Francesco Soriquez van de Sindicato de Estudiantes in Sevilla legt uit waarom de mobilisatie tegen de Eurotop deze keer sterk zal verschillen dan de vorige mobilisaties. De reden hiervoor ligt in de algemene staking die de Spaanse vakbonden in gemeenschappelijk front hebben uitgeroepen.
De redactie van Vonk vroeg Patrick Humblet, professor Sociaal Recht aan de RUG, om commentaar naar aanleiding van de uitspraak in het proces tegen de 13 van Clabecq.
Na de zomer zullen de onderhandelingen voor een nieuw Interprofessioneel Akkoord 2003-2004 (IPA) op kruissnelheid komen en indien de vakbonden een eisenbundel daadwerkelijk op de agenda willen krijgen, lijkt het ons het aangewezen tijdstip om deze onderhandelingen voor te bereiden. De leden informeren en raadplegen, de leden mobiliseren, kortom de nodige krachtsverhoudingen opbouwen. De hoogste tijd dus om een aantal zaken op een rijtje te zetten.
Na de algemene staking van 16 april is de sociale conflictgraad niet gedaald. De vakbondsleiding heeft echter het initiatief in de handen gelaten van Berlusconi en zijn regering. Vele vakbondsmilitanten beraden zich nu over een nieuwe algemene staking. Roberto Cressati van de redactie van Falce Martello schets ons een panoramisch beeld van de nieuwe situatie in Italië.
Twee staten voor twee volkeren? Een protectoraat voor Palestina? Een socialistische federatie van het Midden-Oosten? Welke is de weg voor het bekomen van een vaderland voor de Palestijnen? In dit artikel nemen we een aantal eisen van de internationale solidariteitsbeweging met Palestina onder de loepe en bestuderen we de plannen van het imperialisme van het Oslo-akkoord tot de nieuwe voorstellen van Bush Jr.
Het mag duidelijk zijn uit de afgelopen maand krantenberichten. De Derde Weg wordt openlijk in vraag gesteld, ook binnen de rangen van de socialistische partijen. Wij blikken hier terug op die fameuze Derde Weg in een artikel dat in het zomernummer van Vonk verschijnt.
Op 9 en 16 juni gaan in Frankrijk wetgevende verkiezingen door. Deze zijn belangrijker dan de presidentsverkiezingen. Rechts is echter aan zet met de vorming van een nieuwe regering die een echte oorlogsmachine wordt tegen de arbeidersklasse. De Parti Socialiste en de Parti Communiste zijn de campagne in gestapt met nagenoeg hetzelfde programma als tijdens de presidentsverkiezingen. Wie er ook de verkiezingen wint, onvermijdelijk zal een derde sociale ronde op straat nodig zijn.
Eind april publiceerde de SP.A het 'Groot Onderhoud', een tekstbundel die de basis moet leggen voor een debat met 'progressief Vlaanderen'. Op onze website zullen we meer in detail commentaar geven op deze lijvige bundel. Maar wat meteen opvalt is hoe deze tekst alweer zo onthecht overkomt, losstaand van de sociale en politieke realiteit. Zeventien jaar partijvernieuwing, die uiteindelijk uitdraaide op zeventien jaar partijvernieling wordt nog maar eens herbevestigd. We zien ons dan ook genoodzaakt om in het debat 'binnen te vallen' met een scherp rekwisitoor.
Het lijkt of Europa verrechtst. Toch openen zich allerlei kansen ter linkerzijde. De komende periode zal er een zijn van toenemende polarisatie tussen links en rechts. Tijd dus om de straten op te trekken en actie te voeren op basis van een duidelijk links alternatief. Tijd voor Jongeren tegen Verrechtsing!
Miljoenen ogen zijn deze dagen gericht naar het oosten. Of beter gezegd naar het beeldscherm dat in de komende maand onophoudelijk voetbalbeelden uit Japan en Zuid-Korea zal spuwen. Ondanks onze kritieken op de manier waarop het voetbal georganiseerd is binnen het kapitalisme genieten ook marxisten van dit strategisch spel. Toch heeft de World Cup heel donkere kantjes.
Op vrijdag 31 mei en zaterdag 1 juni komt het Federaal Congres van het ABVV bijeen. Een nuchtere balans van de syndicale werking in de laatste 4 jaar pleit ondubbelzinnig voor een ommekeer in de syndicale strategie. De huidige leiding rond Mia De Vits volhardt echter in een beleid dat de vakbeweging verzwakt en de burgerij tot nog meer agressie aanzet.
Na een eindeloos proces is de hele beschuldiging van het Openbaar Ministerie tegen "de 13 van Clabecq" totaal ineengestort. Op een paar kleine vergrijpen na blijft er eigenlijk niets meer over.
We zagen het al in Oostenrijk, meer recent in Italië en Frankrijk en nu dus ook bij de noorderburen: de genadeloze afstraffing van het sociaal-democratisch project door het kiespubliek. Wat al die vernoemde landen verder gemeenschappelijk hebben, is een extreemrechtse partij met al dan niet verwezenlijkte regeringsambities. Beide gegevens hebben een zelfde achtergrond: een diepgewortelde onvrede over de maatschappelijke gang van zaken en vooral het uitblijven van enig werkbaar alternatief vanuit traditioneel linkse hoek.
De ‘antiglobaliseringsbeweging’ is op enkele jaren uitgegroeid tot een belangrijke onderstroom in de samenleving. Als marxisten erkennen we dat dit een niet te onderschatten positieve ontwikkeling is na een decennium van rechts overwicht op elk terrein. Tegelijk willen we echter waarschuwen voor bepaalde illusies die in de beweging leven, illusies die we kunnen vatten onder twee noemers: links reformisme en anarchisme-utopisme.
Na de moordaanslag tegen Pim Fortuyn, de uiterst rechtse en racistische demagoog, zal niets meer hetzelfde zijn in Nederland. Niemand kan er nog aan twijfelen: de artificiële consensus in Nederland ligt nu aan scherven; de polderdijk is duidelijk gebroken. De crisis in de Lage Landen neemt de proporties aan van een echte regimecrisis zoals België er een gekend heeft in 1996/1997 met de Witte Beweging.
De werknemers van de Stad Antwerpen, bedrijfseenheid Ontwikkelingsbedrijf, alsook een aantal solidaire collega’s uit andere stadsdiensten, gaven vanochtend 7 mei massaal gehoor aan de oproep van ACOD-LRB om met hun bedrijfswagens te manifesteren voor het Stadhuis als protest tegen de afdanking van 98 collega’s met tijdelijke contracten.
Hoewel er nog niets op papier staat, is er nog maar eens een aflevering in de maak van de eindeloze saga rond de Antwerpse stadsschuld. Reeds jaren laten de politieke leiders in de Scheldestad dit dossier aanrotten. Ook vanuit syndicale hoek was het weerwerk uitzonderlijk lauw. De CCOD heeft er blijkbaar nooit wakker van gelegen en voor de ACOD-leiding was het dossier blijkbaar veel te politiek om syndicaal te zijn. De heilige tweevuldigheid politiek/syndicalisme indachtig werd en wordt er enkel gereageerd als de gevolgen van de onderfinanciering van de stadsdiensten in dienst A, B of C weer eens concrete vormen dreigt aan te nemen. En dan nog
Attac-Vlaanderen organiseert gedurende de maand mei in verschillende steden acties tegen privatiseringen. Met het volgende artikel willen wij een bijdrage leveren aan het debat over privatiseringen.
Dit is de voorstelling van onze nieuwe brochure. In 80 bladzijden behandelen we de concrete ontwikkelingen van het revolutionair proces in Argentinië, de mogelijkheden voor sociale vooruitgang, maar tevens van de gevaren van een tegenreactie in de vorm van de politieke en parlementaire manoeuvres van de burgerij, de repressie en een nieuwe militaire staatsgreep.
We herpubliceren deze FAQ (Frequently Asked Questions) over globalisering. Wat is globalisering en waarom is er een stijging van de armoede en ongelijkheid? Waarom zijn multinationals zo machtig? Is het mogelijk om te vechten tegen het IMF en de Wereldbank zonder het kapitalisme zelf in vraag te stellen? Is een andere maatschappij mogelijk? Wat is het alternatief?
Sinds de bloedige aanslag op het World Trade Center dreigen we het wel eens te vergeten: nog niet zo lang geleden was de Amerikaanse president Bush Jr. vooral bekend om zijn dubieuze verkiezingsoverwinning en zijn historisch gebrek aan populariteit bij de bevolking. Waar we helemaal niets meer over horen is dat diezelfde Bush de verkiezingsstrijd was aangegaan als voorvechter van een isolationistische koers.
Eind vorig jaar organiseerde de Stad Antwerpen een stressonderzoek bij haar personeel. De resultaten bevestigen enkele syndicale standpunten: diverse diensten kampen met een gebrek aan personeel en/of management. Onder deze omstandigheden weigert ACOD-LRB te onderhandelen over een nieuw personeelsbehoeftenplan.
Het resultaat van de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen trekt als een schokgolf door links Europa. De komende dagen en weken zullen we hierop uitvoeriger ingaan, maar hier volgt al een eerste reactie.
Op maandag 15 april raakten twee ‘piqueteros’ gewond bij een wegversperring voor het stadhuis in Lanus. Een politieprovocateur op een motorfiets zonder nummerplaat opende het vuur op de menigte. Dit is totnogtoe de ergste provocatie van de politie tegen de werkloze arbeidersbeweging. We roepen al onze lezers op om solidariteitsboodschappen te sturen.
We stelden deze en andere vragen aan Greg Oxley, hoofredacteur van het
Franse marxistische tijdschrift La Riposte en ervaren waarnemer van de
linkse politiek in dit land. Dit tijdschrift kan online geraadpleegd worden
op www.lariposte.com.
Het is nog geen zomer maar toch hangt er al een broeierige hitte in Zuid-Europa. Half maart demonstreerde een half miljoen mensen tegen de EU-top in Barcelona en een week later overspoelden minstens 2 miljoen arbeiders de straten van Rome om te protesteren tegen de antisociale maatregelen van de regering Berlusconi. Op 16 april staakten zeker 13 miljoen Italiaanse arbeiders. Een nieuwe clash van de klassen is in de maak en Zuid-Europa toont wat ook ons te wachten staat.
Niet alleen de socialistische tak van de arbeidersbeweging viert in mei haar hoogdag, dit is ook zo voor haar christelijke tegenhanger die op 15 mei Rerum Novarum viert. In principe blijft deze tekst, die dateert van 1891, het handvest van de christelijke arbeidersbeweging.
“Twee derden van de kiesgerechtigde Antwerpenaren vinden dat alle politieke partijen met het Vlaams Blok moeten kunnen onderhandelen en dat het cordon sanitaire dus niet langer gewenst is.” Dat is het opmerkelijke resultaat van een opiniepeiling die het bureau TNS/Dimarso uitvoerde in opdracht van Gazet van Antwerpen. Betekent dit echter dat het vertrouwen van de Antwerpenaren in het Vlaams Blok groot is? En moeten we dan maar met het Vlaams Blok gaan praten om samen te besturen?
De frustratie in Washington moet groot geweest zijn! Terwijl de champagneflessen reeds ontkurkt waren door het militaire en economische establishment om de val van de vijfvoudig geplebisciteerde president van Venezuela te vieren, liep het bericht binnen dat Chavez alweer veilig en wel in het presidentieel paleis in Caracas zat.
De Nieuwe Gazet pleit er in haar editie van 12 april 2002 voor om een volgende pro-Palestijnse betoging in Antwerpen, gepland voor 21 april, maar meteen te verbieden. De krant gaat daardoor met haar ondertussen legendarisch geworden journalistiek opportunisme echt wel een brug te ver.
Nigeria staat voor de grootste crisis in haar bestaan. Het Nigeriaanse ‘democratische’ regime heeft het lot van de meeste Nigerianen niet verbeterd. De productie is in elkaar geklapt en nu staat ook de financiële sector op de rand van de afgrond. Gedurende de laatste twee jaar zijn er twee algemene stakingen geweest waaraan bijna elk deel van de werkende klasse deelnam. Zelfs de politie ging in staking en richtte een eigen vakbond op. De soldaten slaan aan het muiten. Het Afrikaanse land staat dus voor een scenario als in Argentinië. Dit artikel van de redactie van het Nigeriaanse marxistische blad Arbeidersalternatief (Workers’ Alternative) gaat dieper in op de turbulente gebeurtenissen in Nigeria.
Een debat tussen de lijsttrekkers Melkert (PVDA) en Bolkestein (VVD) op de Nederlandse televisie enkele weken geleden zegt veel over de opkomst van Pim Fortuyn. Voor het begin van het debat, dat blijkbaar in een of andere VVD-club werd georganiseerd, werd gepeild naar de kiesintenties van de zaal. Meer dan 50 procent van de aanwezigen was van plan voor de VVD te stemmen, en ongeveer 27 procent voor de PVDA. Beide heren waren het er roerend over eens dat men in deze tijden van crisis spaarzaam moet omgaan met de centjes, maar Melkert wou iets meer investeren in mensen, Bolkestein meer in infrastructuur. Na een aantal rondjes slaapverwekkend vliegen vangen werd de zaal opnieuw gepeild. Nog 22 procent voelde zich verleid tot een VVD-stem, nog 24 procent tot de PVDA. Je moet het maar kunnen
Drie maanden na de revolutionaire dagen van december blijft de opstandigheid onder de werklozen, de jongeren, de verpauperde middenklasse en de arbeidersklasse intact. Een eerste fase in de stijd komt echter aan zijn einde. We gaan hier dieper op in.
Het beruchte 'herenakkoord' waarin de vakbondstop zich verbindt tot een onaanvaardbaare sociale zelfcensuur werd onder zachte dwang van Minister Onkelinx voor een tweede maal goedgekeurd. Erik Demeester legt uit wat er gebeurd is.
Dit langere artikel van André Gonsalis behandelt de algemene stakingen voor het bekomen van het algemeen enkelvoudig stemrecht in de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Hoe stond het met de beginnende arbeidersbeweging? In welke context werd de Belgische werkliedenpartij opgericht? Maar bovenal wordt uitvoerig uiteengezet wat de houding van de BWP-leiding was inzake algemene stakingen en de Eerste Wereldoorlog.
Begin maart werd het rusthuis Berkenhof in Herent failliet verklaard, waardoor 27 bejaarden van de ene dag op de andere op straat stonden. Naar aanleiding van dit faillissement interviewde Vonk een vakbondsafgevaardigde over de situatie in de sector. Blijkt dat die allerminst rooskleurig is. Als u dacht een rustige oude dag te slijten dan kan u zich wel eens deerlijk vergissen.
De Palestijnse vrijheidsstrijd kan momenteel op nogal wat begrip rekenen bij de man in de straat, zo is onze indruk van de afgelopen dagen. Israël is momenteel immers de enige echt zichtbare terroristische staat. De retoriek van Bush over de ‘as van het kwaad’ (Irak, Iran, Libië, Noord-Korea) ten spijt zijn het Israëlische tanks en soldaten die burgers executeren en woningen met de grond gelijkmaken.
De tijd is dan ook rijp voor protestmanifestaties in alle grote Europese steden tegen de Israëlische agressie.
“Niets doen is geen optie,” verklaart George W. Bush die redenen zoekt om de ‘oorlog tegen het terrorisme’ uit te breiden van Afghanistan naar Irak. Het kabinet van Bush heeft het gebruik van tactische nucleaire wapens niet uitgesloten. Ook de Engelse regering onder leiding van de Amerikaanse marionet Blair, heeft het gebruik van nucleaire wapens niet uitgesloten. Het conflict in Afghanistan is echter nog niet voorbij, integendeel! De eerdere uitspraken van Tony Blair dat de Taliban verslagen waren en de ‘overwinning’ van de Coalitie voor stabiliteit zou zorgen, zijn inmiddels als bedrog ontmaskerd. De recente zware gevechten tussen de troepen van de VS en de Coalitie tegen de Taliban die zich blijkbaar hebben gehergroepeerd, betekenen dat de oorlog in Afghanistan verre van gedaan is.
Deze oproep van een aantal vakbondsmilitanten-en secretarissen werd als opiniestuk geweigerd door de Franstalige krant Le Soir wegens... plaatsgebrek. Tegen 9 april 2002, de laatste zitting in het proces tegen de 13 van Clabecq hopen de initiatiefnemers met deze oproep toch nog binnen te breken bij de grote media. Ondertussen publiceren we hem op onze site met de hoop nog meer handtekeningen in te zamelen en te mobiliseren voor 9 april aan het Justitiepaleis in Brussel
Israël legt nu al haar gewicht in de schaal om Arafat te verdrijven en de Palestijnse opstand in bloed te smoren. Op vrijdag 29 maart lanceerde Israël een openlijk offensief tegen de Palestijnse gebieden en drong het Yasser Arafats verblijf in Ramallah binnen. Daarbij doodde Israël zeven Palestijnen, arresteerde meer dan zeventig mensen en ontketende het een nieuwe golf van bloed en vernieling. De zogenaamde Palestijnse Autoriteit was dus niet de uitdrukking van een zelfbeschikking, maar werd een wrede val voor de Palestijnen, die volledig onder de dominantie van Israël bleven. Nu is het bedrog overduidelijk. De komedie is voorbij en een nieuwe tragedie begint.
Op donderdag 21 maart verzamelden vijfhonderd enthousiaste leden van The Struggle de Pakistaanse afdeling van onze internationale marxistische tendens in de Al-Hamra Hal in het centrum van Lahore. Het eerste congres vond 21 jaar geleden plaats in Amsterdam. Toen richtte een kleine groep politieke vluchtelingen die onder de brutale dictatuur van Zia ul-Haq gevangenen waren geweest, het marxistische blad The Struggle op met de steun van Ted Grant, Alan Woods en de Britse marxistische tendens.
Het congres van donderdag was het grootste communistische congres dat ooit in Pakistan werd gehouden. Het overtrof zelfs het congres van 1953 toen 226 afgevaardigden elkaar ontmoetten.
Claudio Bellotti, lid van het Nationaal Uitvoerend Comité van Rifondazione Comunista en tevens van de redactie van ons Italiaans zusterblad Falce Martello, geeft een weergave van de massabetoging in Rome en trekt strategische conclusies voor de Italiaanse marxisten.
Op zaterdag 23 maart werd op een druk bijgewoonde meeting in de Lahore Press Club een nieuw boek van Lal Khan voorgesteld aan het publiek. De titel is ‘Partition can it be undone?’ (Kan de opsplitsing ongedaan worden gemaakt?). Hoewel de capaciteit van de zaal tweehonderd mensen is, zat de zaal stampvol en moest men op de trappen zitten. Er waren zowel mannen, vrouwen, arbeiders als studenten aanwezig.
Op maandag 25 maart kwam de gemeenteraad van de stad Gent bijeen om zich te beraden over de geplande nieuwe belastingen. Het werd geen gewone gemeenteraad. Aangezien er ook gestemd zou worden over de kotbelasting, waren een dertigtal studenten aanwezig op de gemeenteraad om hun ongenoegen te uiten over deze dreigende asociale maatregel. Groot was de verbazing dan ook toen schepen van financiën Frank Wijnakker (VLD) aankondigde dat “enkele bijkomende fiscale maatregelen” om technisch-juridische redenen werden afgevoerd. Waaronder dus ook de kotbelasting. Een bewijs dat strijd loont.
De Nationale Studentenfederatie van Jammu-Kashmir (JKNSF) is een van de opmerkelijkste studentenorganisaties in de huidige strijd in Kashmir. De organisatie werd oorspronkelijk opgericht in 1966 om studenteneisen te realiseren. Toen ze later een aanzienlijke basis kreeg onder hoofdzakelijk studenten uit Kashmir, werd ze in verschillende delen van Kashmir en elders een belangrijke politieke kracht in de bevrijdingsstrijd. Yasir Irshad, organisator van JKNSF, brengt een stand van zaken van deze strijdbare speler in het studentenlandschap van Kashmir.
In navolging van onze succesvolle trefdag rond globalisering van 22 december organiseren wij ditmaal een discussienamiddag die verschillende linkse strategieën naast elkaar legt en toetst aan historische precedenten.
“There is something in the air...” Er beweegt wat in het Zuiden van Europa. Na de twee algemene stakingen in Griekenland verleden jaar en de gigabetoging tegen de G8 in Genua deed Barcelona het nog beter met de grootste antikapitalistische betogingen van de laatste jaren. Aniol Santo van de Sindicato de Estudiantes, die actief meewerkte aan de voorbereiding ervan, geeft hier een kort verslag. In een ander artikel op deze website kan u lezen hoe een luttele week later de Italiaanse arbeidersbeweging de sociale strijd opnieuw in een hogere versnelling bracht.
Minister Onkelinx heeft op maandag 18 maart 2002 de patroons en vakbonden in haar kabinet op het matje geroepen. Ze wil de onderhandelingen over de regeling van de sociale conflicten kost wat kost weer aanknopen. Deze zijn gestrand na een regelrechte rebellie in de syndicale rangen van zowel het ACV als het ABVV. De opwelling van onderuit was zowel gericht tegen het wetsvoorstel van Onkelinx als tegen het zogenaamde ‘herenakkoord’ tussen de patronale en syndicale hoofdonderhandelaars. Om deze ‘heren’(waaronder tenminste één dame) ‘aan te moedigen’ dreigt de minister met een grote stok: als dit overleg faalt zal ze zelf de spelregels van de sociale strijd vastleggen. De countdown is begonnen. Binnen tien dagen moet er een akkoord op tafel liggen. Op 28 maart hebben patroons en vakbonden opnieuw een afspraak bij Onkelinx. Moeten de vakbonden nu kiezen tussen de pest en de cholera?
