26
vr, apr

België

Sommigen zijn geneigd om de ‘zaak Faust’ te interpreteren als een late maar noodzakelijke operatie om orde op zaken te stellen. Dit getuigt van een eenzijdige en beperkte visie. De poging tot afdanking van Albert Faust maakt vandaag duidelijk dat bepaalde personen het ABVV willen besturen zoals anderen een bedrijf besturen, zijnde van de top naar beneden, met niet alleen toenemende ondoorzichtigheid hoe dichter je de top nadert, maar tevens steeds minder betrokkenheid en raadpleging van de basis.

We geven hier in tien punten ons standpunt rond de ‘affaire Faust’, de algemeen secretaris van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde die de nationale leiding wil afdanken.

Wij publiceren hier integraal een brief aan de regering, opgesteld als e-mail, van de BBTK-delegatie Alcatel-Bell over de eindeloze stroom herstructureringen in hun onderneming.

De sluiting van het Mechelse connectorenbedrijf FCI is kenmerkend voor de zware crisis die de ICT-sector doormaakt. De syndicale delegatie van FCI lanceerde de kreet “Gedaan met sluiten!” om de nieuwe stroom van sluitingen en afdankingen te kunnen keren. Omdat ze beseffen dat er een nationale en interprofessionele beweging op gang moet komen, roepen ze op voor een nationale betoging op 7 september in Mechelen (zie Rode Agenda voor details).

In juli kreeg Albert Faust, algemeen secretaris van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde, zijn ontslag van de nationale BBTK-leiding onder voorwendsel van ‘corruptie’. Dit is de brief van Faust aan de militanten van Brussel-Halle-Vilvoorde eind juli – begin augustus.

De ondemocratische afdanking van de algemeen secretaris van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde, Albert Faust, gaat gepaard met een campagne van leugens en roddels, die slechts als doel hebben de politieke afrekening met de syndicale linkerzijde in het Brusselse te verbergen onder een mesthoop. Hier volgt een verslag van Stephen Bouquin, BBTK-militant en lid van ATTAC, als tegengif op de lastercampagne van de nationale ABVV en BBTK-leiders. We moedigen al onze lezers, en in het bijzonder de vakbondsmilitanten binnen hun vakbond, aan om dit verslag te bespreken en het zo breed mogelijk te verspreiden.

Begin juli werd de afdeling van Brussel-Halle-Vilvoorde van de socialistische bediendenbond BBTK door de nationale leiding van de Centrale onder voogdij geplaatst. Drie vrijgestelden werden afgedankt waaronder de algemeen secretaris, Albert Faust. Hier volgt een oproep van basisdelegees van het BBTK. Deze oproep is ook in het Frans beschikbaar bij de redactie.

De sluiting van het nochtans winstgevende FCI in Mechelen, deel van de Franse multinational Framatome, is een zoveelste aanklacht tegen dit rotte systeem. We publiceren hier dan ook, met een inleiding van onszelf, de volledige speech van een van de syndicalisten van FCI.

De redactie van Vonk vroeg Patrick Humblet, professor Sociaal Recht aan de RUG, om commentaar naar aanleiding van de uitspraak in het proces tegen de 13 van Clabecq.

Na de zomer zullen de onderhandelingen voor een nieuw Interprofessioneel Akkoord 2003-2004 (IPA) op kruissnelheid komen en indien de vakbonden een eisenbundel daadwerkelijk op de agenda willen krijgen, lijkt het ons het aangewezen tijdstip om deze onderhandelingen voor te bereiden. De leden informeren en raadplegen, de leden mobiliseren, kortom de nodige krachtsverhoudingen opbouwen. De hoogste tijd dus om een aantal zaken op een rijtje te zetten.

Op vrijdag 31 mei en zaterdag 1 juni komt het Federaal Congres van het ABVV bijeen. Een nuchtere balans van de syndicale werking in de laatste 4 jaar pleit ondubbelzinnig voor een ommekeer in de syndicale strategie. De huidige leiding rond Mia De Vits volhardt echter in een beleid dat de vakbeweging verzwakt en de burgerij tot nog meer agressie aanzet.

Na een eindeloos proces is de hele beschuldiging van het Openbaar Ministerie tegen "de 13 van Clabecq" totaal ineengestort. Op een paar kleine vergrijpen na blijft er eigenlijk niets meer over.

Begin maart werd het rusthuis Berkenhof in Herent failliet verklaard, waardoor 27 bejaarden van de ene dag op de andere op straat stonden. Naar aanleiding van dit faillissement interviewde Vonk een vakbondsafgevaardigde over de situatie in de sector. Blijkt dat die allerminst rooskleurig is. Als u dacht een rustige oude dag te slijten dan kan u zich wel eens deerlijk vergissen.

Deze oproep van een aantal vakbondsmilitanten-en secretarissen werd als opiniestuk geweigerd door de Franstalige krant Le Soir wegens... plaatsgebrek. Tegen 9 april 2002, de laatste zitting in het proces tegen de 13 van Clabecq hopen de initiatiefnemers met deze oproep toch nog binnen te breken bij de grote media. Ondertussen publiceren we hem op onze site met de hoop nog meer handtekeningen in te zamelen en te mobiliseren voor 9 april aan het Justitiepaleis in Brussel

Minister Onkelinx heeft op maandag 18 maart 2002 de patroons en vakbonden in haar kabinet op het matje geroepen. Ze wil de onderhandelingen over de regeling van de sociale conflicten kost wat kost weer aanknopen. Deze zijn gestrand na een regelrechte rebellie in de syndicale rangen van zowel het ACV als het ABVV. De opwelling van onderuit was zowel gericht tegen het wetsvoorstel van Onkelinx als tegen het zogenaamde ‘herenakkoord’ tussen de patronale en syndicale hoofdonderhandelaars. Om deze ‘heren’(waaronder tenminste één dame) ‘aan te moedigen’ dreigt de minister met een grote stok: als dit overleg faalt zal ze zelf de spelregels van de sociale strijd vastleggen. De countdown is begonnen. Binnen tien dagen moet er een akkoord op tafel liggen. Op 28 maart hebben patroons en vakbonden opnieuw een afspraak bij Onkelinx. Moeten de vakbonden nu kiezen tussen de pest en de cholera?

Filip Dorssemont en Jan Buelens publiceerden dit opiniestuk vandaag (woensdag 20 maart 2002) in het dagblad De Morgen. Het circuleert ook reeds een aantal dagen in vakbondsmiddens. Gezien de hevigheid van discussies deze week in de vakbeweging over het 'herenakkoord', het ontwerp Onkelinx en haar ultimatum aan de vakbonden en de patroons hebben we beslist met de toelating van de auteurs dit opiniestuk een zo groot mogelijke echo te geven.

Sinds de wereldrecessie wild om zich heen slaat, gaan de zaken voor het airconditioning-bedrijf, afkomstig uit het land van de rijzende zon, ook minder goed. Met als gevolg delocatie en jobverlies.

Sabena en het sociaal, politiek en syndicaal faillissement

Half december vorig jaar keurde de regering een mededeling goed over de ”collectieve arbeidsbetrekkingen en de bevordering van het sociaal overleg”. Dit is een nota die de inmenging van de rechtbanken in sociale conflicten moet regelen. Het is inderdaad bijna een constante geworden dat patroons een beroep doen op de burgerlijke rechtbanken om stakingen te breken en piketten zware dwangsommen op te leggen.

België produceert tot nader order 12,34 auto’s per 100 inwoners per jaar en bekleedt daarmee de eerste plaats in de wereld. Die productie is goed voor 30.000 arbeidsplaatsen. Tot zover het goeie nieuws. Het slechte nieuws is dat er momenteel 22 miljoen auto’s te veel gemaakt worden in de wereld, en dat er zowat 90 autofabrieken te veel staan op onze planeet.

Het schot voor de boeg van VLD-voorzitter Karel De Gucht om het stakingsrecht aan banden te leggen is een belangrijke waarschuwing aan het adres van de vakbonden. Schermen met ‘fundamentele rechten’ en ‘algemene principes’ volstaat niet om de zoveelste aanval tegen de arbeidersbeweging tegen te houden.

Een decennium van herstructureringen, meer flexibiliteit en privatiseringen hebben niet kunnen verhinderen dat het kapitalisme opnieuw in een neerwaartse spiraal terechtkomt. Na de periode van riante winsten komt opnieuw een periode aanzetten waarin de werknemers nog eens het gelag dreigen te betalen voor een nieuwe crisis. De vakbeweging kan zich niet veroorloven mee te glijden in deze neerwaartse spiraal. Een aantal ACOD-militanten stelden de volgende petitie op die oproept voor een daadwerkelijke mobilisatie op 19 oktober.

Op 5 april ll. verzamelden een driehonderdtal ACOD-leden en afgevaardigden van het stads- en OCMW-personeel voor het stadhuis van Antwerpen. Reden was het bezoek van minister Sauwens, die opnieuw het zoveelste saneringsplan voor Antwerpen had voorgesteld.

Op 5 april verzamelden enkele honderden ACOD-militanten op de Grote Markt van Antwerpen naar aanleiding van het bezoek van VU-minister Sauwens. We moeten een kat een kat noemen: ACOD-LRB, de socialistische vakbond van o.a. het Antwerpse stadspersoneel is er niet echt in geslaagd voogdijminister Johan Sauwens een ‘warme ontvangst’ te bezorgen...

Het ABVV ging naar de onderhandelingstafel met vier sleuteleisen: meer loon, minder werkuren, betere werkomstandigheden en verhoogde verplaatsingsonkosten. De ontwerp-CAO was ondermaats en de patroons wensten bovendien meer flexibiliteit en interimarbeid door te voeren, terwijl dat laatste er tot nu toe verboden is.

De niet aangekondigde actie is het havenpatronaat in het verkeelde keelgat geschoten. De overheid moest het ontgelden omdat de operationele betrouwbaarheid van de haven in het gedrang was gekomen.

644 miljard Bef, zo rondde de ministerraad in maart 2001 de besprekingen af over de toekomst van het vervoer per spoor in België. Dit plan behelsde zowel de uitwerking van een algemeen vervoerplan voor de toekomst, alsook de rol die de NMBS zal moeten, kunnen, mogen spelen.

De bedrijfs-cao van Sidmar zit in een vernieuwingsfase eind maart. De arbeiderscentrales van het ABVV en het ACV voeren prikacties op 28 maart; de eisen zijn duidelijk: één uur arbeidsduurvermindering met 27 frank verhoging van het uurloon.

De staking van de werknemers van het Zeewezen op 13 februari 2001 in navolging van hun actie van 17/11/00 heeft geen windeieren opgebracht. De resultaten mogen terecht historisch genoemd worden. De kabinetten Sauwens, Dewael en minister Stevaert waren de onderhandelaars van regeringszijde. De resultaten van de onderhandelingen moeten nog in een protocol worden gegoten en op 20 april ondertekend. Indien de gemaakte afspraken niet worden nagekomen, hervatten de werklieden onmiddellijk hun actie.

Eind februari viel op de redactie een brief van De Post in de bus, getiteld “Hoe beter we elkaar begrijpen, hoe meer we voor u kunnen doen.” Je krijgt niet iedere dag een brief van De Post, dus begonnen we geboeid te lezen. Wat de praktische kant van de zaak betreft, werden we gewezen op een nieuw aanbod informatiebrochures, maar er was meer. De Post, zo werd ons met fierheid verteld, was een nieuwe weg ingeslagen.

Het personeel van de zwembaden en musea te Antwerpen, de buschauffeurs, het onderwijs, de ministeries en parastatalen, Sabena, Electrabel, de maatschappelijk assistenten van 60 OCMW’s... het lijstje van de actievoerd(st)ers en stakers in de openbare diensten leek de eerste twee maanden van 2001 wel eindeloos. Het ongenoegen bij de basis is zo groot dat de leiding van de twee grootste vakbonden - ACOD en CCOD - gedwongen werd om op woensdag 14 maart een nationale betoging te organiseren en alles wijst erop dat er tegen eind maart een nationale 24-urenstaking komt.

Op 15 februari verzamelden vakbondsafgevaardigden uit alle Electrabel-vestigingen om actie te voeren aan het hoofdkwartier in Brussel. Iets voor 11u30 bezetten de manifestanten een tijdje de Regentlaan. Die dag gingen de vakbonden en bedrijfsleiding opnieuw rond de tafel zitten om te praten over de toekomst van het personeel. Vonk had een gesprek met André Debacker, ABVV Gazelco Syndicaal Afgevaardigde bij Electrabel Antwerpen.

Naar aanleiding van de laatste gemeenteraad op 5 maart 2001, heeft de meerderheid een motie neergelegd betreffende de toekomst van Duferco-Clabecq. Ongerust over de grote manoeuvres in de staalnijverheid, stelde de motie voor dat het College van de gemeente Tubeke een delegatie zou sturen naar de Waalse regering om ze te sensibiliseren rond de problematiek van Duferco-Clabecq en de reconversie van het Westelijke gedeelte van Waals-Brabant.

De fusie tussen Usinor, Arbed en Aceralia is een nieuwe stap in de wereldoorlog tussen staalreuzen die de hand willen leggen op de zwakkere industriegroepen in de staalnijverheid. Het concentratieproces in de staalindustrie is het onvermijdelijke gevolg van de zogenaamde vrijemarkteconomie en leidt tot de vorming van “NewCo”, die met de fusie meteen de nieuwe koplopers worden in de wereldranglijst van staalgiganten.

De verschillende recente persmededelingen en uitlatingen op de radio betreffende de toekomstige privatiseringen van bepaalde stedelijke diensten en de daaraan verbonden afvloeiing van vele tientallen arbeidsplaatsen, hebben ons met verstomming geslagen.

Na de zeer succesvolle stakingen van december was de enige toegeving waarmee onderwijsminister Vanderpoorten voor de dag kwam 1000 frank maaltijdcheques per maand, in afwachting van een vergelijkende studie der lonen. Maar er werd altijd gesteld dat er twee grote eisen waren: loonsverhoging én vermindering van de werkdruk.

“Mac” jobs, dat is de verzamelnaam die men geeft aan jobs in de horeca waar vergaande “lopende band”-methoden worden toegepast. In dit soort jobs is alles tot in de kleinste details uitgekiend om zoveel mogelijk winst te kunnen maken.

De syndicale top van ABVV, ACV en ACLVB heeft met de ondertekening van een nieuw Interprofessioneel Akkoord (IPA) opnieuw gekozen voor de patronale agenda.

Naar aanleiding van de stakingsacties van de zwembaden hadden we het volgende gesprek met Viviane en Annie, respectievelijk hoofddelegee en delegee van de bedrijfseenheid Sport van de stad Antwerpen.

Op 19 januari staakte De Lijn voor een loonsverhoging en een vermindering van de werkdruk (waar hebben we dit nog gehoord?). Het ingezonden stukje, dat we kregen via een vakbondsmilitant bij de kusttrams van De Lijn, toont aan dat de werknemers hun gevoel voor humor niet verliezen. Of is het sarcasme?

Voor de arbeiders van NV Carnoy was de eindejaarsperiode een stuk minder feestelijk dan doorgaans het geval is. Zij zagen zich genoodzaakt andermaal tot actie over te gaan om hun rechten te verdedigen. Op woensdagnacht 22 november 2000 besloten ze in staking te gaan. Het ontslag van twee arbeiders zonder reden en zonder de vakbond te verwittigen, was de druppel die de emmer deed overlopen.

De loonnorm blijft voor de vakbeweging onaanvaardbaar. Men vergelijkt immers onze ‘loonkost’ met die van de drie omringende landen, zonder rekening te houden met de arbeidsproductiviteit. Hoe kan men de ‘kost’ van de arbeid vergelijken zonder rekening te houden met de ‘opbrengst’ ervan?

De poststaking van het gemeenschappelijk vakbondsfront van maandag 25 september was een zeer groot succes: de meerderheid van het personeel kwam niet opdagen en overal bleven de postkantoren dicht. In Antwerpen werd de staking uitzonderlijk goed opgevolgd: van de vierhonderd personeelsleden kwam er maar eentje (1) opdagen! Aan het piket hadden we een zeer verhelderend gesprek met Jef Pauwels, gewestelijk secretaris ACOD-Post Antwerpen en met Gust Vermeiren, werkleider van het kantoor te Antwerpen en vakbondsafgevaardigde.

0400 Oostende Hoofdpostkantoor. Een stevig roodgroen postpiket, aangevuld met ACOD-militanten van o.a. Spoor, Onderwijs, Ministeries, Bus&Tram, was er paraat. Er waren nauwelijks werkwilligen en alle dienstvoertuigen bleven netjes binnen. De staking was meer dan geslaagd.

Subcategorieën

Syndicaal Aantal artikelen: 284