Theorie

Een van de meest schijnheilige vertoningen van de Westerse regeringen is de NAVO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie) af te schilderen als een soort grote ngo (niet-gouvernementele organisatie) die zich inzet voor humanitaire doelen en voor de bescherming van de "democratie". Niets is minder waar.

Verslag van de succesvolle Internationale Marxistische Universiteit: "Het is geen toeval dat zoveel mensen in marxistische ideeën geïnteresseerd zijn: we leven in turbulente tijden en de dorst naar deze ideeën is overal zichtbaar, net als de noodzaak om je aan te sluiten bij een organisatie."

De Russische militaire invasie van Oekraïne heeft in één klap van het oorlogsvraagstuk de grootste bekommernis van miljoenen mensen gemaakt. De gruwel van bombardementen, de duizenden doden en gewonden zowel onder militairen als burgers, de psychologische trauma's, de versnelling van de wapenwedloop en miljoenen vluchtelingen veroorzaken een enorme verontrusting en angst bij de bevolking. Tot voor kort dachten veel mensen dat oorlog een plaag was die vooral 'achterlijke' en 'verre' landen in Afrika of het Midden-Oosten trof. Sinds de Tweede Wereldoorlog tot de oorlog in Joegoslavië 30 jaar geleden en vooral tot voor een paar maand in Oekraïne, leek de vrede een constante te zijn in Europa. Voor veel Europeanen is het nog steeds moeilijk om de analyse van graaf Kropotkin te begrijpen die stelde dat "oorlog de natuurlijke staat van Europa is". We zijn allemaal opgevoed om het tegenovergestelde te denken. In het 'beschaafde' Europa konden alle ruzies tussen landen vreedzaam worden opgelost zonder de toevlucht te nemen tot het gebruik van geweld en wapens. Allerlei Internationale instellingen (de Verenigde Naties, de Europese Unie, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, de Visegrad-groep en anderen) leken in staat om door "dialoog" en "compromis" elk probleem op te lossen.

Maar de werkelijkheid is heel anders.

Helden zijn uit de mode geraakt, ook in de literatuur. De postmodernistische wereld voert voornamelijk antihelden op, vooral om de ontgoocheling op afstand te houden. De Duits-Franse succesauteur Anne Weber trekt met haar nieuwe roman “Annette, een heldinnenepos” resoluut een andere kaart.

Klasse-onafhankelijkheid, het is een ouderwets woord, maar het is belangrijker dan ooit in de huidige wereldsituatie, niet alleen nationaal maar over de grenzen heen.