25
ma, nov

België

We geven hier in tien punten ons standpunt rond de ‘affaire Faust’, de algemeen secretaris van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde die de nationale leiding wil afdanken.

De sluiting van het Mechelse connectorenbedrijf FCI is kenmerkend voor de zware crisis die de ICT-sector doormaakt. De syndicale delegatie van FCI lanceerde de kreet “Gedaan met sluiten!” om de nieuwe stroom van sluitingen en afdankingen te kunnen keren. Omdat ze beseffen dat er een nationale en interprofessionele beweging op gang moet komen, roepen ze op voor een nationale betoging op 7 september in Mechelen (zie Rode Agenda voor details).

Wij publiceren hier integraal een brief aan de regering, opgesteld als e-mail, van de BBTK-delegatie Alcatel-Bell over de eindeloze stroom herstructureringen in hun onderneming.

In juli kreeg Albert Faust, algemeen secretaris van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde, zijn ontslag van de nationale BBTK-leiding onder voorwendsel van ‘corruptie’. Dit is de brief van Faust aan de militanten van Brussel-Halle-Vilvoorde eind juli – begin augustus.

Begin juli werd de afdeling van Brussel-Halle-Vilvoorde van de socialistische bediendenbond BBTK door de nationale leiding van de Centrale onder voogdij geplaatst. Drie vrijgestelden werden afgedankt waaronder de algemeen secretaris, Albert Faust. Hier volgt een oproep van basisdelegees van het BBTK. Deze oproep is ook in het Frans beschikbaar bij de redactie.

De ondemocratische afdanking van de algemeen secretaris van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde, Albert Faust, gaat gepaard met een campagne van leugens en roddels, die slechts als doel hebben de politieke afrekening met de syndicale linkerzijde in het Brusselse te verbergen onder een mesthoop. Hier volgt een verslag van Stephen Bouquin, BBTK-militant en lid van ATTAC, als tegengif op de lastercampagne van de nationale ABVV en BBTK-leiders. We moedigen al onze lezers, en in het bijzonder de vakbondsmilitanten binnen hun vakbond, aan om dit verslag te bespreken en het zo breed mogelijk te verspreiden.

Antwerpen wordt vandaag opnieuw geconfronteerd met een besparingsorkaan. We kunnen onomwonden stellen dat de financiële toestand van de stad Antwerpen zeer kritiek is. Niet dat Antwerpen de laatste twee decennia ooit financieel gezond is geweest maar vandaag lijkt het beetje middelen dat voor handen was om enig beleid te voeren helemaal op te drogen. Nochtans stelde de huidige beleidsploeg in het verleden meermaals dat Antwerpen haar financiële problemen onder controle had door de aanhoudende schuldaflossingen. Antwerpen werd zelfs voorgesteld als de stad aan de (geld)stroom. Was dit dan allemaal geblaat?

Op tientallen fronten tegelijk moeten de Antwerpse stadsdiensten nog maar eens besparen. De syndicale respons is er tot nader order een van brandjes blussen. Ondertussen zijn de werknemers van de Antwerpse jeugdddienst echter in staking gegaan.

De sluiting van het nochtans winstgevende FCI in Mechelen, deel van de Franse multinational Framatome, is een zoveelste aanklacht tegen dit rotte systeem. We publiceren hier dan ook, met een inleiding van onszelf, de volledige speech van een van de syndicalisten van FCI.

De redactie van Vonk vroeg Patrick Humblet, professor Sociaal Recht aan de RUG, om commentaar naar aanleiding van de uitspraak in het proces tegen de 13 van Clabecq.

Na de zomer zullen de onderhandelingen voor een nieuw Interprofessioneel Akkoord 2003-2004 (IPA) op kruissnelheid komen en indien de vakbonden een eisenbundel daadwerkelijk op de agenda willen krijgen, lijkt het ons het aangewezen tijdstip om deze onderhandelingen voor te bereiden. De leden informeren en raadplegen, de leden mobiliseren, kortom de nodige krachtsverhoudingen opbouwen. De hoogste tijd dus om een aantal zaken op een rijtje te zetten.

Eind april publiceerde de SP.A het 'Groot Onderhoud', een tekstbundel die de basis moet leggen voor een debat met 'progressief Vlaanderen'. Op onze website zullen we meer in detail commentaar geven op deze lijvige bundel. Maar wat meteen opvalt is hoe deze tekst alweer zo onthecht overkomt, losstaand van de sociale en politieke realiteit. Zeventien jaar partijvernieuwing, die uiteindelijk uitdraaide op zeventien jaar partijvernieling wordt nog maar eens herbevestigd. We zien ons dan ook genoodzaakt om in het debat 'binnen te vallen' met een scherp rekwisitoor.

Op vrijdag 31 mei en zaterdag 1 juni komt het Federaal Congres van het ABVV bijeen. Een nuchtere balans van de syndicale werking in de laatste 4 jaar pleit ondubbelzinnig voor een ommekeer in de syndicale strategie. De huidige leiding rond Mia De Vits volhardt echter in een beleid dat de vakbeweging verzwakt en de burgerij tot nog meer agressie aanzet.

Na een eindeloos proces is de hele beschuldiging van het Openbaar Ministerie tegen "de 13 van Clabecq" totaal ineengestort. Op een paar kleine vergrijpen na blijft er eigenlijk niets meer over.

De werknemers van de Stad Antwerpen, bedrijfseenheid Ontwikkelingsbedrijf, alsook een aantal solidaire collega’s uit andere stadsdiensten, gaven vanochtend 7 mei massaal gehoor aan de oproep van ACOD-LRB om met hun bedrijfswagens te manifesteren voor het Stadhuis als protest tegen de afdanking van 98 collega’s met tijdelijke contracten.

Hoewel er nog niets op papier staat, is er nog maar eens een aflevering in de maak van de eindeloze saga rond de Antwerpse stadsschuld. Reeds jaren laten de politieke leiders in de Scheldestad dit dossier aanrotten. Ook vanuit syndicale hoek was het weerwerk uitzonderlijk lauw. De CCOD heeft er blijkbaar nooit wakker van gelegen en voor de ACOD-leiding was het dossier blijkbaar veel te politiek om syndicaal te zijn. De heilige tweevuldigheid politiek/syndicalisme indachtig werd en wordt er enkel gereageerd als de gevolgen van de onderfinanciering van de stadsdiensten in dienst A, B of C weer eens concrete vormen dreigt aan te nemen. En dan nog…

Attac-Vlaanderen organiseert gedurende de maand mei in verschillende steden acties tegen privatiseringen. Met het volgende artikel willen wij een bijdrage leveren aan het debat over privatiseringen.

Eind vorig jaar organiseerde de Stad Antwerpen een stressonderzoek bij haar personeel. De resultaten bevestigen enkele syndicale standpunten: diverse diensten kampen met een gebrek aan personeel en/of management. Onder deze omstandigheden weigert ACOD-LRB te onderhandelen over een nieuw personeelsbehoeftenplan.

“Twee derden van de kiesgerechtigde Antwerpenaren vinden dat alle politieke partijen met het Vlaams Blok moeten kunnen onderhandelen en dat het cordon sanitaire dus niet langer gewenst is.” Dat is het opmerkelijke resultaat van een opiniepeiling die het bureau TNS/Dimarso uitvoerde in opdracht van Gazet van Antwerpen. Betekent dit echter dat het vertrouwen van de Antwerpenaren in het Vlaams Blok groot is? En moeten we dan maar met het Vlaams Blok gaan praten om samen te besturen?

De Nieuwe Gazet pleit er in haar editie van 12 april 2002 voor om een volgende pro-Palestijnse betoging in Antwerpen, gepland voor 21 april, maar meteen te verbieden. De krant gaat daardoor met haar ondertussen legendarisch geworden journalistiek opportunisme echt wel een brug te ver.

Begin maart werd het rusthuis Berkenhof in Herent failliet verklaard, waardoor 27 bejaarden van de ene dag op de andere op straat stonden. Naar aanleiding van dit faillissement interviewde Vonk een vakbondsafgevaardigde over de situatie in de sector. Blijkt dat die allerminst rooskleurig is. Als u dacht een rustige oude dag te slijten dan kan u zich wel eens deerlijk vergissen.

Deze oproep van een aantal vakbondsmilitanten-en secretarissen werd als opiniestuk geweigerd door de Franstalige krant Le Soir wegens... plaatsgebrek. Tegen 9 april 2002, de laatste zitting in het proces tegen de 13 van Clabecq hopen de initiatiefnemers met deze oproep toch nog binnen te breken bij de grote media. Ondertussen publiceren we hem op onze site met de hoop nog meer handtekeningen in te zamelen en te mobiliseren voor 9 april aan het Justitiepaleis in Brussel

Minister Onkelinx heeft op maandag 18 maart 2002 de patroons en vakbonden in haar kabinet op het matje geroepen. Ze wil de onderhandelingen over de regeling van de sociale conflicten kost wat kost weer aanknopen. Deze zijn gestrand na een regelrechte rebellie in de syndicale rangen van zowel het ACV als het ABVV. De opwelling van onderuit was zowel gericht tegen het wetsvoorstel van Onkelinx als tegen het zogenaamde ‘herenakkoord’ tussen de patronale en syndicale hoofdonderhandelaars. Om deze ‘heren’(waaronder tenminste één dame) ‘aan te moedigen’ dreigt de minister met een grote stok: als dit overleg faalt zal ze zelf de spelregels van de sociale strijd vastleggen. De countdown is begonnen. Binnen tien dagen moet er een akkoord op tafel liggen. Op 28 maart hebben patroons en vakbonden opnieuw een afspraak bij Onkelinx. Moeten de vakbonden nu kiezen tussen de pest en de cholera?

Filip Dorssemont en Jan Buelens publiceerden dit opiniestuk vandaag (woensdag 20 maart 2002) in het dagblad De Morgen. Het circuleert ook reeds een aantal dagen in vakbondsmiddens. Gezien de hevigheid van discussies deze week in de vakbeweging over het 'herenakkoord', het ontwerp Onkelinx en haar ultimatum aan de vakbonden en de patroons hebben we beslist met de toelating van de auteurs dit opiniestuk een zo groot mogelijke echo te geven.

Op 27 februari hadden we een gesprek met Filip Vanderbeek, animator van het Protestants Sociaal Centrum, over de problematiek van Antwerpen-Noord, en bij uitbreiding alle probleemwijken van de stad en andere grote steden in Europa. Filip kent de rauwe sociale realiteit in de Stuivenbergwijk bijzonder goed vanuit de hulp- en emancipatieprogramma’s van de sociale organisatie waarvoor hij werkt. Het gesprek vond plaats naar aanleiding van de problematiek van de tijdelijke contracten van het stadspersoneel tewerkgesteld bij het buurttoezicht en de Witte Tornado’s die in de wijk nochtans zéér goed werk verrichten dat door de buurtbewoners wordt geapprecieerd. Filip noemt zijn uiteenzetting daarom een ‘niet-syndicaal discours dat echter het syndicale aanvult.’ Daarnaast mag het ook als een inleiding worden beschouwd op het debat dat op woensdag 27 maart zal plaatsvinden met Patrick Janssens, in het Protestants Sociaal Centrum, Lange Stuivenbergstraat 54, 2060 Antwerpen.

De schokgolven van de overwinning van Pim Fortuyn in Rotterdam deinen uit tot in Antwerpen. Weerwolf De Winter heeft bloed geroken en verlaat zijn hol. Als een politieke hermafrodiet tracht hij zichzelf te bevruchten door een ‘coalitie’ aan te gaan met zijn eigen schaduw ‘Leefbaar Antwerpen’ om aldus het cordon sanitaire te doorbreken.

Vijftienduizend mensen, vooral jongeren, betoogden op zondag 10 maart vrolijk en ludiek voor gelijke kansen voor iedereen. De (her)publicatie van enkele opiniepeilingen uit het recente verleden toont aan dat de voorstanders van volledige democratische rechten voor iedereen in Vlaanderen er nog zo slecht niet voorstaan als het gekanker aan menige toog zou doen vermoeden. Het komt er nu echter op aan om het door onveiligheid en verval geschonden hart van de Vlaamse steden voor onze argumenten te veroveren. En op dat parcours liggen nog veel hindernissen te wachten.

Aangezien er volgend jaar verkiezingen aankomen en we de komende jaren bijna om het jaar met een verkiezing om de oren worden geslagen, is het misschien het goede moment voor de SP.a om een balans op te maken van haar deelname aan de paarsgroene regering-Verhofstadt. Want ondanks het feit dat de populariteit van enkele SP.a-politici volgens diverse opiniepeilingen in de lift zit, lijkt hun succes eerder gebaseerd te zijn op beloftes en verwachtingen die nog niet ingelost zijn. Het succes van de SP.a zou immers afgemeten moeten worden aan die zaken die de regering realiseert in het voordeel van de werkende klasse. En dat blijken er niet veel te zijn!

Op zondag 10 maart 2002 om 14 uur organiseert Initiatief aan station Brussel-Noord een manifestatie voor gelijke kansen en een multiculturele samenleving. Initiatief is een samenwerkingsverband van de vakbonden ABVV en ACV, de NGO-koepel 11.11.11 en nog enkele antiracistische en migrantenorganisaties. Wij roepen iedereen op om deel te nemen aan deze betoging. Niettemin hebben wij zo onze eigen ideeën omtrent de gehanteerde strategie. U kan daar in dit artikel kennis mee maken.

Dit is een korte opsomming van de initiatieven die politici al hebben ondernomen om migrantenstemrecht te geven. Het draaide telkens op niets uit.

Hoe het Antwerpse college het onveiligheidsgevoel te lijf wil gaan met een uniformenfetisjisme dat niets mag kosten.

De deregulering, of -zoals Wim Benda het in zijn artikel over Enron, ook op deze site terecht opmerkt- de ‘anders-regulering’ in het voordeel van het kapitaal, zet de zeehavens op hun kop. De havenarbeiders van Gent, Zeebrugge en Antwerpen hebben dit goed begrepen: zij waren massaal aanwezig op de betoging van de Europese vakbonden op 13 december in Brussel. De ‘wet Major’ die reeds een halve eeuw de arbeidsverhoudingen in de zeehavens regelt en die de dokwerkers een inkomensgarantie biedt ongeacht de variaties in de trafiek, dreigt plaats te maken voor een interimisering van de havenarbeid, met alle gevolgen voor de sociale zekerheid en voor de veiligheid van dien. Maar ook de openbare sector blijft niet gespaard.

Sinds de wereldrecessie wild om zich heen slaat, gaan de zaken voor het airconditioning-bedrijf, afkomstig uit het land van de rijzende zon, ook minder goed. Met als gevolg delocatie en jobverlies.

Op 21 januari had Guy Lauwers (secretaris ACOD-LRB Antwerpen) een onderhoud met personeelsschepen Van Peel m.b.t. de onderhandelingen over het nieuwe personeelsbehoeftenplan (PBP). Dit PBP wordt doorkruist door de eis van voogdijminister Van Grembergen om nog eens 6 miljoen euro te besparen op het personeel.

Het is genoegzaam bekend dat Antwerpen met hardnekkige problemen worstelt: verkrotting, sluikstorten, kleine tot zeer grote criminaliteit, verkeers- en parkeeroverlast, milieuvervuiling, racisme, instortende scholen enzovoort. Verschillende reorganisaties ten spijt slaagt men er niet in het beeld van de stad fundamenteel te wijzigen, hoewel er op veel plaatsen door zeer hard werkend en gemotiveerd stadspersoneel toch enige vooruitgang werd geboekt. Maar om de zagende en klagende Antwerpenaar (en soms doet hij/zij dat zelfs terecht!) tevreden te stellen mag het wel wat meer zijn.

Sabena en het sociaal, politiek en syndicaal faillissement

Half december vorig jaar keurde de regering een mededeling goed over de ”collectieve arbeidsbetrekkingen en de bevordering van het sociaal overleg”. Dit is een nota die de inmenging van de rechtbanken in sociale conflicten moet regelen. Het is inderdaad bijna een constante geworden dat patroons een beroep doen op de burgerlijke rechtbanken om stakingen te breken en piketten zware dwangsommen op te leggen.

Er heerst zenuwachtigheid in de Wetstraat. Is dit de voorbode van nieuwe verkiezingen? Hoe sterk staat de regering in de nieuwe economische situatie?

Op zaterdag 26 januari vindt er in de Bourlaschouwburg een Tangofestival plaats. Maar de banden tussen dit Zuid-Amerikaanse land en de Scheldestad worden jammer genoeg niet enkel aangehaald door tango maar ook door de slechte financiële toestand en dezelfde besparingslogica waaraan Antwerpen onderworpen wordt.

België produceert tot nader order 12,34 auto’s per 100 inwoners per jaar en bekleedt daarmee de eerste plaats in de wereld. Die productie is goed voor 30.000 arbeidsplaatsen. Tot zover het goeie nieuws. Het slechte nieuws is dat er momenteel 22 miljoen auto’s te veel gemaakt worden in de wereld, en dat er zowat 90 autofabrieken te veel staan op onze planeet.

Het faillissement van Sabena betekent een drieste mijlpaal in de sociale geschiedenis van België. Door het faillissement verloren meer dan 8.000 mensen in een klap hun job en wanneer we alle toeleveringsbedrijven mee tellen, staan er bijna 36.000 jobs op de helling.

Het schot voor de boeg van VLD-voorzitter Karel De Gucht om het stakingsrecht aan banden te leggen is een belangrijke waarschuwing aan het adres van de vakbonden. Schermen met ‘fundamentele rechten’ en ‘algemene principes’ volstaat niet om de zoveelste aanval tegen de arbeidersbeweging tegen te houden.

Het gaat slecht met de oppositie. Nu ja, het gaat ook niet echt goed met de regering, maar dat zal voor Stefaan De Clerck en konsoorten een schrale troost zijn. Zoals we bij het aantreden van paarsgroen al schreven: een van de sterkste troeven van de regering-Verhofstadt is de CVP, die als oppositiepartij niet weet op welk been te dansen.

De afschaffing van de maaltijdcheques van het gemeentepersoneel in ruil voor een baremaherziening werd op de korrel genomen door het Vonk-gemeenteraadslid Fabian Defraine, die als woordvoerder optrad van de SPT (Socialisme et Participation Tubizienne). De saaie begrotingsdiscussie kwam even tot leven toen Fabian Defraine voor een ‘onwetende’ gemeenteraad onthulde dat de inhaalbeweging van de barema’s voor het gemeentepersoneel ten koste ging van de maaltijdcheques die worden afgeschaft.

De bedienden van Sidmar staakten in mei voor de eerste maal in 21 jaar. De actie was gedeeltelijk gericht tegen het gebrek aan democratie in de onderneming. Ook in andere bedrijven pikken de arbeiders de kadaverdiscipline niet langer. Patrick Humblet van de Vakgroep Sociaal Recht aan de RUG zet hier zijn standpunt uiteen; Stephen Bouquin, docent sociologie aan de universiteit van Amiens geeft een aanvulling.

Subcategorieën

Syndicaal Aantal artikelen: 288