01
zo, juni

België

Begin maart werd het rusthuis Berkenhof in Herent failliet verklaard, waardoor 27 bejaarden van de ene dag op de andere op straat stonden. Naar aanleiding van dit faillissement interviewde Vonk een vakbondsafgevaardigde over de situatie in de sector. Blijkt dat die allerminst rooskleurig is. Als u dacht een rustige oude dag te slijten dan kan u zich wel eens deerlijk vergissen.

Deze oproep van een aantal vakbondsmilitanten-en secretarissen werd als opiniestuk geweigerd door de Franstalige krant Le Soir wegens... plaatsgebrek. Tegen 9 april 2002, de laatste zitting in het proces tegen de 13 van Clabecq hopen de initiatiefnemers met deze oproep toch nog binnen te breken bij de grote media. Ondertussen publiceren we hem op onze site met de hoop nog meer handtekeningen in te zamelen en te mobiliseren voor 9 april aan het Justitiepaleis in Brussel

Minister Onkelinx heeft op maandag 18 maart 2002 de patroons en vakbonden in haar kabinet op het matje geroepen. Ze wil de onderhandelingen over de regeling van de sociale conflicten kost wat kost weer aanknopen. Deze zijn gestrand na een regelrechte rebellie in de syndicale rangen van zowel het ACV als het ABVV. De opwelling van onderuit was zowel gericht tegen het wetsvoorstel van Onkelinx als tegen het zogenaamde ‘herenakkoord’ tussen de patronale en syndicale hoofdonderhandelaars. Om deze ‘heren’(waaronder tenminste één dame) ‘aan te moedigen’ dreigt de minister met een grote stok: als dit overleg faalt zal ze zelf de spelregels van de sociale strijd vastleggen. De countdown is begonnen. Binnen tien dagen moet er een akkoord op tafel liggen. Op 28 maart hebben patroons en vakbonden opnieuw een afspraak bij Onkelinx. Moeten de vakbonden nu kiezen tussen de pest en de cholera?

Filip Dorssemont en Jan Buelens publiceerden dit opiniestuk vandaag (woensdag 20 maart 2002) in het dagblad De Morgen. Het circuleert ook reeds een aantal dagen in vakbondsmiddens. Gezien de hevigheid van discussies deze week in de vakbeweging over het 'herenakkoord', het ontwerp Onkelinx en haar ultimatum aan de vakbonden en de patroons hebben we beslist met de toelating van de auteurs dit opiniestuk een zo groot mogelijke echo te geven.

Op 27 februari hadden we een gesprek met Filip Vanderbeek, animator van het Protestants Sociaal Centrum, over de problematiek van Antwerpen-Noord, en bij uitbreiding alle probleemwijken van de stad en andere grote steden in Europa. Filip kent de rauwe sociale realiteit in de Stuivenbergwijk bijzonder goed vanuit de hulp- en emancipatieprogramma’s van de sociale organisatie waarvoor hij werkt. Het gesprek vond plaats naar aanleiding van de problematiek van de tijdelijke contracten van het stadspersoneel tewerkgesteld bij het buurttoezicht en de Witte Tornado’s die in de wijk nochtans zéér goed werk verrichten dat door de buurtbewoners wordt geapprecieerd. Filip noemt zijn uiteenzetting daarom een ‘niet-syndicaal discours dat echter het syndicale aanvult.’ Daarnaast mag het ook als een inleiding worden beschouwd op het debat dat op woensdag 27 maart zal plaatsvinden met Patrick Janssens, in het Protestants Sociaal Centrum, Lange Stuivenbergstraat 54, 2060 Antwerpen.

De schokgolven van de overwinning van Pim Fortuyn in Rotterdam deinen uit tot in Antwerpen. Weerwolf De Winter heeft bloed geroken en verlaat zijn hol. Als een politieke hermafrodiet tracht hij zichzelf te bevruchten door een ‘coalitie’ aan te gaan met zijn eigen schaduw ‘Leefbaar Antwerpen’ om aldus het cordon sanitaire te doorbreken.

Vijftienduizend mensen, vooral jongeren, betoogden op zondag 10 maart vrolijk en ludiek voor gelijke kansen voor iedereen. De (her)publicatie van enkele opiniepeilingen uit het recente verleden toont aan dat de voorstanders van volledige democratische rechten voor iedereen in Vlaanderen er nog zo slecht niet voorstaan als het gekanker aan menige toog zou doen vermoeden. Het komt er nu echter op aan om het door onveiligheid en verval geschonden hart van de Vlaamse steden voor onze argumenten te veroveren. En op dat parcours liggen nog veel hindernissen te wachten.

Aangezien er volgend jaar verkiezingen aankomen en we de komende jaren bijna om het jaar met een verkiezing om de oren worden geslagen, is het misschien het goede moment voor de SP.a om een balans op te maken van haar deelname aan de paarsgroene regering-Verhofstadt. Want ondanks het feit dat de populariteit van enkele SP.a-politici volgens diverse opiniepeilingen in de lift zit, lijkt hun succes eerder gebaseerd te zijn op beloftes en verwachtingen die nog niet ingelost zijn. Het succes van de SP.a zou immers afgemeten moeten worden aan die zaken die de regering realiseert in het voordeel van de werkende klasse. En dat blijken er niet veel te zijn!

Op zondag 10 maart 2002 om 14 uur organiseert Initiatief aan station Brussel-Noord een manifestatie voor gelijke kansen en een multiculturele samenleving. Initiatief is een samenwerkingsverband van de vakbonden ABVV en ACV, de NGO-koepel 11.11.11 en nog enkele antiracistische en migrantenorganisaties. Wij roepen iedereen op om deel te nemen aan deze betoging. Niettemin hebben wij zo onze eigen ideeën omtrent de gehanteerde strategie. U kan daar in dit artikel kennis mee maken.

Dit is een korte opsomming van de initiatieven die politici al hebben ondernomen om migrantenstemrecht te geven. Het draaide telkens op niets uit.

Hoe het Antwerpse college het onveiligheidsgevoel te lijf wil gaan met een uniformenfetisjisme dat niets mag kosten.

De deregulering, of -zoals Wim Benda het in zijn artikel over Enron, ook op deze site terecht opmerkt- de ‘anders-regulering’ in het voordeel van het kapitaal, zet de zeehavens op hun kop. De havenarbeiders van Gent, Zeebrugge en Antwerpen hebben dit goed begrepen: zij waren massaal aanwezig op de betoging van de Europese vakbonden op 13 december in Brussel. De ‘wet Major’ die reeds een halve eeuw de arbeidsverhoudingen in de zeehavens regelt en die de dokwerkers een inkomensgarantie biedt ongeacht de variaties in de trafiek, dreigt plaats te maken voor een interimisering van de havenarbeid, met alle gevolgen voor de sociale zekerheid en voor de veiligheid van dien. Maar ook de openbare sector blijft niet gespaard.

Sinds de wereldrecessie wild om zich heen slaat, gaan de zaken voor het airconditioning-bedrijf, afkomstig uit het land van de rijzende zon, ook minder goed. Met als gevolg delocatie en jobverlies.

Op 21 januari had Guy Lauwers (secretaris ACOD-LRB Antwerpen) een onderhoud met personeelsschepen Van Peel m.b.t. de onderhandelingen over het nieuwe personeelsbehoeftenplan (PBP). Dit PBP wordt doorkruist door de eis van voogdijminister Van Grembergen om nog eens 6 miljoen euro te besparen op het personeel.

Het is genoegzaam bekend dat Antwerpen met hardnekkige problemen worstelt: verkrotting, sluikstorten, kleine tot zeer grote criminaliteit, verkeers- en parkeeroverlast, milieuvervuiling, racisme, instortende scholen enzovoort. Verschillende reorganisaties ten spijt slaagt men er niet in het beeld van de stad fundamenteel te wijzigen, hoewel er op veel plaatsen door zeer hard werkend en gemotiveerd stadspersoneel toch enige vooruitgang werd geboekt. Maar om de zagende en klagende Antwerpenaar (en soms doet hij/zij dat zelfs terecht!) tevreden te stellen mag het wel wat meer zijn.

Sabena en het sociaal, politiek en syndicaal faillissement

Half december vorig jaar keurde de regering een mededeling goed over de ”collectieve arbeidsbetrekkingen en de bevordering van het sociaal overleg”. Dit is een nota die de inmenging van de rechtbanken in sociale conflicten moet regelen. Het is inderdaad bijna een constante geworden dat patroons een beroep doen op de burgerlijke rechtbanken om stakingen te breken en piketten zware dwangsommen op te leggen.

Er heerst zenuwachtigheid in de Wetstraat. Is dit de voorbode van nieuwe verkiezingen? Hoe sterk staat de regering in de nieuwe economische situatie?

Op zaterdag 26 januari vindt er in de Bourlaschouwburg een Tangofestival plaats. Maar de banden tussen dit Zuid-Amerikaanse land en de Scheldestad worden jammer genoeg niet enkel aangehaald door tango maar ook door de slechte financiële toestand en dezelfde besparingslogica waaraan Antwerpen onderworpen wordt.

België produceert tot nader order 12,34 auto’s per 100 inwoners per jaar en bekleedt daarmee de eerste plaats in de wereld. Die productie is goed voor 30.000 arbeidsplaatsen. Tot zover het goeie nieuws. Het slechte nieuws is dat er momenteel 22 miljoen auto’s te veel gemaakt worden in de wereld, en dat er zowat 90 autofabrieken te veel staan op onze planeet.

Het faillissement van Sabena betekent een drieste mijlpaal in de sociale geschiedenis van België. Door het faillissement verloren meer dan 8.000 mensen in een klap hun job en wanneer we alle toeleveringsbedrijven mee tellen, staan er bijna 36.000 jobs op de helling.

Het schot voor de boeg van VLD-voorzitter Karel De Gucht om het stakingsrecht aan banden te leggen is een belangrijke waarschuwing aan het adres van de vakbonden. Schermen met ‘fundamentele rechten’ en ‘algemene principes’ volstaat niet om de zoveelste aanval tegen de arbeidersbeweging tegen te houden.

Het gaat slecht met de oppositie. Nu ja, het gaat ook niet echt goed met de regering, maar dat zal voor Stefaan De Clerck en konsoorten een schrale troost zijn. Zoals we bij het aantreden van paarsgroen al schreven: een van de sterkste troeven van de regering-Verhofstadt is de CVP, die als oppositiepartij niet weet op welk been te dansen.

De afschaffing van de maaltijdcheques van het gemeentepersoneel in ruil voor een baremaherziening werd op de korrel genomen door het Vonk-gemeenteraadslid Fabian Defraine, die als woordvoerder optrad van de SPT (Socialisme et Participation Tubizienne). De saaie begrotingsdiscussie kwam even tot leven toen Fabian Defraine voor een ‘onwetende’ gemeenteraad onthulde dat de inhaalbeweging van de barema’s voor het gemeentepersoneel ten koste ging van de maaltijdcheques die worden afgeschaft.

De bedienden van Sidmar staakten in mei voor de eerste maal in 21 jaar. De actie was gedeeltelijk gericht tegen het gebrek aan democratie in de onderneming. Ook in andere bedrijven pikken de arbeiders de kadaverdiscipline niet langer. Patrick Humblet van de Vakgroep Sociaal Recht aan de RUG zet hier zijn standpunt uiteen; Stephen Bouquin, docent sociologie aan de universiteit van Amiens geeft een aanvulling.

Het onveiligheidgevoel onder de bevolking wordt handig bespeeld door de regeringen van de internationale anti-terreurcoalitie, de VS op kop. Daaruit volgt een grotere verdraagzaamheid onder de bevolking voor nieuwe draconische wetgeving die de democratische rechten ondermijnt.

De SABENA-werknemers worden vandaag beloond met een faillissement zonder voorgaande in de Belgische sociale geschiedenis. Dit is de inhoud van het pamflet dat Vonk verspreidde op de recente betoging.

De regeringen van het internationaal antiterroristisch bondgenootschap maken nu gebruik van de vrees voor nieuwe aanslagen om maatregelen door te voeren die onze democratische rechten en vrijheden beperken. In naam van een efficiëntere bestrijding van het terrorisme plant de Belgische regering de oprichting van een Federale Directie voor de Openbare Veiligheid.

Een decennium van herstructureringen, meer flexibiliteit en privatiseringen hebben niet kunnen verhinderen dat het kapitalisme opnieuw in een neerwaartse spiraal terechtkomt. Na de periode van riante winsten komt opnieuw een periode aanzetten waarin de werknemers nog eens het gelag dreigen te betalen voor een nieuwe crisis. De vakbeweging kan zich niet veroorloven mee te glijden in deze neerwaartse spiraal. Een aantal ACOD-militanten stelden de volgende petitie op die oproept voor een daadwerkelijke mobilisatie op 19 oktober.

Oef. De troonopvolging is gered. Mathilde is in verwachting. Er is maar één probleem: geen kat is geïnteresseerd. De pulpblaadjes en dito TV-programma’s die hoopten munt te slaan uit de heuglijke gebeurtenis, zagen met lede ogen aan dat de publieke belangstelling onrechtstreeks evenredig was met de extra aandacht die ze eraan wilden geven.

Onlangs verscheen “Over de grenzen”, een boekje van SP-voorzitter Patrick Janssens. Met dit werkje en een “Ronde van Vlaanderen” wil Janssens de ingeslagen weg van de partijvernieuwing een stapje verder brengen. Op maandagavond 28 mei was het de beurt aan de SP-federatie Antwerpen. Een honderdtal mensen, vooral SP-leden, waren afgezakt naar het Zuiderpershuis om de plannen van Janssens te bediscussiëren.

Op 21 & 22 april ll. kwamen de Jongsocialisten bijeen in het Jeugdcentrum de Fabriek in Gent voor de ‘Take Off’ van het nieuwe jongerenproject van de SP. Er werd ons medegedeeld dat er een nieuwe jongerenbeweging zou worden opgestart en indien we niet akkoord waren, dan was dat maar zo. Op geen enkele vergadering (op lokaal, provinciaal of nationaal niveau) lagen de uitgangspunten van de vernieuwing voorgelegd ter stemming, hoewel zowel verschillende afdelingen als individuele leden daarop hadden aangedrongen. Het is dan ook geen wonder dat de Take Off op een stormachtige wijze van start is gegaan.

In oktober is een nieuwe Top gepland van de Wereldhandelsorganisatie (WHO), deze keer in Dora, hoofdstad van Qatar. De vorige top in Seattle eindigde in een compleet fiasco. De reden van de mislukking had echter niks te maken met de wereldwijde protestbeweging tegen de WHO en de vijftigduizend manifestanten die van Seattle een belegerde stad maakten, maar alles met de halsstarrige houding van de VS tegenover de ontwikkelingslanden en de groeiende spanningen tussen de VS, Europa en Japan.

Eind april betoogden een honderdtal inwoners van Tubeke tijdens de wekelijkse voetbalmatch om hun eis voor de heropening van het gemeentelijk zwembad kracht bij te zetten.

Nu het homohuwelijk de zegen heeft gekregen van de regering, zou België wel eens een van de eerste landen ter wereld kunnen worden waar homo’s en lesbiennes kunnen trouwen... met elkaar. Maar betekent dit dat de strijd gestreden is en we in alle maatschappelijke aanvaarding op beide oortjes mogen slapen? Natuurlijk niet.

Sedert het afsluiten van de Lambermont-akkoorden staat de VU permanent op springen. De ‘modernisten’ rond Bert Anciaux en Patrick Vankrunkelsven verdedigen het akkoord als een historische stap vooruit in de verdere federalisering van België, terwijl de orthodoxe flaminganten rond Geert Bourgeois het akkoord onaanvaardbaar vinden.

De reactie van de regering en meer bepaald van de socialistische ministers Vandenbroucke en Onkelinckx op de eisen van de betogers van 20 mei is niet ernstig. De kern van hun antwoord luidt: “we hebben al gegeven” (de fiscale hervorming) “en aangezien we vrijgevig zijn, zullen we er nog iets aan toevoegen”. Ze willen vervolgens iedereen in slaap wiegen met een rondetafelconferentie, “want de sociale zekerheid is aan modernisatie toe.”

De maatregelen voor een “rechtvaardigere verdeling” van de koek kunnen niet verbergen dat dezelfde koek op een totaal verkeerde wijze wordt gebakken. Of anders gezegd, ongelijkheid zit ingebakken in het kapitalistische systeem. Rechtvaardigheid kan maar bestaan indien de arbeidersbeweging niet alleen de hele koek opeist, maar ook de bakkerij.

Op 5 april ll. verzamelden een driehonderdtal ACOD-leden en afgevaardigden van het stads- en OCMW-personeel voor het stadhuis van Antwerpen. Reden was het bezoek van minister Sauwens, die opnieuw het zoveelste saneringsplan voor Antwerpen had voorgesteld.

Op 5 april verzamelden enkele honderden ACOD-militanten op de Grote Markt van Antwerpen naar aanleiding van het bezoek van VU-minister Sauwens. We moeten een kat een kat noemen: ACOD-LRB, de socialistische vakbond van o.a. het Antwerpse stadspersoneel is er niet echt in geslaagd voogdijminister Johan Sauwens een ‘warme ontvangst’ te bezorgen...

Het ABVV ging naar de onderhandelingstafel met vier sleuteleisen: meer loon, minder werkuren, betere werkomstandigheden en verhoogde verplaatsingsonkosten. De ontwerp-CAO was ondermaats en de patroons wensten bovendien meer flexibiliteit en interimarbeid door te voeren, terwijl dat laatste er tot nu toe verboden is.

De niet aangekondigde actie is het havenpatronaat in het verkeelde keelgat geschoten. De overheid moest het ontgelden omdat de operationele betrouwbaarheid van de haven in het gedrang was gekomen.

644 miljard Bef, zo rondde de ministerraad in maart 2001 de besprekingen af over de toekomst van het vervoer per spoor in België. Dit plan behelsde zowel de uitwerking van een algemeen vervoerplan voor de toekomst, alsook de rol die de NMBS zal moeten, kunnen, mogen spelen.

Deze tekst vat het standpunt samen van de SPT over de nieuwe crisis van het Waalse Staal na de aangekondigde fusie van Arbed, Usinor en Aceralia. Ook de Motie ter ondersteuning van de Arbeiders van Duferco Clabecq, zoals voorgesteld door de SPT-groep, wordt hier vermeld.

Subcategorieën

Syndicaal Aantal artikelen: 307