Theorie

De Franse filosoof Louis Althusser (1918-1990) wordt vaak beschouwd als een ‘structureel marxist’, die het marxisme combineerde met het structuralisme en Marx ‘herinterpreteerde’. Hoe moeten we zijn werk beschouwen? Een kritische analyse. We vertaalden dit artikel van de Oostenrijkse zusterorganisatie van Revolutie, Der Funke, dat kritisch kijkt naar deze academisch marxist, die als het ware de weg vrijmaakte voor post-structurele en postmoderne denkers. Het eerste deel van de tekst werkt de basis van de marxistische filosofie uit. Het tweede deel vergelijkt deze met het denken van Althusser en in deel 3 wordt er gekeken naar de praktische gevolgen ervan, bijvoorbeeld met betrekking tot de theorieën van de revolutie en de staat.

Sandrine Collard, wereldvermaard specialiste van fotografie in Afrika, toont in het fotomuseum Antwerpen een kroniek van de lange en turbulente geschiedenis van de fotografie in het koloniale Congo.

Op de promenade die langs de Baai van Doha loopt, telt een grote klok de dagen af tot de start van het WK. Er zou ook een andere, veel morbidere, telling weergegeven kunnen worden: het aantal werknemers dat op de werven van de voetbalcomplexen zijn omgekomen.

Twee nieuwe leestips: De Rode Walküren over vijf revolutionaire vrouwen en een biografie over de Surinaamse vrijheidsstrijder en marxist Anton De Kom.

Eerste sessie om 14h00:
Oorlog en imperialisme vandaag
Tweede sessie om 16h00:
Is er een alternatieve maatschappij mogelijk en waarom hebben we daarvoor een revolutie nodig?

Een van de meest schijnheilige vertoningen van de Westerse regeringen is de NAVO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie) af te schilderen als een soort grote ngo (niet-gouvernementele organisatie) die zich inzet voor humanitaire doelen en voor de bescherming van de "democratie". Niets is minder waar.

Verslag van de succesvolle Internationale Marxistische Universiteit: "Het is geen toeval dat zoveel mensen in marxistische ideeën geïnteresseerd zijn: we leven in turbulente tijden en de dorst naar deze ideeën is overal zichtbaar, net als de noodzaak om je aan te sluiten bij een organisatie."

De Russische militaire invasie van Oekraïne heeft in één klap van het oorlogsvraagstuk de grootste bekommernis van miljoenen mensen gemaakt. De gruwel van bombardementen, de duizenden doden en gewonden zowel onder militairen als burgers, de psychologische trauma's, de versnelling van de wapenwedloop en miljoenen vluchtelingen veroorzaken een enorme verontrusting en angst bij de bevolking. Tot voor kort dachten veel mensen dat oorlog een plaag was die vooral 'achterlijke' en 'verre' landen in Afrika of het Midden-Oosten trof. Sinds de Tweede Wereldoorlog tot de oorlog in Joegoslavië 30 jaar geleden en vooral tot voor een paar maand in Oekraïne, leek de vrede een constante te zijn in Europa. Voor veel Europeanen is het nog steeds moeilijk om de analyse van graaf Kropotkin te begrijpen die stelde dat "oorlog de natuurlijke staat van Europa is". We zijn allemaal opgevoed om het tegenovergestelde te denken. In het 'beschaafde' Europa konden alle ruzies tussen landen vreedzaam worden opgelost zonder de toevlucht te nemen tot het gebruik van geweld en wapens. Allerlei Internationale instellingen (de Verenigde Naties, de Europese Unie, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, de Visegrad-groep en anderen) leken in staat om door "dialoog" en "compromis" elk probleem op te lossen.

Maar de werkelijkheid is heel anders.