Het Generatiepact van de regering is geen pact tussen de generaties maar integendeel een wig tussen de generaties. Oudere werkers worden op de arbeidsmarkt in concurrentie gebracht met jongeren. Daardoor zullen onze arbeidsvoorwaarden verder degenereren. Polen is blijkbaar het nieuwe ‘sociale’ model voor Europa. En dat maakt veel werkende mensen woest.
Vonk publiceert actiemateriaal voor de staking. Onze affiche voor de algemene staking hangt al in verschillende steden, scholen en bedrijven. Net zoals op 7 oktober verdelen onze militanten een pamflet met een klare politieke boodschap en eisen. Tegelijk reiken we syndicale militanten extra argumenten aan en een strategie om de strijd vooruit te brengen.
Enkele syndicale leiders (o.a. Rohnny Champagne van ABVV Metaal Limburg en Raf Wouters van ACV Transcom) lanceerden een oproep om zaterdag te gaan werken. Op die wijze willen ze de verloren productie opvangen “want we staken tegen de regering en niet tegen de werkgevers”. Aanvankelijk leidde deze oproep tot grote hilariteit maar later tot grote woede bij de vakbondsbasis.
Het ‘Generatiepact’ is geen eerbaar compromis. Het verdient de bijnaam van ‘Degeneratiepact’ want het is een van de meest verstrekkende aanvallen op de werk- en leefvoorwaarden van de overgrote meerderheid van de bevolking. Stephen Bouquin (arbeidssocioloog aan de universiteit van Amiens) en Nick Deschacht (econoom aan de VUB) onderwerpen de regeringsmaatregelen aan een kritische analyse.
In De Morgen van dit weekend werd het charmeoffensief tegenover de vakorganisaties geopend. Maar zo simpel ligt het niet. Syndicalisten zijn woedend op stakingbreker De Morgen. We publiceren hier een opiniestuk van Bruno Verlaeckt, voorzitter van de Algemene Centrale (ABVV) Antwerpen-Waasland.
“Er dreigt een horizontale barst binnen de SP.a”, schreef De Morgen dit weekend. Zo kreeg Jef Sleeckx bijvoorbeeld nogal wat bijval naar aanleiding van de oproep die hij verspreidde aan het congres van SP.a. We publiceren hier een brief van een syndicalist die “de partijleiding duidelijk wil maken dat we deze houding niet langer slikken”.
Wie niet leert uit het verleden, is gedoemd dezelfde fouten te herhalen. De arbeidersbeweging heeft in haar lange strijd tegen de kapitalistische uitbuiting al veel ervaring opgedaan. Uit die ervaring trekken we lessen om onze strijd beter te organiseren. We geven hier een overzicht van historische stakingen.
Vorig jaar al publiceerden we dit meesterwerk met bijgaand inleidend artikel. Wegens de huidige periode van opeenvolgende nationale stakingen bieden we het graag opnieuw aan. Een vakbondsmilitant die bereid is te kijken over het muurtje van zijn of haar werkplaats, zal in dit boek van de socialistische leidster Rosa Luxemburg zijn/haar gading vinden.
In alle delen van het land breken spontane stakingsacties uit. Soms gekleurd met lokale eisen, maar allemaal rond één centraal thema: we zijn de sociale afbraak en de sociale onveiligheid beu! Wat er nu gebeurt, is niet meer gebeurd sinds de staking van ’60-’61 en de grote septemberstaking van de openbare diensten in 1983. Maar niets mag aan het toeval worden overgelaten: tot in het kleinste atelier moet er de komende week actie worden gevoerd voor de staking en de betoging van 28 oktober!
Gisteren voerden syndicalisten van de Algemene Centrale (ABVV) een symbolische actie in Antwerpen Zuid. Wat opvalt is niet alleen hun woede tegen de regering en het patronaat, maar vooral ook tegen de SP.a-leiding. “Van Verhofstadt moet je niet anders verwachten. Maar de socialisten, dat is pas erg.”
De druk van onderuit is gisteren doorgestoten tot in de 'parlementen' van het ABVV en het ACV. Het Generatiepact is er onverteerbaar verklaard. Een nieuwe algemene staking met een nationale betoging komt er op vrijdag 28 oktober. Deze keer in gemeenschappelijk vakbondsfront. Een mooie overwinning van de achterban. De regering geraakt nu meer en meer geïsoleerd.
Er heerst onrust op de werkvloer. Spontane stakingen breken sinds een week her en der uit. Het is duidelijk waarom. Met het Generatiepact zal het brugpensioen op 58 jaar snel tot het verleden behoren en moeten we opnieuw enkele van onze sociale verworvenheden inleveren voor de winsten van het patronaat.
Ondanks de grote technische en wetenschappelijke vooruitgang en de stijging van de productiviteit slaagt de economie er niet meer in om deze verwezenlijkingen om te zetten in een verbetering van de levenskwaliteit. Het economische systeem overleeft niet meer op rationele basis maar door gebrek aan een uitdager, een alternatief. Deze situatie kan enkel voortbestaan door de actieve medewerking van de sociaal-democratie.
Tweehonderd militanten delegees en secretarissen van het ABVV voerden actie aan het SP.a congres gisteren in de Grenslandhal te Hasselt. De congresgangers liepen spitsroeden tussen een dubbele haag van vakbondsruggen. De oneliner waarmee Johan Vande Lanotte meende te moeten reageren ("wie zijn rug naar links draait, kijkt naar rechts") toont dat hij het nog steeds niet begrepen heeft. Maar dat komt wel. Links organiseert zich in de Sp.a.
Rond 5 uur ‘s morgens trokken ABVV-delegatie wegblokkades op in het industriepark te Wilrijk in Antwerpen. De sfeer zat er meteen goed in. Vaatjes met kampvuur werden op de kruispunten gezet en arbeiders gebruikten zelfs hun eigen wagens om de weg te blokkeren.
In Gent vonden talrijke stakingen en piketten plaats. ’s Avonds kwamen enkele honderden militanten van het ABVV naar de Vrijdagsmarkt. Om 18u vertrok daar een rode optocht door de stad.
De lokale ABVV-centrales hebben hun beste beentje voorgezet om deze 24-urenstaking te doen slagen. En ook in de rest van de regio was dit het geval. Een verslag van de piketten bij het Spoor en Daikin.
Het eindeloopbaandebat is één groot bedrog. De activiteitsgraad is een valse parameter. Zoals steeds gaat het hier over het verhogen van de uitbuitingsgraad van de arbeid. We publiceren hier het pamflet dat Vonk verdeelde aan de piketten.
Alle media tegen, alle partijsecretariaten (inclusief SP.a en PS) tegen, de grootste vakbond van het land die ter elfder ure 140.000 euro uitgeeft om een anti-stakingscampagne te voeren, zelfs een deel van het ABVV-kader dat maar matig of lauw reageert. Ondanks alle molenstenen die de staking klein moesten houden is ze een enorm succes. Als het establishment meent dit signaal te moeten negeren (zoals gesuggereerd wordt op de voorpagina van De Standaard van 7 oktober) dan speelt zij met vuur. Deze samenleving kraakt in al haar voegen.
In de vroege ochtendmist gingen we met enkele kameraden onze steun betuigen aan het piket van Agfa-Gevaert in Mortsel. Een grote groep ABVV-militanten was reeds lang paraat. Tegen de richtlijnen van hun vakbondsleiding in, waren ook de ACV-militanten goed vertegenwoordigd. We interviewden zowel de rode als de groene hoofdafgevaardigde.
Brussel is niet alleen een stad die ambtenaren in ministeries tewerkstelt. De arbeidersklasse in de voedingsindustrie, de metaal, de handel en het openbaar vervoer heeft vandaag haar stempel op de stakingsdag gedrukt.
Vanaf 7u deze ochtend organiseerden militanten van het ACOD piketten aan de
drie ingangen van de Vrije Universiteit Brussel. Ze kregen daarbij de steun
van enkele studenten en van het lokale schoonmaakpersoneel dat er in
onderaanneming werkt.
Het ABVV heeft onder sterke druk van haar achterban een oproep gedaan voor een algemene staking op vrijdag 7 oktober. Het ACV doet dan niet mee, maar dreigt ook met een staking op maandag 10 oktober. De krachtmeting is ingezet rond het brugpensioen en de sociale zekerheid.
Het eindeloopbaandebat is één groot bedrog. De activiteitsgraad waarover zo hoog wordt opgegeven, is een valse parameter. Zoals steeds gaat het hier over het verhogen van de uitbuitingsgraad van de arbeid.
Het ABVV van Antwerpen nam begin september het initiatief voor een militantenvergadering over het brugpensioen. Een goede stap die overal in het land zou moeten nagevolgd worden. Want de vakbondsleiders mogen in geen geval beslissingen nemen zonder de basis te raadplegen. Ook de centrales van de openbare diensten moeten hierbij betrokken worden. De boodschap van de mensen op de vloer is ondubbelzinnig. Het standpunt van de top laat te wensen over. Dit kan je opmaken uit ons verslag.
De stookoliefactuur kost de gezinnen nu reeds 400 euro meer sinds het begin van het jaar. Tegen het einde van het jaar wordt er een meeruitgave voorzien van 600 euro. Dat kan voor ons niet meer. De olieproducten moeten terug in de index en de petroleumtrusts moeten betalen.
Vanwege de voorzitterverkiezing is het ideologisch congres van de SP.a uitgesteld met drie maanden, tot in maart. Dat geeft tijd om in de werkgroepen en vooral in de partijafdelingen de cruciale discussies te voeren. Want de rugzakjes, balpennen en ander promotiemateriaal zijn al lang klaar, maar op heldere analyse en perspectieven voor maatschappijverandering blijft het nog altijd wachten.
De CAO-onderhandelingen van deze lente waren moeizaam en gespannen. Dikwijls werd er gedreigd met stakingen voordat er een akkoord uit de bus kon komen. Soms werd er ook effectief actie gevoerd. Maar wat was het resultaat van deze CAO-ronde en welke lessen trekken wij hieruit?
"Op 59 jaar stoppen we meestal met werken. De regering wil ons tot 65 jaar doen werken." Met die woorden trekt Alain Clauwaert, een van de belangrijkste socialistische vakbondsleiders, aan de alarmbel. Luc Cortebeeck van het ACV doet hetzelfde en dreigt met een algemene staking in het najaar als de regering met dit plan doorgaat.
In november 2004 werd het rusthuis Zonnewende in Aartselaar overgenomen door de multinational Waterland. Hoe voelen de werknemers zich hier bij en heeft het een weerslag op de bewoners? We vroegen het aan een vakbondsafgevaardigde.
In het kader van algemene overheidsbesparingen die over de komende drie jaar samen 13 miljard euro moeten opbrengen, worden de lonen van de lagere ambtenaren en de lagere lonen in het algemeen aangepakt.
In sommige sectoren zoals de financiën is vandaag nog steeds een bittere krachtmeting bezig over de CAO. Vorige week spraken we met Jozef Mampuys, de hoofdredacteur van Raak, het blad van de Kristelijke Werknemers Beweging (KWB). Tijdens het interview vroegen we hem naar een algemene balans van de syndicale strijd en de radicalisering binnen de vakbonden.
De laatste weken zagen we verschillende keren een botsing tussen de vakbonden en de politieke partijen over het voorstel van een algemene sociale bijdrage (ASB). Voor ABVV en ACV moet zo’n ASB de sociale zekerheid (SZ) van extra middelen voorzien. SP.a en CD&V reageren daar allergisch op. Vonk sprak hierover met Jozef Mampuys, hoofdredacteur van Raak, het blad van de Kristelijke Werknemers Beweging.
ACV en ABVV stellen een algemene sociale bijdrage voor om de sociale zekerheid (SZ) te financieren. Dat de vakbonden weerwerk bieden tegen het kaalplukken van de SZ kunnen wij alleen maar toejuichen. Als werkende mensen moeten wij inderdaad niet de klaagzang van het patronaat en de regering volgen, maar daarentegen een eigen visie hebben op financiering van maatschappelijke behoeften (zoals gezondheidszorg, pensioenen enz.). Daarom dat Vonk ook graag een bijdrage levert aan dit debat.
Met onze reeks artikelen ‘Het leven zoals het is’ willen we via interviews tonen dat leven onder het kapitalisme voor veel mensen geen lachertje is. Voor artiesten bijvoorbeeld. C. is een jonge dertiger en sinds zijn 18de actief bezig met kunst. Volgens de overheid is hij echter werkloos en moet hij dus een ‘echte’ job gaan zoeken.
Ook Vonk figureerde tussen de 200 extremistische en terroristische organisaties op een lijst van de Antwerpse politie. Buiten de amusementswaarde door het grote aantal fouten, is dit politiedocument vooral schrijnend door zijn racisme en ondemocratisch karakter.
Of de staking in de distributiesector doorgaat, weten we vandaag. Het ongenoegen bij de basis is groot. Vorig jaar konden ze hun slag al eens thuis halen louter door te dreigen met een staking. Wij gingen deze week de sfeer snuiven op de militantenvergadering van BBTK Handel Antwerpen en interviewden enkele delegees.
We hadden deze week een gesprek met Georges Seclef over de winsten in de grootdistributie, de mogelijke staking volgende week en het effect van de betoging in Brussel op 21 december.
Op 17 en 18 december houdt de SP.a haar ideologisch congres. De inhoudelijke voorbereidingen zijn ondertussen gestart, onder de vleugels van drie v’s: verwondering, verontwaardiging en verantwoordelijkheid. We zullen dan ook bij wijze van boutade onze visie op het gebeuren in overeenstemming met deze gladde marketingaanpak uiteenzetten. Deze tekst verspreidde Vonk als pamflet op 1 mei.
In de voedingsindustrie hebben ze na tien dagen actie een loonsverhoging van 5,2 procent in de wacht gesleept. Dat is niet niks in het huidige klimaat. Veel syndicalisten zullen zich afvragen: hoe deden ze dat? Gezien de conflicten in veel andere sectoren is het interessant om hier even bij stil te staan.
Er lijkt geen einde te komen aan het toenemend aantal stakingen. Zij die beweerden dat klassenstrijd iets van het verleden is, hadden het duidelijk bij het verkeerde eind. Vanwaar komen ineens al die stakingen? En wat drukken ze uit?
In het najaar organiseren de socialisten nog eens een ideologisch congres. Hoewel Stevaert ons vertelt dat dit gebeurt in het kader van 120 jaar socialistische partij en 60 jaar sociale zekerheid liggen de bedoelingen van de SP.a-top elders. Daarom deze bijdrage net na 1 mei, zodat we in de beste tradities van de arbeidersbeweging de strijd kunnen aanvatten tegen de mist waarin de sociaal-democratie de sociale strijd tracht te hullen.
Teneinde druk te zetten op de onderhandelingen met de patroonsorganisatie Agoria over het sectorakkoord op dinsdag 19 april, gingen de werkers van zo’n 150 grote bedrijven reeds in staking op de maandag 18 april. De grote bedrijven hebben immers meer invloed binnen de besluitvorming in Agoria.
De metaalarbeiders verwerpen de aalmoes die de patroonsfederatie Agoria hen toesmijt. Nu komt er een nationale staking waarvoor zowel het ABVV als het ACV oproepen. Dit wordt de eerste nationale staking sinds 46 jaar.
