Syndicaal

Minister van Mobiliteit, Bellot, heeft plannen om het stakingsrecht bij de NMBS drastisch in te perken. 

De aangekondigde sluiting van de fabriek van Caterpillar in Gosselies bij Charleroi zal 2200 job kosten, maar met het banenverlies bij de onderaannemers erbij geteld, zal de tol veel zwaarder zijn. Er is zelfs sprake van 6000 jobs. Dat in een regio waar de werkloosheidsgraad al 13,4 procent bedraagt.

De oproep van de socialistische vakbond tot een nationale stakingsdag werd in Antwerpen goed opgevolgd. Het speerpunt van de actie lag traditiegetrouw in de haven waar verschillende sluizen dicht bleven. Toen militanten voor dag en dauw een stakingspost optrokken aan de Scheldelaan rukte de politie uit met de grote middelen. Ze stelden zich niet alleen zeer agressief op en spoten iedereen vakkundig overhoop, ze arresteerden ook, Bruno Verlaeckt, voorzitter van het ABVV Antwerpen. “We kunnen niet tolereren dat er blokkades opgetrokken worden die de economische activiteit van de haven in het gedrang brengen” klonk het vanuit het stadhuis, “er zat niets anders op dan de verantwoordelijke hiervoor op te pakken”. Hiermee heeft Bart De Wever nogmaals bewezen dat hij voor 100 procent aan de kant van het havenpatronaat staat, in welke omstandigheden de arbeiders er moeten werken kan hem niet veel schelen!

Het ongenoegen stapelt zich op, de mensen zijn besparingsmoe, de werkdruk in al zijn vormen heeft voor velen het maximum bereikt, het ongenoegen zoekt een uitweg.

Naast de enorme stress die gebruikelijk is bij het aanvatten van de examenperiode, ondervinden veel studenten moeilijkheden om naar hun examens of favoriete studieplek te gaan. Veel studenten zien de stakingsgolf daarom als een kwaad. Dat hoeft echter niet zo te zijn. We moeten actiemiddelen vinden die ervoor kunnen zorgen dat medestudenten niet onterecht bestraft worden.

Na de stakingsdag van 26 april besloten de Brusselse en Waalse cipiers de staking verder te zetten. In Vlaanderen blijft de beweging tot de één dag staking beperkt, al staakte het gevangenispersoneel van Beveren ook op 6 april. De stakingsbeweging startte nadat de onderhandelingen met de regering afsprongen. Al jaren zijn er grote problemen in de gevangenissen – onder meer met de werkdruk en de veiligheid van het personeel - en is het personeelstekort acuut. Het nieuwe personeelsbeleid van Minister van Justitie Geens biedt echter geen enkele oplossing voor de problemen van het personeel. De voorgestelde nota wilt een quasi-aanwervingsstop en wilt de cipiers nog zwaardere werkschema’s opleggen.

We herpubliceren een artikel over de moord op twee socialistische militanten in Antwerpen in 1936. Met dank aan het Anti-Fascistisch Front. 

De laatste jaren is de intensiteit van het werk enorm verhoogd. Op de werkvloer wordt uit elk uur, elke minuut extra werktijd gepuurd.

Van 9 tot 22 mei 2016 zullen de sociale verkiezingen voor de oprichting of vernieuwing van de ondernemingsraden (OR) en de comités voor preventie en bescherming op het werk (CPBW) plaatsvinden.  Ze worden om de 4 jaar georganiseerd en bieden de gelegenheid om strijdbare kandidaten naar voor te schuiven.

Met Kris Peeters hebben we nu onze eigen Belgische Myriam El Khomri. Zij is de verguisde Franse Minister van Werk die de Code du Travail naar de prullenmand gooit. Kris Peeters is de CD&V minister van werk. Sommigen zien in hem het sociale geweten van de federale regering. Peeters wil werk zogezegd werkbaar maken. Zijn voorstellen lijken nochtans veel op een doorslag van de eisenbundels van alle patroonsorganisaties. Ze hebben niets te maken met het welzijn van de werknemers.

Het ABVV kwam onlangs op de proppen met een actieplan tot 2019, dat jaar zijn de  volgende parlementsverkiezingen gepland. Op aandrang van een misnoegde achterban is er nu eindelijk opnieuw een syndicaal plan. Voor de volgende drie jaar nog wel. Wie nu de socialistische bond nog durft te verwijten niet vooruit te zien, zal zijn woorden moeten inslikken.

Onlangs stond Accent in het midden van een mediastorm. Vtm-nieuws had de boodschap de wereld ingestuurd dat het uitzendkantoor de sociale verkiezingen wou “afkopen”. indien er geen sociale verkiezingen moesten worden ingericht zou dit (sic) – dixit een woordvoerster van het bedrijf – worden geherinvesteerd in de werknemers “enerzijds doen we dat met een dag extra verlof en anders investeren we volop in onze digitale strategie, zoals een smartphone."

2016 belooft een bewogen jaar te worden. Tegenover een zeer agressieve regering en patronaat hebben we een strijdbare en vastberaden vakbond nodig. Wie aanwezig was op de laatste militantenconcentratie van de openbare diensten op 16/12 ll. heeft er geen goed oog in. De vakbondsleiding verhinderde elke tussenkomst vanuit de zaal. De basismilitanten vormen net de ruggengraat van de beweging en zouden veel meer aan bod moeten komen. We hadden een interview met drie delegees: Diana Hellebaut – BBTK-handel Antwerpen,  Annick Hebrant – CGSP-ALR Bruxelles en Yves Brusseel – ACOD-VDAB Vlaanderen. Zoals zij zijn er ongetwijfeld honderden. Het wordt tijd dat het woord aan hen is!

Na de prachtige start in november 2014 waren we in een doodlopend straatje van onderhandelen en palaveren gesukkeld, regionale acties in verspreide slagorde, allemaal met bitter weinig resultaat. De mensen hebben het echter haarfijn aangevoeld: er was méér nodig om vat te krijgen op deze regering: we moesten terug de straat op! Terug met een nieuw elan, tot ze naar ons zouden luisteren.

Het juridische kader voor 'flexijobs' verscheen in het Belgische Staatsblad. Een eerste analyse. 

De aangekondigde staking bij het spoor verhit de gemoederen. N-VA en MR voelen zich gesterkt om een minimale dienstverlening te eisen. De meest “fantaisistische” voorstellen circuleren.

Terwijl MR-premier Charles Michel de war on terror uitvecht, openen de mandatarissen van zijn partij een tweede front en binden de strijd aan met hun aartsvijanden, de vakbonden.  Met het oog hierop werd recent een wetsvoorstel gedeponeerd “tot instelling van de vrijheid om te werken” (Parl. St. Kamer 2015-2016, nr. 1470). De samenvatting vermeldt: Dit wetsvoorstel strekt ertoe de vrijheid om te werken en om toegang te hebben tot de werkplek in de Belgische wetgeving te verankeren. Het beoogt echter in geen geval te raken aan de vrijheid van wie zijn stakingsrecht wil uitoefenen”.

"Wij denken dus dat het een fout is om te werken aan een nieuw Herenakkoord. Niet een defensieve maar een offensieve houding is hier aan de orde. Er moet een massale mobilisatie komen van de vakbeweging telkens de rechtbanken piketten willen opdoeken of er gedreigd wordt met politieoptreden. Als er ondemocratische wetten komen die het stakingsrecht inperken moeten we als vakbond ook bereid zijn de wet niet te eerbiedigen. Onze voorouders hebben dat ook moeten doen om de het einde van de kinderarbeid of de 8 uren dag te bekomen. Vandaag plaatst de regering en het patronaat ons opnieuw voor deze keuze."

Op 23 oktober valt de deadline die Europa de Belgische regering heeft opgelegd voor de 'hervorming' van de Wet Major. Ivan Heyilgen, een politiek geëngageerde havenarbeider vertelt wat er aan de hand is.

Meer dan 100.000 vakbondsmensen, leden van andere sociale organisaties en verenigingen (Hart boven Hard in het bijzonder) en ongeorganiseerden betoogden in de straten van Brussel. In de grote steden was het openbaar vervoer ernstig ontwricht als gevolg van de talrijke stakende chauffeurs. Hetzelfde gebeurde bijvoorbeeld in de nationale luchthaven waar een groot gedeelte van de bagagisten niet kwam werken. Dit was het 17de of 18de actiemoment op één jaar tijd tegen deze regering. Dat kan tellen als sociale mobilisatie. Als dit geen bewijs is van de mobilisatiekracht en de actiebereidheid van de arbeidersklasse tegen de regering van de rijken, dan weten we het niet.

Marc Goblet, de voorzitter van het ABVV, wil een kortere arbeidsduur voor oudere werknemers. Op de vergadering van de Groep van Tien, met de belangrijkste federale sociale onderhandelaars, wordt het ABVV voorstel uit de doeken gedaan. Ondertussen lichtte hij zijn idee al toe aan de media.

"Hier valt niets bij te sturen via onderhandelingen: de enige haalbare eis is dan ook: intrekken van alle maatregelen van Michel I en ontslag van deze asociale regering! Eén dag betogen of staken zal niet volstaan: de ééngemaakte strijd over alle sectoren in alle regio’s is nodig. We kunnen het geslaagde actieplan van het najaar 2014 als voorbeeld nemen. Vooreerst moeten we van 7 oktober een effectieve stakingsdag maken niet alleen van de militanten maar van zoveel mogelijk leden. Dan kan een nieuwe 24 uren staking worden aangekondigd."

“Niet wenen, niet lachen maar begrijpen”

De vakbondsstrijd tegen Michel I zit in een impasse. Dat blijkt uit de beslissing van het ABVV om geen algemene staking te organiseren op 12 mei. Het is eveneens een vaststelling, dat alle strijd ten spijt, de regering haar plannen heeft weten door te drukken. Ja, het een en het ander is bijgesteld, maar de essentie van het beleid blijft onveranderd. Is het echter een verassing? Neen niet echt. Het is eerst en vooral een ‘reality check’. 

"Een jaar terug, bij de verkiezingen van mei 2014, was links verslagen en gedemoraliseerd. Nu niet meer. We komen hier immers sterker uit, en met meer mensen dan ooit tevoren. Wat we doorheen de kille en elitaire politiek van deze overheid herontdekken, dat is het nut en belang van “samen sterk”, en de duurzaamheid van waarden zoals solidariteit, gelijkheid, respect voor elkaar, gerechtigheid, strijdbaarheid en opstandigheid tegen onrechtvaardige macht, en democratisch overleg."

We hadden een gesprek met het piket van de reinigingsdienst van de stad Antwerpen.

Een korte balans van het nieuwe syndicale actieplan aan de vooravond van de algemene staking van ACOD.

Rudy De Leeuw, van het ABVV belooft een 'hete lente'. Is dit echter wel voldoende om de regering te doen plooien?

Ondanks het verzet van het najaar volhardt de regering in haar beleid van sociale afbraak. De index-sprong, de contractbreuk met de bruggepensioneerden, de aangekondigde btw-verhoging vormen een explosieve cocktail. Er is dus een dringende nood aan nieuwe vakbondsactie van formaat. Om goed terug te vechten maken we best een balans op van de strijd sinds november. 

Patrick Humblet analyseert het laatste arrest van het Brussel Hof over het conflict bij het schoonmaakbedrijf BM&S.

Het edito van Vonk 267.

Maandag 5 januari 2015 is een historische dag voor de arbeiders van de schoonmaakfirma BM&S in het atelier van Schaarbeek, waar de treinen in onderaanneming schoongemaakt worden. Na een zeer strijdbare staking van 124 dagen is een akkoord bereikt zodat men het werk zal hervatten. De twee ontslagen syndicale afgevaardigden worden tijdelijk heropgenomen in een ander schoonmaakatelier van BM&S. Ze kunnen wel terug naar hun vertrouwde werkplaats in Schaarbeek nadat de gerechtelijke procedure die tegen hen loopt beëindigd is. De drie interim arbeiders, die geen verlenging van contract meer kregen, kunnen opnieuw aan het werk. Binnen de maand worden ze geëvalueerd, met de mogelijkheid tot het bekomen van een voltijds contract. Dat dit een belangrijke overwinning is, daar twijfelt niemand aan!

(Sinds de heropstart van het werk stellen de arbeiders vast dat directie op allerlei manieren het afgesloten akkoord met de voeten treedt. Meer hierover kan u binnenkort lezen op onze website).

Op 15 december maakten we de grootste algemene staking uit de Belgische geschiedenis mee. Wij spraken met Johan Nelissen, BBTK-afgevaardigde bij Beobank, over de mobilisatie bij Beobank die tijdens de regionale staking in Brussel piket hield en op 15 december de werkplaats blokkeerde.

Een relaas van de staking in Oostende. 

Het huidige overleg, binnen het keurslijf van de regeringsplannen, is een nepoverleg. Daar kunnen de vakbonden niet aan deelnemen. Langs vakbondskant werd ook veel nadruk gelegd op een taks-shift via een vermogenswinstbelasting. Dit is een zeer milde en ontoereikende manier om de vermogens te herverdelen. Mogelijk wordt ons dit toegeworpen als een mager bot, met de hoop andere maatregelen (index, verhoging van de pensioenleeftijd, ...) onverkort te kunnen doorvoeren. Het is nodig NU al een actieschema vast te leggen voor begin januari 2015

Wat aan alle piketten opviel, zowel bij de privé als bij de openbare diensten, was de grote vastberadenheid van de actievoerders. De meerderheid wil doorgaan "tot ze toegeven", of zelfs "tot die rotregering valt".

We komen even terug op de spontane stakingen bij de NMBS eind oktober.

Met een analyse van de huidige sociale beweging en onze voorstellen voor na 15 december. Zie hier de cover van de extra uitgave.

Hoe meer het protest aanzwelt hoe meer het patronaat en de regering op de proppen komen met belachelijke cijfers over de stakingsdeelname. Hoe meer de stakingsbeweging uitbreiding neemt, hoe meer ze wordt geminimaliseerd door de media. Na de derde stakingsdag meende men in het journaal op VTM en RTL zelfs een stakingsvermoeidheid te hebben ontdekt bij de actievoerders. Zij zagen blijkbaar iets anders dan wij.

Er is in België meer aan de hand dan een ritueel syndicaal protest tegen regeringsmaatregelen. Er is een maatschappelijke storm op komst. Windkracht 10 staat op de schaal van Beaufort voor een zware storm. We zijn daar nog niet. Het is echter wel stormachtig. En de overgang van windkracht 7, stormachtig weer, naar windkracht 10, kan zeer snel gaan. Zowel in de meteorologie als in de klassenstrijd. 

Na de betoging van 6 november in Brussel en de eerste regionale stakingsdag op 25 november, waren nu Luik en Oost- en West-Vlaanderen aan de beurt. Vroeg uit bed, gewapend met enkele oude vrouwenfietsen, mutsen, sjaals, handschoenen en te dunne sokken deden we een ronde langs Gentse stakerspiketten om onze steun kenbaar te maken en om te bespreken hoe we de arbeiders in hun bedrijven mobiliseren en hoe we samen de rechtse regering kunnen bekampen.

We kregen dit verslag van de staking in de industriezone van Ninove van een ABVV militant: "Toen we om 4 uur ’s morgens toekwamen aan het industrieterrein van Ninove stonden er al een 50 tal stakende arbeiders aan Nederwijk-Oost, één van de twee ingangen tot het terrein. De sfeer was gemoedelijk. Iedereen probeerde zich zo goed als mogelijk te verwarmen aan de twee met brandend hout gevulde olievaten en er kwamen bijna geen werkwillige arbeiders opdagen en af en toe passeerden toeterende wagens langs de ring om hun steun te betuigen aan het piket."

De staking in Oostende was vrij algemeen in de grote bedrijven zoals Vesuvius, Daikin, Maenhout, Bosman en bij het openbaar vervoer (De Lijn en de NMBS). In andere openbare diensten werd er ook gestaakt zoals in dit verslag wordt uitgelegd.

De oproep van het gemeenschappelijk vakbondsfront om op maandag 24 november te staken viel niet in dovemans oren. Het havengebied lag volledig plat, er was geen treinverkeer, slechts één op de tien bussen reed, er viel geen tram te bespeuren en de stadsreiniging bleef binnen.

Aan de piketten was het duidelijk dat de stakers goed op de hoogte zijn van de situatie. De redenen om te staken overstijgen de situatie in de eigen fabriek. Het gaat om hun welvaart, hun toekomst en die van hun kinderen. Hun toekomstbeeld is somber en beangstigend. “We gaan allemaal Griekenland achterna!” is een vaak gehoorde afsluiter van hun verhalen. Hun actiebereidheid is groot en hun ambitie duidelijk: de besparingsplannen én de regering wegstaken en op de knieën dwingen.

De eerste mobilisatie van de vakbonden tegen de besparingen was meteen een groot succes. Meer dan 120.000 mensen overspoelden de straten van Brussel. Het was een historische betoging in de geschiedenis van de Belgische arbeidersbeweging: na de Tweede Wereldoorlog was er slechts één syndicale betoging die nóg groter was: in mei 1986 tegen de besparingen van de regering Martens-Gol. Toen waren we met 250.000 in de straten. Met als verschil dat die betoging het orgelpunt was op het einde van een syndicale beweging met stakingen en manifestaties. Dat de betoging van 6 november het begin van een beweging was, toont met kracht de mogelijkheden van de vakbonden om de arbeiders en arbeidsters te mobiliseren.

Sinds de actieplannen tegen de besparingsmaatregelen van de regering bekend zijn, staan zowat alle media weer eens bol van verontwaardiging over de o zo onverantwoordelijke vakbonden. Bovenop de gebruikelijke scheldtirades in brievenrubrieken en blogs van kranten, zijn er ook steeds allerhande specialisten en notabelen die zich geroepen voelen de vakbonden eens goed de les te spellen.

David Baele vatte een leerrijk boek samen over de arbeidsorganisatie in het hedendaags kapitalisme. Het boek is tegelijkertijd een analyse van de vormen van arbeidsorganisatie en een instrument om er als vakbond weer greep op te krijgen.  Meer dan een samenvatting is deze tekst een echt werkdocument.

De discussie over de minimale dienstverlening is slechts de prelude van de reglementering van het gehele stakingsrecht.

De mate waarin het beleid van de rechtse coalitie kan tegen gehouden worden, hangt niet af van het overleg, van superieure onderhandelingstechnieken of van goede argumenten. Ook wordt die strijd niet beslecht in de instellingen of in de parlementaire cenakels. Het is op straat en in de bedrijven dat de krachtsverhoudingen kunnen opgebouwd worden om het rechtse beleid te bekampen.

De Brusselse rechtbank maakt brandhout van de beschikking die de directie van het schoonmaakbedrijf BM&S heeft bekomen van een de rechtbank van eerste aanlag eind augustus. Met deze beschikking werd het stakingspiket opgeheven en eenieder die zich hiertegen verzette riskeerde een dwangsom van 500 euro. Ook oordeelt de rechtbank dat de directie de rechter en de gerechtsdeurwaarder heeft misleid 'over de ware toedracht van de beweerde feitelijkheden'. Deze uitspraak is nieuwe overwinning voor de 14 stakers van BM&S. Wij vroegen commentaar aan Patrick Humblet.