegen gemeentelijke autonome bedrijven (GAB). De ACOD stond mee aan de wieg van de wetswijzigingen die het verouderde wettelijke kader m.b.t. de regies uit 1932 heeft vervangen. Maar de leden zijn erg tegen omdat ze zien wat de lage kwaliteit is van het management dat zich voor deze GAB’s aandient en bovendien is het onduidelijk of de GAB’s voldoende financiële middelen zullen krijgen om zich met de private sector te meten.
De CCOD maakt zich zorgen over de evaluatie van de wettelijke graden die naar verluidt gunstig zou zijn. Maar elke transparantie ontbreekt en dat creëert wantrouwen. Dat de CCOD hierover zenuwachtig is, is normaal aangezien zij in tegenstelling tot de ACOD de nieuwe evaluatie hebben goedgekeurd. Maar ook bij ons leeft het gevoel sterk dat de bestuursdirecteuren subjectief worden of zullen worden geëvalueerd.
Eigenlijk zitten momenteel zowel Van Peel (CD&V) als Voorhamme (SP.A) in zijn nieuwjaarsspeech op dezelfde golflengte: er is blijkbaar geen personeelsbeleid mogelijk zonder repressie. Het moet gedaan zijn met de ‘politieke bescherming van de ambtenaren’, zo stellen zij, wat impliceert dat die politieke bescherming er nu zou zijn. Waar het echter vooral om draait is dat het net falende ambtenaren zijn die door de ‘oude’ meerderheidspartijen in bescherming worden genomen. Wij zullen naar de onderhandelingen gaan vanuit een heel andere houding dan vijf jaar geleden. Als men dan toch de vergelijking wil maken met andere publieke bedrijven zoals het havenbedrijf, dan moet men deze vergelijking meteen doortrekken naar het management: hier kan men duidelijke toezeggingen en beslissingen afdwingen terwijl men bij de Stad Antwerpen blijkbaar altijd met de verkeerde praat. Elke schepen heeft wel vijf paraplu’s in elke hand. Zoals bijvoorbeeld tijdens het medianummertje van Van Peel over de uitbreiding van het kader waar het dan zogezegd weer de SP.A zou zijn die dwarsligt
Het standpunt van de CCOD
Ondertussen bereikte ons ook het standpunt van de CCOD. De christelijke vakbond verzet zich tegen verdere besparingen in de personeelsuitgaven en voelt zich hierin gesteund door personeelsschepen Van Peel (CD&V). Ondertussen blijven ACOD en CCOD elkaar echter vliegen afvangen en daarmee is het personeel niet gediend! Volgens de ACOD hebben ALLE partijen van de coalitie boter op het hoofd. Volgens de CCOD blijft CD&V buiten schot. Dat we dat eens verder uitzoeken met het oog op de volgende verkiezingen is uiteraard belangrijk, en ook dat we eens nadenken over het politieke antwoord dat hierop dan gegeven moet worden. Wat we alvast noteren is dat tijdens de kiescampagne er welgeteld één kandidaat was (Mischa Van herck, veertigste plaats op de SP-lijst) die het thema van de stadsschuld in de campagne wierp, daarna schoorvoetend gevolgd door andere SP- en Agalev-kandidaten waarvan sommigen verkozen raakten. Maar volgens de verenigde partijbureaus van de meerderheid was er toen allemaal niks van aan, Van herck werd niet verkozen en de dames en heren konden verder hun gangen gaan met het ondertussen gekende resultaat.
Gemeenschappelijk vakbondsfront nu!
In afwachting van nieuwe verkiezingen komt het echter noch de ACOD noch de CCOD-leiding toe een steekspelletje op te voeren in verband met hun versie van de politieke verantwoordelijkheden. Indien beide vakbonden het erover eens zijn dat verdere besparingen niet kunnen, dan eisen we nu van hen een gemeenschappelijke syndicale strategie om ertegen te vechten. CCOD is zeer tevreden over het feit dat Van Peel verklaard heeft geen initiatieven tot besparingen te zullen nemen. Maar is het dan de 'passiviteit' van Van Peel die ons zal beschermen?
Voorts eisen we zowel van de CCOD als ACOD-secretarissen een antwoord op de vraag waarom zij het actievoerende OCMW-personeel enkele weken geleden zo schromelijk in de steek lieten terwijl die actie voerden voor zaken die hun worden ontzegd... omdat er weer eens geen geld is! Het moet dus maar eens gedaan zijn met stads-, OCMW-, CCOD- en ACOD-personeel (en binnenkort VSOA want ook zij werden erkend als representatieve vakbond!) in aparte hokjes te duwen. Indien de vakbonden de handen in elkaar slaan zijn ze perfect in staat de besparingen te stoppen. Dat ze dit dan ook doen in plaats van te beweren dat het personeel niet te mobiliseren is, terwijl zij acties die wél worden gevoerd de kop indrukken!
