België

We komen even terug op de spontane stakingen bij de NMBS eind oktober.

Met een analyse van de huidige sociale beweging en onze voorstellen voor na 15 december. Zie hier de cover van de extra uitgave.

Hoe meer het protest aanzwelt hoe meer het patronaat en de regering op de proppen komen met belachelijke cijfers over de stakingsdeelname. Hoe meer de stakingsbeweging uitbreiding neemt, hoe meer ze wordt geminimaliseerd door de media. Na de derde stakingsdag meende men in het journaal op VTM en RTL zelfs een stakingsvermoeidheid te hebben ontdekt bij de actievoerders. Zij zagen blijkbaar iets anders dan wij.

Er is in België meer aan de hand dan een ritueel syndicaal protest tegen regeringsmaatregelen. Er is een maatschappelijke storm op komst. Windkracht 10 staat op de schaal van Beaufort voor een zware storm. We zijn daar nog niet. Het is echter wel stormachtig. En de overgang van windkracht 7, stormachtig weer, naar windkracht 10, kan zeer snel gaan. Zowel in de meteorologie als in de klassenstrijd. 

Na de betoging van 6 november in Brussel en de eerste regionale stakingsdag op 25 november, waren nu Luik en Oost- en West-Vlaanderen aan de beurt. Vroeg uit bed, gewapend met enkele oude vrouwenfietsen, mutsen, sjaals, handschoenen en te dunne sokken deden we een ronde langs Gentse stakerspiketten om onze steun kenbaar te maken en om te bespreken hoe we de arbeiders in hun bedrijven mobiliseren en hoe we samen de rechtse regering kunnen bekampen.

We kregen dit verslag van de staking in de industriezone van Ninove van een ABVV militant: "Toen we om 4 uur ’s morgens toekwamen aan het industrieterrein van Ninove stonden er al een 50 tal stakende arbeiders aan Nederwijk-Oost, één van de twee ingangen tot het terrein. De sfeer was gemoedelijk. Iedereen probeerde zich zo goed als mogelijk te verwarmen aan de twee met brandend hout gevulde olievaten en er kwamen bijna geen werkwillige arbeiders opdagen en af en toe passeerden toeterende wagens langs de ring om hun steun te betuigen aan het piket."

De staking in Oostende was vrij algemeen in de grote bedrijven zoals Vesuvius, Daikin, Maenhout, Bosman en bij het openbaar vervoer (De Lijn en de NMBS). In andere openbare diensten werd er ook gestaakt zoals in dit verslag wordt uitgelegd.

We zijn momenteel getuige van een historische fase in de Belgische klassenstrijd. De ‚besparingsmaatregelen’ aangekondigd door de homogeen rechtse regering Michel 1, waarvan Bart De Wever en zijn N-VA de architecten zijn, hebben protest uitgelokt op een schaal die niet alledaags is. De betoging op 6 november en ook de stakingsdag van 24 november waren een groot succes. Het eenheidsgevoel is groot, zelden was zo duidelijk dat er iets grondig mis zit met de verdeling van de rijkdom. Een beleid dat openlijk kant kiest van de rijken en het groot kapitaal is voor velen een stap te ver. Zeker wanneer er regelmatig berichten verschijnen over multinationale bedrijven die geen belastingen betalen, kapitaalkrachtigen die hun geld parkeren in belastingparadijzen, de 12.000 miljonairs die België rijker is verleden jaar enz.

De oproep van het gemeenschappelijk vakbondsfront om op maandag 24 november te staken viel niet in dovemans oren. Het havengebied lag volledig plat, er was geen treinverkeer, slechts één op de tien bussen reed, er viel geen tram te bespeuren en de stadsreiniging bleef binnen.

Aan de piketten was het duidelijk dat de stakers goed op de hoogte zijn van de situatie. De redenen om te staken overstijgen de situatie in de eigen fabriek. Het gaat om hun welvaart, hun toekomst en die van hun kinderen. Hun toekomstbeeld is somber en beangstigend. “We gaan allemaal Griekenland achterna!” is een vaak gehoorde afsluiter van hun verhalen. Hun actiebereidheid is groot en hun ambitie duidelijk: de besparingsplannen én de regering wegstaken en op de knieën dwingen.

De misdaden van IS (Islamitische Staat) roepen overal schrik en verontwaardiging op. Terecht natuurlijk, hun methoden en doenstellingen zijn zonder meer barbaars te noemen. Maar de berichtgeving in de media en de discussies die hierover gevoerd worden staan bol van schijnheiligheid en drogredeneringen. Om te beginnen met de term die wordt gebruikt: “radicalisatie”. Blijkbaar kunnen ze de gelegenheid niet laten voorbijgaan om alle radicalisatie (links of rechts, wij horen ze het al zeggen) op één hoop te gooien en als verwerpelijk voor te stellen.

De eerste mobilisatie van de vakbonden tegen de besparingen was meteen een groot succes. Meer dan 120.000 mensen overspoelden de straten van Brussel. Het was een historische betoging in de geschiedenis van de Belgische arbeidersbeweging: na de Tweede Wereldoorlog was er slechts één syndicale betoging die nóg groter was: in mei 1986 tegen de besparingen van de regering Martens-Gol. Toen waren we met 250.000 in de straten. Met als verschil dat die betoging het orgelpunt was op het einde van een syndicale beweging met stakingen en manifestaties. Dat de betoging van 6 november het begin van een beweging was, toont met kracht de mogelijkheden van de vakbonden om de arbeiders en arbeidsters te mobiliseren.

Sinds de actieplannen tegen de besparingsmaatregelen van de regering bekend zijn, staan zowat alle media weer eens bol van verontwaardiging over de o zo onverantwoordelijke vakbonden. Bovenop de gebruikelijke scheldtirades in brievenrubrieken en blogs van kranten, zijn er ook steeds allerhande specialisten en notabelen die zich geroepen voelen de vakbonden eens goed de les te spellen.

Een aantal verduidelijkingen over de politieke relatie tussen Vonk en de PVDA

David Baele vatte een leerrijk boek samen over de arbeidsorganisatie in het hedendaags kapitalisme. Het boek is tegelijkertijd een analyse van de vormen van arbeidsorganisatie en een instrument om er als vakbond weer greep op te krijgen.  Meer dan een samenvatting is deze tekst een echt werkdocument.

Na 136 dagen onderhandelen die heel pathetisch eindigden in een marathonzittingen van meer dan 28 uur is de nieuwe regering van MR, N-VA, CD&V en Open VLD een feit. Zoals alle regeringen voor hen verschuilen ze zich ook achter het door Europa opgedrongen budgettaire keurslijf om de nieuwe besparingen te rechtvaardigen. Maar het is de eerste keer sedert de jaren tachtig van de vorige eeuw dat een beleid zo openlijk en ongegeneerd de kaart trekt van de bazen en de grote vermogens. Het zal voor iedereen pijnlijk duidelijk worden wat Bart De Wever bedoelde toen hij half schertsend, half serieus beweerde dat Voka (netwerk van Vlaamse Ondernemingen) zijn eigenlijke broodheer was.

Vonk/Révolution, de Internationale Marxistische Tendens in België, roept op om deel te nemen aan de Protest Parade van de PVDA op zondag 19 oktober om 14u aan het Noordstation.

De discussie over de minimale dienstverlening is slechts de prelude van de reglementering van het gehele stakingsrecht.

Het is hoog tijd om de vakbondsbasis voor te lichten over wat hen te wachten staat. Het is tijd om de miljoenen leden die de vakbonden vertegenwoordigen te mobiliseren. In Vlaanderen hebben velen onder hen ongetwijfeld N-VA gestemd in de ijdele hoop “een andere politiek” te krijgen.  De ontnuchtering zal  groot zijn eens er duidelijkheid komt over de regeringsmaatregelen. Degenen die vroeger naïef en passief waren, kunnen later het meest strijdbaar worden. De studenten in de universiteiten en de Hogescholen hebben de boodschap al begrepen.

De mate waarin het beleid van de rechtse coalitie kan tegen gehouden worden, hangt niet af van het overleg, van superieure onderhandelingstechnieken of van goede argumenten. Ook wordt die strijd niet beslecht in de instellingen of in de parlementaire cenakels. Het is op straat en in de bedrijven dat de krachtsverhoudingen kunnen opgebouwd worden om het rechtse beleid te bekampen.

De Brusselse rechtbank maakt brandhout van de beschikking die de directie van het schoonmaakbedrijf BM&S heeft bekomen van een de rechtbank van eerste aanlag eind augustus. Met deze beschikking werd het stakingspiket opgeheven en eenieder die zich hiertegen verzette riskeerde een dwangsom van 500 euro. Ook oordeelt de rechtbank dat de directie de rechter en de gerechtsdeurwaarder heeft misleid 'over de ware toedracht van de beweerde feitelijkheden'. Deze uitspraak is nieuwe overwinning voor de 14 stakers van BM&S. Wij vroegen commentaar aan Patrick Humblet.

De kersverse PVDA vertegenwoordigers in het federaal parlement gaan een wetsvoorstel indienen om ontslagen te verbieden in bedrijven die winst maken. De precieze inhoud ervan is nog niet gekend. Maar de interesse hiervoor zal groot zijn onder de vakbondsmilitanten. In de campagne hierrond zal Vonk/Révolution zeker deelnemen. In dit artikel schrijven we een aantal bedenkingen en voorstellen uit.  

Het succes van de PVDA stelt de partij voor nieuwe uitdagingen. 

Het edito van de nieuwste Vonk

‘De ene zijn dood is de andere zijn brood’. Het is gewoon pervers hoe de aankondiging van 2500 afdankingen de beurskoers van het aandeel van Delhaize doet stijgen. Op een paar uren tijd werden de aandeelhouders van de winkelketen nog rijker dankzij de aangekondigde ellende van duizenden personeelsleden.

Uw hulp voor onze technologische vernieuwing.

De betekenis van het kiesresultaat en de gevolgen voor de linkerzijde.

Kom met ons discussiëren op dinsdag 3 juni in de Multatuli in Antwerpen. Samen maken we de analyse van de verkiezingen en denken we na over de toekomst van links en de sociale strijd in België en Europa.

Stellen dat de keuze voor links gaat tussen een stem voor sp.a en een rode loper voor N-VA, laat uitschijnen dat sp.a garant staat voor een dam tegen de verrechtsing. Het feit is dat de verrechtsing zich al geruime tijd doorzet en de sp.a niet echt uitblinkt in weerwerk.

We komen terug op de dreiging van de Antwerpse burgemeester het leger in te zetten tegen het sociaal protest. 

De linkse verkiezingsprogramma's doorgelicht. 

Het editoriaal van de mei-editie van Vonk

Het personeel van de stad en van het OCMW van Antwerpen zijn de bezuinigingen kotsbeu. ACOD reageert. 

De blauwe fractie in het parlement wil 'wilde stakingen' bij de NMBS verbieden. Een doorlichting door Patrick Humblet.

Het sociaal conflict bij Lanxess Rubber te Zwijndrecht is niet uit de media weg te branden. Er wordt echter vooral aandacht besteed aan de spectaculaire ontwikkelingen zoals het sluiten van twee pilootfabrieken. Over een rechtszaak tegen de stakers werd slechts sporadisch bericht. Men beperkte er zich in de regel toe tot het melden dat de klacht van Lanxess werd afgewezen. De uitspraak verdient echter beter.

De patroons van verschillende bedrijven zwaaien met de oorlogsbijl. Bij ArcelorMittal in de kanaalzone van Gent, bij Lanxess Rubber en Afga Gevaert in de Antwerpse petrochemie en bij Pauwels Sauzen in de Kempen; overal verkrampen de relaties tussen directie en personeel.

Patrick Humblet geeft tekst en kritische uitleg bij de eis naar een minimumdienst bij staking in een gevangenis.

De geplande afschaffing van de vuilnisophaling zorgt voor een werkonderbreking.

Wat achtergrond over het waarom van de betoging van de spoormannen -en vrouwen in Straatsburg.

Het ABVV van Charleroi verlegt weeral de politieke grenzen in de vakbeweging. In een nieuwe brochure werkt de socialistische vakbond tien doelstellingen uit voor een ‘dringend antikapitalistisch programma’. 

De afgedankte Brusselse BBTK secretarissen haalden hun slag thuis voor de rechtbank.

Een facelift voor ons tijdschrift. 

De stad Antwerpen in de handen van de N-VA.

Vonk organiseert een reeks maandelijkse debatavonden, telkens op een dinsdag, in het café ‘Multatuli’ Lange Vlierstraat 9, 2000 Antwerpen. Zie hier het programma.

Patrick Humblet houdt een dagvaarding van Katoen Natie tegen het licht. Deze was gericht aan de stakende dokwerkers in de Antwerpse haven.

Binnen het ABVV is er een evaluatie aan de gang van de actiestrategie die de laatste jaren werd toegepast.

De Belgische arbeidsmarkt behoort tot de meest discriminerende in Europa. 

Het edito van de recentste uitgave van Vonk

Bekijk hier de cover.

De gezondheid, de fysieke integriteit, ja zelfs het leven van de werknemers worden opgeofferd op het altaar van de winst.