De voorzitter van de arbeidsrechtbank in Hasselt heeft op 2 oktober jl. voor een primeur gezorgd die voor discussie vatbaar is.
Werkgever zoekt werkvolk
Een Limburgse fabrikant van kaarsen doet regelmatig een beroep op uitzendkrachten om tijdelijke vermeerdering van werk op te vangen. Hiervoor moet de toestemming worden gevraagd van de vakbondsafvaardiging. Deze heeft dus de mogelijkheid om dit te weigeren en doet dit ook. In het bedrijf in kwestie werd in het verleden courant uitzendarbeid gebruikt. Volgens insiders wordt nu echter moeilijk gedaan omdat een aantal vrouwen promotie wordt onthouden op discriminatoire gronden. De werkgever pikt de obstructie niet en in plaats van te kiezen voor overleg wordt onmiddellijk naar de rechter gestapt.
Back to the future
Er wordt geen beroep gedaan op een tegensprekelijke procedure, maar resoluut gekozen voor een eenzijdig verzoekschrift. Dit is de manier waarop ook stakingspiketten worden aangepakt: snel en zonder tegenspraak.
In het verzoekschrift wordt opgeworpen dat er veel vraag is naar kaarsen. Tot voor kort kon dit worden opgevangen door studentenarbeid van kinderen van eigen personeelsleden. Nu het eigen volk terug op de school- en universiteitsbanken zit, heeft men dringend arbeidskrachten nodig. Extra personeel aanwerven is blijkbaar geen optie en uitzendarbeid is onmogelijk wegens het no pasaran van de vakbondsafvaardiging. Vandaar dat aan de rechter wordt gevraagd dat 20 uitzendkrachten mogen worden tewerkgesteld "aangezien verzoekster (...) met gebruik van chantagemiddelen door de vakbondsafvaardiging in haar onderneming beperkt wordt in haar vrijheid om handel te drijven" (sic). Om de argumenten kracht bij te zetten wordt verwezen naar het decreet d'Allarde van 17 maart 1791. Dat is méér dan symbolisch want in combinatie met de Wet Le Chapelier heeft dit decreet ervoor gezorgd dat vakbonden tot 1921 vogelvrij waren.
De rechtvaardige rechter
De voorzitter van de arbeidsrechtbank had voldoende munitie om het verzoek van de werkgever af te schieten. Zo kan een eenzijdig verzoekschrift maar in overweging worden genomen in geval van spoedeisendheid en volstrekte noodzakelijkheid. Maar is dat hier het geval? Het is weinig waarschijnlijk dat de vraag naar kaarsen plots zo snel is gestegen en zo levensnoodzakelijk is dat de rechter onmiddellijk moet tussenkomen. De heiligverklaring van Damiaan zal wel voor een hausse zorgen in de branche, maar toch...
Was er geen alternatief? Toch wel. Indien het moet vooruitgaan, had men een beroep kunnen doen op een gewone kortgedingprocedure die tegensprekelijk is.
Ondanks dit alles ziet de rechter er geen graten dat de tegenpartij (die bekend is) niet wordt gehoord en geeft de werkgever bijna over de hele lijn gelijk. Ze verleent machtiging om vanaf 5 oktober zonder toestemming van de vakbondsafvaardiging gebruik te maken van maximum 15 uitzendarbeiders voor een periode van 14 dagen.
Precedent
Deze uitspraak zou als een accident de parcours kunnen bestempeld worden, ware het niet dat het hier een voorzitter van een arbeidsrechtbank betreft (en dus geen meelopertje) en ze de zus is van een bekend VLD-politicus. Een deel van de politieke kaste wil duidelijk niet meer weten van het sociaal overleg. De rechter moet maar tussenkomen en kan zich door de scheiding der machten ongeveer alles permitteren. Het is nu afwachten hoe men in het bronsgroen eikenhout zal reageren op het derdenverzet van de vakbondsafvaardiging. Hopelijk wordt de verloren eer gered.
Dit is ook een les voor de vakbonden. Misschien moet men iets selectiever zijn bij het geven van de toestemming om tijdelijke arbeid d.m.v. uitzendarbeid te presteren. Of misschien moeten alle vakbondsafvaardigingen dit in de toekomst maar eens weigeren. Een staking van de delegés: dat zou nog eens een primeur zijn.
